Ελάτε στην παρέα μας

Πολιτισμός

Η Βίκυ Καρατζόγλου στο Χ-τύπο: “Μέσα από αυτό το δίσκο βρήκα τον προσωπικό μου ήχο”

Δημοσιεύθηκε

στις

Η Βίκυ Καρατζόγλου εξερευνούσε από μικρή τα μουσικά “μονοπάτια” και η περιπλάνηση αυτή φαίνεται να είχε για εκείνη ένα μοναδικό προορισμό.

Πλέον αποτελεί μια από τις πιο χαρισματικές ερμηνεύτριες της γενιάς της, κάτι που αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι από νωρίς έχει συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες, από τον Χ. Νικολόπουλο και τον Μ. Στόκα μέχρι τη Δ. Γαλάνη και τη Γλυκερία.

Η ίδια ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το νέο της δίσκο που περιλαμβάνει τις πρόσφατες επιτυχίες “Στην πιο δύσκολη ώρα” και “Αρώματα”, παρουσιάζοντας έναν πιο “φρέσκο” λαϊκό ήχο. Με αφορμή το νέο album, μιλά αποκλειστικά στο Χ-τύπο και την Ιφιγένεια Μπελή για την μέχρι στιγμής πορεία της στο χώρο του ελληνικού πενταγράμμου και όχι μόνο, αποκαλύπτοντας τα καλοκαιρινά της σχέδια.

 

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη μουσική;

Από πάρα πολύ μικρή ηλικία αντιλήφθηκα ότι το τραγούδι έδινε νόημα στην καθημερινότητα μου. Οι γονείς μου άκουγαν πολλή μουσική στο σπίτι. Ο μπαμπάς μου πάντα στην αγαπημένη του γωνιά, άκουγε δίσκους και έγραφε τα αγαπημένα του τραγούδια σε κασέτες! Συρτάρια με άπειρες κασέτες! Η μαμά μου είχε μια εκπληκτική φωνή, από τις λίγες, μπάσα, δυσεύρετη! Όταν βγαίναμε έξω, τη θυμάμαι πάντα να παίρνει το μικρόφωνο και να τραγουδάει και τον μπαμπά να της κάνει δεύτερη φωνή. Ήταν αναμενόμενο αυτή η εικόνα να με ακολουθεί στα επόμενα χρόνια και εκεί γύρω στα 17 όταν συζητούσαμε για το τι θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας, “έπεσε” το τραγούδι σοβαρά στο τραπέζι. Παρόλο που οι γονείς μου ήταν πάρα πολύ ανοιχτοί σε ό,τι είχε να κάνει με τη μουσική και το τραγούδι, εγώ είχα έναν φόβο, πως θα τους πω ότι θέλω να γίνω τραγουδίστρια. Μετά από προτροπή της κολλητής μου, τους έγραψα ένα γράμμα και εκεί τους είπα πρώτη φορά για το όνειρο μου! Ήθελα να γίνω τραγουδίστρια! Οι γονείς μου βέβαια το βρήκαν αυτό πολύ τρυφερό και αστείο, χαμογέλασαν και μου είπαν ότι θα με στηρίξουν. Στα 18 κατέβηκα στην Αθήνα, δε γνώριζα κανέναν και τα πράγματα ήρθαν σιγά σιγά. Γνώρισα τη Δήμητρα Γαλάνη από ένα ντέμο που της είχα στείλει και με πήρε τηλέφωνο να με γνωρίσει, καθώς άκουσε μια φωνή που όπως είχε πει τότε ήταν πολύ εκφραστική και ευαίσθητη. Μου πρότεινε να πάω στα σεμινάρια ερμηνείας τραγουδιού του Σταμάτη Κραουνάκη που γίνονταν τότε ώστε να μπορέσω να ξεκινήσω τον δρόμο μου. Και το έκανα. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία και μετά από αυτό η μια δουλειά έφερε την άλλη. Τα επόμενα χρόνια πέρασαν με δουλειά σε λαϊκά πάλκα και μουσικές σκηνές, ώσπου μετά από πολλή μελέτη και επιμονή το 2016 κυκλοφόρησα τον πρώτο μου δίσκο «Τα όνειρα μου αληθινά».

 

Η σκηνή ήταν κάτι που σας “τρόμαζε” την πρώτη φορά που ανεβήκατε;

Δεν ήταν τρόμος, ήταν άγχος και μια ντροπή, ένα κράτημα.. Νομίζω ότι το άγχος δεν θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει, σαφώς συμβαίνει σε πολύ μικρότερο βαθμό, για λιγότερη ώρα και πλέον είναι και δημιουργικό. Έχω μάθει να το χρησιμοποιώ υπέρ μου.

Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σας;

Ξεκίνησα να ακούω τη μουσική που άκουγαν οι γονείς μου. Και ευτυχώς για μένα ήταν πολύ «πλούσια» η μουσική που ακουγόταν στο σπίτι. Οπότε οι επιρροές μου είχαν να κάνουν με Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Γαλάνη, Beetles, Queen, Σαββόπουλο αλλά και με πιο λαϊκά ακούσματα, Μοσχολιού, Ζαμπέτα, Χιώτη, Καλδάρα, Τσιτσάνη. Έτσι αγάπησα το καλό τραγούδι.

