Ελάτε στην παρέα μας

Πολιτισμός

H Ρένα Ρίγγα στο Χ-τύπο: “Ο σεναριογράφος είναι και ψυχολόγος” – Αποκλειστική συνέντευξη

Δημοσιεύθηκε

στις

Ένα πρόσωπο βρίσκεται πίσω από τις πιο αγαπημένες κωμωδίες της ελληνικής τηλεόρασης, και αυτό δεν είναι άλλο από τη Ρένα Ρίγγα.

Η επιτυχημένη σεναριογράφος έχει αφήσει το στίγμα της στη μικρή οθόνη και όχι μόνο, με μια καταξιωμένη πορεία που περιλαμβάνει σειρές όπως το “Άκρως Οικογενειακόν”, οι “Εντιμότατοι Κερατάδες” και το “Ευτυχισμένοι Μαζί”, αλλά και τις 2 πρώτες ταινίες της κινηματογραφικής επιτυχίας “The Bachelor”.
Ο Χ-τύπος και η Ιφιγένεια Μπελή μιλούν μαζί της σε μια απολαυστική συνέντευξη όπου η ίδια αποκαλύπτει πώς ξεκίνησε να γράφει, τα σχέδιά της για το μέλλον, αλλά και εάν θα ήθελε να επαναφέρει κάποια από τις δουλειές της στην τηλεόραση.

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με το σενάριο;
Μ’ άρεσε πάντα να γράφω και στο σχολείο μου άρεσε πάντα να γράφω εκθέσεις, ήταν η διέξοδός μου. Όταν δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο γιατί πνιγόμουν, έγραφα. Όταν ήρθα στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη, γνωρίστηκα με ανθρώπους του χώρου της τηλεόρασης και επειδή τους έδινα να διαβάσουν αυτά που έγραφα, μου λέει ένας σκηνοθέτης “Γιατί δεν γράφεις σενάριο;”. Εγώ εντωμεταξύ είχα παρακολουθήσει παράλληλα μαθήματα δημιουργικής γραφής στην Αγγλία που έκανα μεταπτυχιακό και είχα γνωρίσει εκεί τη σπιτονοικοκυρά μου, η οποία μου σύστησε μια λέσχη που κάναμε μαθήματα δημιουργικής γραφής, σεναρίου κλπ. Και έτσι μετά όταν γύρισα εδώ διάβασα διάφορα, έκανα μαθήματα και ό,τι άλλο υπήρχε την εποχή εκείνη και μπήκα στο χώρο. Ξεκίνησα με τον Κώστα Βουτσά για την ακρίβεια, ο οποίος μου είπε ότι γράφω πολύ ωραία. Έχω γράψει 26 σειρές. Υπήρχαν μάλιστα μια δυο χρονιές που έγραφα και δύο σειρές. Αλλά τότε ήταν εβδομαδιαίες και μπορούσες να το αντέξεις. Δεν ήταν όπως τώρα που το ελάχιστο είναι να προβάλλονται 2-3 φορές την εβδομάδα.

Το μεγαλύτερο μέρος των έργων σας είναι κωμωδίες. Τι είναι αυτό που σας ωθεί στο κωμικό στοιχείο;
Το έχουμε στην οικογένεια αυτό το χιούμορ. Και γενικά πάντα τα δύσκολα τα ανατρέπω με χιούμορ, είναι στο χαρακτήρα μου αυτό. Καμιά φορά παρεξηγούμαι βέβαια, αλλά το θεωρώ πιο υγιές για μένα. Άλλος μπορεί να διαχειριστεί τα πάντα δραματικά ή πιο ρομαντικά, εγώ τα διαχειρίζομαι με τη νοοτροπία του χιούμορ τα προσωπικά μου και γενικά τη ζωή, οπότε αυτό βγαίνει και στο σενάριο. Εμείς είμαστε μέσα στα σενάριά μας, βάζουμε τον εαυτό μας.

