“Αντιμετωπίζοντας την κλιματική κατάρρευση”, του Δημήτρη Καιρίδη

Άρθρο του Δ. Καιρίδη, Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και Βουλευτή ΝΔ, Βόρειου Τομέα Αθηνών

Την Κυριακή ξεκίνησε στη Σκωτία η παγκόσμια διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή, σε συνέχεια της συνάντησης των Παρισίων το 2015 και του Ρίο το 1992.

Η ανθρωπότητα είναι αντιμέτωπη όχι απλά με το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής αλλά, στην ουσία, με μια ενδεχόμενη κλιματική κατάρρευση, που θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση του ανθρώπου και συνολικά της ζωής στη Γη.

Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει, η υπερθέρμανση του πλανήτη συνεχίζεται. Η μέση θερμοκρασία είναι σήμερα πάνω από 1,1 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή. Ο λόγος είναι η ραγδαία αύξηση της συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα και άλλων επικίνδυνων αερίων στην ατμόσφαιρα, τους τελευταίους δυο αιώνες (γράφημα 1, από τον Economist). Για να παραμείνει η μέση παγκόσμια θερμοκρασία κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου, χρειάζεται συντονισμένη δράση και επενδύσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Δηλαδή, μια παγκόσμια συνεννόηση και κινητοποίηση, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν.

Το πρόβλημα δημιουργήθηκε, κυρίως, στις πλούσιες χώρες του βιομηχανικού βορρά (δείτε το 3ο γράφημα με τη συνολική εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα από το 1750 ως το 2019). Όμως, σήμερα δεν μπορεί να επιλυθεί χωρίς τη συμμετοχή της Ασίας, η οποία αυξάνει δραματικά τις εκπομπές της, εξαιτίας της ραγδαίας οικονομικής της ανάπτυξης και του τεράστιου πληθυσμού της, καθώς σχεδόν 7 στους 10 κατοίκους του πλανήτη ζουν εκεί.

Το βασικό ερώτημα παραμένει αν μπορεί να συνυπάρξει η οικονομική ανάπτυξη με την προστασία του περιβάλλοντος. Κάποιοι, κυρίως στην αριστερά, πιστεύουν πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Δουλειά της παγκόσμιας ηγεσίας και των υπεύθυνων πολιτικών είναι να αποδείξουν ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ότι μπορούμε να βρούμε λύση στο πρόβλημα χωρίς να φτωχύνουμε και, μάλιστα, με δίκαιο τρόπο για τους φτωχότερους του πλανήτη. Ότι, σε κάθε περίπτωση, μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα χωρίς ορυκτά καύσιμα. Χάρη στις νέες τεχνολογίες, την εφευρετικότητα του ανθρώπινου μυαλού και την πολιτική βούληση και τη συντονισμένη δράση όλων μας.

Η γενιά μας είναι αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε η ανθρωπότητα στην ιστορία της. Είμαστε υπόλογοι στις επόμενες γενιές και από τις δικές μας αποφάσεις και πράξεις θα εξαρτηθεί όχι απλώς η ευημερία αλλά η ίδια η επιβίωση των απογόνων μας.

Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τη σταθεροποίηση του κλίματος και την αναστροφή μιας πορείας 2,5 αιώνων, καθώς από αυτή εξαρτάται η επιβίωση της ζωής στον πλανήτη Γη.