Η Βάσω Γουλιελμάκη στο Χ-τύπο: «Ευτυχία το να μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς»

Όλοι λένε για εκείνη ότι είναι μια αστείρευτη πηγή χαράς και αισιοδοξίας, ενώ το κοινό έχει γοητευθεί ουκ ολίγες φορές από την ενέργειά της τόσο επί σκηνής, όσο και στο γυαλί.

Με μια πληθώρα ρόλων στο ενεργητικό της, η Βάσω Γουλιελμάκη αποδεικνύει εδώ και πολλά χρόνια πως όταν κάποιος κάνει αυτό που αγαπά, καμία δυσκολία δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο.
Φέτος θα την απολαύσουμε στις «Ανθισμένες Μανόλιες» σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα μαζί με ένα αρκετά γνώριμο και αγαπημένο γυναικείο καστ. Με αφορμή τη συμμετοχή της στην παράσταση, η ίδια μιλά στο Χ-τύπο και την Ιφιγένεια Μπελή για την επιστροφή της στο «σανίδι» μετά το lockdown, αλλά και τις παραστάσεις που «αναβίωσαν» μέσω του live streaming, ενώ αποκαλύπτει και το επόμενο επαγγελματικό της βήμα σε μια πολυαναμενόμενη δουλειά των Ρέππα – Παπαθανασίου.

Οι «Ανθισμένες Μανόλιες» ανεβαίνουν επιτέλους στη σκηνή μετά από πολλούς μήνες αναμονής. Πώς νιώθετε εσείς γι’ αυτή την επιστροφή;
Έχω μεγάλη χαρά και ανυπομονώ να έρθει η ώρα της έναρξης των παραστάσεων για να έρθω σε επαφή με το ζωντανό κοινό που τόσο μας έχει λείψει εμάς των ανθρώπων του θεάτρου. Είμαι τυχερή που βρίσκομαι στο θέατρο Χυτήριο, σε έναν πανέμορφο κήπο, με υπέροχες συναδέλφους, την Άννα Αδριανού, την Ηρώ Μουκίου, την Κατερίνα Μπιλάλη, την Εύη Δαέλη, την Κρίστη Παπαδοπούλου. Θα παίξουμε τις Ανθισμένες Μανόλιες σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού, ένα πολύ δυνατό και ταυτόχρονα ευαίσθητο έργο,που πραγματεύεται την γυναικεία φιλία, τη δύναμη που πηγάζει μέσα μας,την αγάπη, την συντροφικότητα και την απώλεια.

Το έργο έχει μια καθαρά φεμινιστική προσέγγιση. Πιστεύετε ότι σήμερα «μιλά» με τον ίδιο τρόπο στο κοινό όπως όταν πρωτοβγήκε; Θεωρείτε ότι έχει αλλάξει ο τρόπος που η κοινωνία αντιμετωπίζει τις γυναίκες;
Ένα τόσο δυνατό έργο παραμένει ανεξίτηλο στο πέρασμα των χρόνων. Πραγματεύεται με σχέσεις φιλίας, αγάπης, αλληλοκατανόησης, δύναμης, υπομονής, επιμονής. Μας διδάσκει μαθήματα αντοχής, υπομονής, θυσίας. Έξι γυναίκες δυναμικές, δεμένες στα δύσκολα σα μια γροθιά, καλούνται να αντιμετωπίσουν την απώλεια μίας εκ των έξι μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις.

Βρίσκετε σημεία ταύτισης με τον χαρακτήρα που υποδύεστε;
Θα ήθελα να πω βεβαίως είμαστε και οι δύο πλούσιες, αλλά σαφώς αστειεύομαι. Έχουμε νομίζω κοινούς κώδικες χιούμορ. Αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις με χιούμορ. Και είμαστε και οι δύο μαχητικές, τολμηρές και καλές φίλες.