 

 

Έχετε δουλέψει με σπουδαίους συνθέτες και στιχουργούς, υπάρχει κάποια συνεργασία που να έχετε ξεχωρίσει;

Σίγουρα η συνεργασία μου με τη Δήμητρα Γαλάνη ήταν αυτή που ήθελα από πάντα και ήρθε! Δεν υπάρχουν όμως λιγότερο ή περισσότερο σημαντικές συνεργασίες, γιατί κάθε τραγούδι που μου χάρισαν όλοι οι δημιουργοί, ήταν ένα κομμάτι από την ψυχή τους. Το πιο σημαντικό απ’ όλα, είναι να σε εμπιστευτούν οι συνθέτες και οι στιχουργοί. Και αυτό γίνεται μόνο αν ξέρουν πως θα σεβαστείς «το παιδί τους». Ο τραγουδιστής δεν πρέπει να είναι πάνω από το τραγούδι, πάνω από τον λόγο, αλλά να τον υπηρετεί. Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι που έχω συνεργαστεί, αντιλαμβάνονται και βλέπουν την αγάπη μου και την πίστη σε αυτό που κάνω γι’ αυτό και μου χαρίζουν απλόχερα τα κομμάτια τους.

 

Το κομμάτι “Στην πιο δύσκολη ώρα” που έχει γράψει η κ. Γαλάνη είναι και το τελευταίο που έχετε κυκλοφορήσει πριν το δίσκο. Σχετίζεται με την περίοδο που ζούμε;

Ο Νίκος Μωραΐτης -και αυτό είναι πράγματι περίεργο- έγραψε αυτούς τους στίχους πριν από δυο χρόνια, τότε που ακόμα οι ζωές μας ήταν φυσιολογικές. Ο παραγωγός μου Αντώνης Θυσιάδης τους επέλεξε από διάφορους στίχους του Νίκου και μου τους έστειλε. Μου άρεσαν κι εμένα πολύ και έτσι τους έστειλα στη Δήμητρα και της ζήτησα να μου γράψει ένα τραγούδι για τον δίσκο μου. Δέχτηκε με πολλή χαρά. Όταν στην αρχή της καραντίνας τους διάβασε, ένιωσε ότι μιλούσαν ακριβώς για όλα αυτά που ζούμε, συγκινήθηκε και της βγήκε αυτή η πολύ τρυφερή μουσική. Η ανάγκη μας να έχουμε δίπλα μας αυτούς που αγαπάμε και η δύναμη που παίρνουμε ακόμα και από ένα άγγιγμα τους είναι τελικά η κινητήριος δύναμη για τις δύσκολες στιγμές που ζούμε.

 

Τι να περιμένουμε από το καινούργιο album;

13 τραγούδια πολύ σημαντικών δημιουργών που επιλέξαμε με τον παραγωγό μου μετά από πολλή σκέψη. Ο ήχος του cd είναι ξεχωριστός. Μέσα από αυτό το δίσκο βρήκα τον προσωπικό μου ήχο. Ένας ήχος φρέσκος, που χωρίς να στηρίζεται στο μπουζούκι είναι λαϊκός. Με παραδοσιακά και λαϊκά όργανα αλλά ξεκάθαρα με τη ματιά στο τώρα, στο σήμερα. Οι ενορχηστρώσεις είναι του Δημήτρη Σιάμπου στα 9 κομμάτια, ενώ στα υπόλοιπα 4 που έγραψε μουσική ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, έκανε και την ενορχήστρωση. Ομολογώ πως η αισθητική τους είναι πολύ κοντά και νομίζω πως αυτό έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο να φαίνεται ξεκάθαρα το μουσικό στίγμα του δίσκου.

Πιστεύετε έχετε “αλλάξει” σαν καλλιτέχνης από τον πρώτο σας δίσκο μέχρι σήμερα;

Σίγουρα έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα και κατά συνέπεια ο τρόπος που ερμηνεύω. Έχει να κάνει με την εμπειρία που έρχεται περνώντας τα χρόνια, με την ωριμότητα που αποκτάμε από τις καταστάσεις που ζούμε, γιατί δεν έχουμε περάσει και λίγα. Μπήκα στο studio και τραγούδησα τον δίσκο μου μέσα στην καραντίνα και μέσα σε όλη αυτή την τρέλα που ζούσαμε και ζούμε. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά, ξυπνάνε συναισθήματα και πράγματα που δεν είχαμε φανταστεί ότι υπήρχαν, ανασφάλειες, μνήμες, πράγματα τα οποία μας έχουν επηρεάσει και φυσικά επηρεάζουν και τον τρόπο που τραγουδάμε, που κινούμαστε, που σκεφτόμαστε. Έχει αλλάξει όλη μας τη ζωή.