Τι σας δίνει έμπνευση να ξεκινήσετε μια ιστορία;
Τις ιδέες μπορείς να τις πάρεις από οπουδήποτε. Καταρχάς σαν σεναριογράφος είσαι και ψυχολόγος, είσαι και “κουτσομπόλης”, παρακολουθείς τι γίνεται γύρω σου. Είναι η “διαστροφή” του επαγγέλματος αυτή. Δεν είναι ότι με νοιάζει τι κάνει ο διπλανός, αλλά πώς το διαχειρίζεται. Για παράδειγμα το “Πίσω στο σπίτι” το έγραψα τότε που άρχισε η κρίση. Τότε στη γειτονιά, υπήρξε μια γειτόνισσα που ο γιος της επέστρεψε στο σπίτι γιατί έχασε τη δουλειά του και ήταν πολύ δύσκολο να ξανασυμβιώσουν. Ακόμα και από εφημερίδα κάποια είδηση μπορεί να σου δώσει έμπνευση. Εγώ έχω εστιάσει πιο πολύ στα οικογενειακά γιατί μου αρέσουν οι προστριβές, τα δεύτερα επίπεδα μέσα στις οικογένειες, όλα αυτά που συμβαίνουν, γιατί η οικογένεια είναι ο πυρήνας της κοινωνίας, άρα μπορείς να το επεκτείνεις όλο αυτό.

Ποια δουλειά που έχετε κάνει είναι ξεχωριστή για εσάς;
Όλες τις αγαπάς. Όταν γράφεις και ξοδεύεις τον εαυτό σου, τις αγαπάς όλες. Έχω κάνει τόσες δουλειές, άλλες έχουν κάνει υψηλά νούμερα, άλλες μέτρια, άλλες δεν πήγαν καλά. Αγαπώ βέβαια πολύ το “Ευτυχισμένοι μαζί”. Κάθε φορά κάνεις μια παρέα και αυτή είναι
που σου “δίνει” μέσα στο γύρισμα. Οι ηθοποιοί, το συνεργείο, οι σκηνοθέτες, που αν είναι δεμένο και καλό περνάς τέλεια.

Θα θέλατε να επαναφέρετε κάποια στις οθόνες;
Όχι δεν θέλω καθόλου. Νομίζω ότι είναι θλιβερό καταρχάς να βλέπεις τους ηθοποιούς τους ίδιους 15 χρόνια μετά πως έχουν μεγαλώσει. Έκαναν την πορεία τους και τελείωσαν. Πάμε για άλλα.

Ο πολιτισμός έχει πληγεί πολύ από την πανδημία. Πώς βλέπετε εσείς αυτή την κατάσταση;
Τραγικό είναι, γιατί ο πολιτισμός αποκλείστηκε από ο,τιδήποτε. Μάλιστα όπως ανοίγουν τα μαγαζιά, θεωρώ ότι τα θέατρα είναι πολύ πιο ασφαλή για να ανοίξουν, σε σχέση με τις συναυλίες που είναι πιο νεανικές και δεν γίνεται να ελεγχθούν. Νομίζω ότι ο πολιτισμός έχει δεχθεί το ισχυρότερο πλήγμα. Όλοι οι κλάδοι δέχτηκαν, αλλά ο πολιτισμός είναι η ψυχή μας. Και το κακό είναι ότι δεν βλέπω να γίνεται κάτι. Σε κάθε δυσκολία γίνονται πράγματα, βγαίνουν τραγούδια, γράφονται βιβλία, γίνονται θεατρικά, υπάρχει μια κίνηση η οποία αντιδρά σε αυτό που υφιστάμεθα. Ας πούμε ο Θεοδωράκης τα καλύτερά του τα έγραψε στα δύσκολα, στην εξορία. Και δεν βλέπω πολύ έντονη κίνηση. Ίσως γιατί μας φόβισαν όλα με το χειρότερο τρόπο, της υγείας.

Έχετε κάποια σχέδια για το μέλλον;
Επειδή η τηλεόραση είναι το “σπίτι” μου, έχω κάνει τις τηλεοπτικές μου προτάσεις, οι οποίες όμως πια είναι για του χρόνου. Όταν τελείωσαν τα “Αστέρια” πήρα κι εγώ την ανάσα μου γιατί δεν ήμουν και ψυχολογικά έτοιμη τώρα να “βουτήξω”, και τα κανάλια βρίσκονται σε μια περίεργη κατάσταση με τις ανακατατάξεις. Αλλά ακόμα δεν μπορώ να πω κάτι μέχρι να εγκριθούν.

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