Έχετε μια μεγάλη πορεία τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Σας ήρθαν όλα όπως τα «ονειρευόσασταν» στο χώρο αυτό;
Πάντα ο καλλιτέχνης ονειρεύεται, έτσι προχωρά, έτσι πορεύεται, έτσι ανεβαίνει στη σκηνή ή στο πανί ή στη κάμερα. Από μικρή έκλεινα τα μάτια και ονειρευόμουν ότι παίζω σπουδαίους ρόλους με μεγάλους σκηνοθέτες. Δούλεψα και δουλεύω πολύ σκληρά γιατί αυτό αγαπώ και αυτό ξέρω να κάνω. Δε σταματώ να κάνω όνειρα. Αν σταματήσω σημαίνει πως σταμάτησα να δουλεύω.

Ποια συνεργασία σας θα ξεχωρίζατε και ποια θα θέλατε να πραγματοποιήσετε και δεν είχατε μέχρι στιγμής την ευκαιρία;
Είμαι πολύ τυχερή γιατί μου τα έφερε έτσι η ζωή και συνεργάστηκα με πολύ μεγάλους ηθοποιούς, εξαιρετικούς σκηνοθέτες, γενναιόδωρους παραγωγούς, σπουδαίες παραστάσεις, ωραίες ταινίες και καλές τηλεοπτικές σειρές. Θέλω να είμαι καλά στην υγεία μου και να μπορώ να συνεχίσω τις τόσο καλές συνεργασίες.

Πιστεύετε είναι εύκολο στις μέρες μας για ένα νέο ηθοποιό να ξεκινήσει μια καριέρα στο χώρο σε σχέση με όταν κάνατε εσείς τα πρώτα σας βήματα;
Εύκολο δεν είναι καθόλου,γιατί αυτό το επάγγελμα είναι δύσκολο, απαιτητικό,ανασφαλές. Δεν έχεις ωράριο. Δίνεις την ψυχή σου. Πρέπει να το αγαπάς πολύ και να έχεις γερό στομάχι.

Την περίοδο του lockdown προβλήθηκαν διαδικτυακά παραστάσεις στις οποίες συμμετείχατε στο παρελθόν, όπως η «Μικρή μας πόλη». Πιστεύετε αυτές οι πρωτοβουλίες βοήθησαν να αποκτήσει μεγαλύτερο κοινό το θέατρο;
Εγώ ξεκίνησα κοριτσάκι με παραγωγό τον Γιώργο Λεμπέση, τον θεατράνθρωπο. Η «Μικρή μας Πόλη» ήταν η πρώτη μου παράσταση σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, με το Νικήτα Τσακίρογλου, την Αλεξάνδρα Λαδικού, την Πέμη Ζούνη και τόσους άλλους υπέροχους. Ήταν μια παράσταση που έγραψε ιστορία στα θεατρικά δρώμενα. Βγήκε σε online streaming όπως βγήκε και η «Αυλή των Θαυμάτων» του Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, πάλι σε παραγωγή του Γιώργου Λεμπέση. Είναι αρχειακές παραστάσεις που άφησαν εποχή και που κόσμος που δεν είχε την ευκαιρία να τις δει τότε τις είδε τώρα. Έστω κι έτσι ναι το βρίσκω συγκινητικό και καλό είναι να μαθαίνουν οι νεότεροι ποιος είναι π.χ. ο Βολανάκης μέσα από το έργο του.

Γενικά πώς πέρασε για σας όλο αυτό το διάστημα του εγκλεισμού;
Περπάτησα πολύ, γυμνάστηκα πολύ, διάβασα βιβλία που δεν είχα τον χρόνο να το κάνω πριν. Και κάθε μέρα έλεγα θα περασει και αυτό και θα συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε.

Έχετε μιλήσει πολλές φορές για τη σχέση που έχετε με την κόρη σας. Με τι συμβουλές την έχετε «οπλίσει» για το μέλλον της;
Να είναι σωστός άνθρωπος. Να κάνει όνειρα.Να είναι υγιής. Να πιστεύει στον εαυτό της.

Εκτός από τις «Ανθισμένες Μανόλιες», ετοιμάζετε κάτι άλλο επαγγελματικά;
Ναι συμμετέχω στην τηλεταινία «Συμπεθεροι από τα Τίρανα» των Παπαθανασίου και Ρέππα και υποδύομαι την σύζυγο του Αλέξανδρου Αντωνόπουλου. Δουλειά στο φουλ και μεγάλη χαρά για αυτό. Ευτυχία το να μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς και να έχεις την υγεία σου.