 

 

Πρόσφατα συμμετείχατε σε μία διαδικτυακή συναυλία με τον Χρήστο Θηβαίο. Πώς βλέπετε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες;

Αυτές οι πρωτοβουλίες μόνο καλό προσφέρουν στον κόσμο και σε εμάς. Εδώ και έναν χρόνο δεν τραγουδάμε, ψάχνουμε τρόπο να εκφραστούμε και δε βρίσκουμε. Για μένα η συναυλία αυτή ήταν και ένα βήμα που δεν το είχα κάνει ποτέ, δεν είχα τραγουδήσει ποτέ μελοποιημένη ποίηση και αυτό μου άρεσε πολύ. Από την άλλη μεριά με τον Χρήστο τρέφουμε μεγάλη εκτίμηση ο ένας για τον άλλον, πάντα λέγαμε να συνεργαστούμε και επιτέλους τα καταφέραμε! Μακάρι να συνεχίσουν να παίρνονται τέτοιες πρωτοβουλίες όσο τα πράγματα είναι κλειστά γιατί εκτός από την ανάγκη μας να κάνουμε πράγματα δημιουργικά υπάρχει και η ανάγκη των καλλιτεχνών να εργαστούν. Και υπάρχουν πολλοί πίσω από εμάς, τεχνικοί, ηχολήπτες, παραγωγοί κ.λπ., που όλοι έχουν χάσει τη δουλειά τους. Εκτός από την κοινωνία που οφείλει να στηρίζει, οφείλουμε και όλοι εμείς να το κάνουμε. Και ο τρόπος είναι απλός. Αρκεί να αγοράσουμε ένα εισιτήριο από το επόμενο live streaming.


Στο παρελθόν έχετε ασχοληθεί και με την υποκριτική. Θα θέλατε να συμμετάσχετε σε μία αμιγώς θεατρική παράσταση ή προτιμάτε να υπάρχει και το στοιχείο της μουσικής;

Μέσα από την εμπειρία αυτή και μέσα από τους “Ήρωες” κατάλαβα ότι η μουσική και το θέατρο δεν απέχουν πάρα πολύ. Είναι δύο τέχνες που αλληλοσυμπληρώνονται κάπως και αν τα έχεις κάνει και τα δύο, επειδή υπάρχει κοινό σημείο, αρχίζεις λίγο από εκείνο το σημείο να προχωράς. Δηλαδή όταν είμαι πάνω στη σκηνή και τραγουδάω δεν μπορώ να μην φτιάξω ολόκληρη εικόνα στο μυαλό μου για αυτό που τραγουδάω. Μπαίνω μέσα σε μια μεγαλύτερη εικόνα και ουσιαστικά πιο βαθιά μέσα στο κομμάτι. Φαντάζομαι ότι και για έναν ηθοποιό μπορεί από πίσω να υπάρχει πάντα η αίσθηση μιας μουσικής που τον οδηγεί και τον βοηθά να ξετυλίξει πράγματα για έναν ρόλο ή μία κατάσταση. Οπότε ναι, θα ήμουν ανοιχτή στο να δοκιμάσω κάτι τέτοιο, αφού ούτως η άλλως οι δυο τέχνες δεν απέχουν πάρα πολύ.

Ετοιμάζετε κάτι άλλο μελλοντικά;

Έχω μεγάλη χαρά γιατί το καλοκαίρι, αν τα πράγματα πάνε καλά και ανοίξουν οι συναυλίες, θα συμμετέχω στο αφιέρωμα για τον Θάνο Μικρούτσικο, μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο και τον Γιάννη Κότσιρα. Ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν ένας πολύ σημαντικός συνθέτης που ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ μαζί του. Δυστυχώς δεν πρόλαβα όσο ήταν εν ζωή, αλλά μου δίνεται τώρα η ευκαιρία να μπορέσω να πω αυτά τα πολύ μεγάλα τραγούδια που έχει γράψει και φυσικά να βγω και να τραγουδήσω φέτος το καλοκαίρι – κάτι μου έχει λείψει αφάνταστα- δίπλα σε δύο τόσο σημαντικούς ανθρώπους όπως ο Κότσιρας και ο Θηβαίος. Το περιμένω πως και πως. Έρχονται και άλλα πράγματα τα οποία δεν είναι ανακοινώσιμα ακόμα. Έρχεται επόμενο single, έρχεται ο δίσκος και γενικώς δε σταματάω να σκέφτομαι και να ονειρεύομαι τα επόμενα βήματα μαζί με τους συνεργάτες μου. Το καλοκαίρι νομίζω μας κάνει όλους να είμαστε πιο αισιόδοξοι. Όλη αυτή η κατάσταση που ζούμε νομίζω ότι θα ξεπεραστεί σύντομα, με τα εμβόλια, με προσπάθεια από όλους μας για να μπορέσουμε να ξανά γυρίσουμε λίγο στην κανονική μας ζωή και να μπορέσουμε να έρθουμε κοντά με τους ανθρώπους που αγαπάμε με όποιον τρόπο επιθυμούμε.

 

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