Άρης Τσάπης: “Δεν πίστευα ότι θα καταφέρω να γίνω ηθοποιός” – Αποκλειστική συνέντευξη

Αγαπήθηκε από το κοινό στα πρώτα του μόλις βήματα στο χώρο του θεάματος και από τότε αποτελεί έναν από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς της γενιάς του. Ο Άρης Τσάπης, ή όπως θα τον θυμούνται πολλοί, ο μικρός “Θανάσης” από το “Ευτυχισμένοι μαζί”, έχει “μεγαλώσει” και η πορεία του είναι μόνο ανοδική.

Ο ίδιος την περίοδο αυτή εργάζεται ως διανομέας σε γνωστή αλυσίδα καταστημάτων παραγωγής καφέ επί της Λ. Ηρακλείου στη Ν. Ιωνία, και μιλά σε μια απολαυστική συνέντευξη στο Χ-τύπο και την Ιφιγένεια Μπελή για το θέατρο, την εμπειρία του ως παιδί στο χώρο της τηλεόρασης, ενώ αποκαλύπτει το νέο του επαγγελματικό εγχείρημα.

 

Ξεκινήσατε σε μικρή ηλικία να ασχολείστε με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Σκεφτόσασταν από τότε πως θέλετε να ακολουθήσετε αυτή την καριέρα; Πώς προέκυψε η ενασχόληση με το χώρο;

Το είχα σαν όνειρο από πολύ μικρή ηλικία. Δεν πίστευα ότι θα καταφέρω να γίνω ηθοποιός αλλά το ήθελα πάρα πολύ, γιατί ήταν το παιδικό μου όνειρο. Στην ηλικία των 8-9 ζητούσα από τους γονείς μου να με βάλουν με τα μικρότερα δίδυμα αδέρφια μου σε ένα πρακτορείο ώστε να κάνουμε δοκιμαστικά. Μας πήγε η μητέρα μου στο πρακτορείο και από τότε σιγά σιγά η μια δουλειά έφερε την άλλη.

 

Πολύ μικρός κάνατε και την πρώτη σας μεγάλη επιτυχία με το “Ευτυχισμένοι Μαζί”. Γενικά πώς βιώνει ένα παιδί την εμπειρία σε αυτό το χώρο, δεδομένου ότι υπάρχει και ένα πιο επιβαρυμένο πρόγραμμα λόγω γυρισμάτων κ.λπ.;

Εγώ πιο πολύ σαν παιχνίδι το βίωσα. Όσον αφορά το σχολείο δεν μου άρεσαν και πολύ τα γράμματα, δεν μου άρεσε να διαβάζω, οπότε το είχα βρει τέλειο. Έλεγα “μετά το σχολείο, πάω για γύρισμα”, άρα είναι παιχνίδι. Αλλά είναι δύσκολο, όταν ένα παιδί δεν έχει έναν από τους δύο γονείς δίπλα για να τον “τρέχουν” στα δοκιμαστικά, στα γυρίσματα, από δω κι από κει, δεν είναι και το πιο εύκολο. Γιατί τελειώνεις το σχολείο, πας κατευθείαν για γύρισμα και γυρνάς το βράδυ.

 

Όσον αφορά το κομμάτι της αναγνωρισιμότητας νιώσατε κάποια “πίεση” ως προς αυτό ή το απολαμβάνατε όπως και τα υπόλοιπα;

Για να πω την αλήθεια το απολάμβανα στην αρχή, μέχρι που κατάλαβα σε τι μπορεί να οδηγήσει όλο αυτό και τότε “προσγειώθηκα λίγο”. Μετά ναι, το αισθάνεσαι σαν πίεση. Όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι χωρίς να σε ενδιαφέρει γιατί σε γνωρίζουν οι περισσότεροι.

 

Σας έχει λείψει η τηλεόραση; Θα θέλατε να επιστρέψετε κάποια στιγμή;

Ναι κάποια στιγμή θα ήθελα, αλλά με κάτι καλό. Μπορεί να διαβάσω ένα σενάριο και να πω ότι ναι αυτό θέλω να το κάνω. Ούτως ή άλλως τώρα στα άμεσα σχέδιά μας είναι με ένα άλλο παιδί, τον Γιάννη (Φραγκίσκο) που πηγαίναμε περιοδείες μαζί τα καλοκαίρια με το θέατρο, μια ταξιδιωτική εκπομπή που γυρίσαμε το προηγούμενο καλοκαίρι και θα προβληθεί φέτος στην ΕΡΤ. Η εκπομπή έχει να κάνει αρκετά με μυθοπλασία γιατί είμαστε και οι δύο ηθοποιοί, κανένας από τους δύο δεν είναι παρουσιαστής οπότε έχει πολλή “ατάκα” και χιούμορ. Οπότε παραμένω “μέσα στα πράγματα”, αλλά με κάτι που θέλω εγώ περισσότερο να κάνω.

 

 

 

Ήσασταν σε περιοδεία με την παράσταση “Ειδήσεις είναι θα περάσουν”, μια κοινωνική κωμωδία. Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου στο εγχείρημα αυτό;

Με την παράσταση ήμασταν για 5 σεζόν σε περιοδεία. Και τα 5 καλοκαίρια, πηγαίναμε Κυκλάδες και Δωδεκάνησα. Ήταν υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, που είχε χρηματοδοτήσει αυτό το πρόγραμμα για τα νησιά της, ώστε να πάει περιοδεία η παράσταση. Η είσοδος ήταν ελεύθερη για το κοινό και πηγαίναμε σε νησιά, όπως τους Αρκιούς, ένα νησάκι που έχει 4 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα. Οπότε σε κάτι τέτοια νησιά που δεν πηγαίνουν τα μεγάλα θέατρα δεν γίνεται να μην έχει ανταπόκριση από το κοινό γιατί τους λείπει το θέατρο.

 

Αλλάζει κάτι κάθε φορά που υποδύεστε ξανά τον ίδιο ρόλο σε μια παράσταση;

Κάθε φορά που παίζεις έναν συγκεκριμένο ρόλο βρίσκεις κι άλλα μυστικά που μπορεί να κρύβει ο ήρωας. Που μπορεί να μην το είχες σκεφτεί στην αρχή με την πρώτη ανάγνωση, αλλά όσο υπάρχει τριβή ανάμεσα σε σένα και στο ρόλο πάντα ανακαλύπτεις παραπάνω πράγματα γι’ αυτόν.

 

Πιστεύετε η κωμωδία μπορεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό στα πιο κοινωνικά θέματα; Το πετύχατε αυτό με την παράσταση;

Ναι γιατί η παράσταση πέρναγε αν όχι πολλά, αρκετά μηνύματα. Η κωμωδία πάντα φέρνει κοινωνικά θέματα στο τραπέζι με πιο “γλυκανάλατο” τρόπο. Δεν τα παρουσιάζει “ωμά” όπως στο δράμα. Πρέπει να τα σκεφτείς λίγο μόνος σου μετά, να το επεξεργαστείς και να δεις τι κατάλαβες. Οπότε πιστεύω ότι είναι το καλύτερο είδος θεάτρου για να περάσει αυτή τη στιγμή όλα αυτά που ζούμε εδώ και 10-15 χρόνια, για να τα περάσει ωραία και να μην “πειραχτεί” κάποιος.

 

Σας έχουμε συνηθίσει σε κωμικούς ρόλους, αλλά εσείς πού πιστεύετε ότι ανήκετε; Στην κωμωδία ή στο δράμα;

Κυρίως κωμικούς ρόλους κάνω. Θεωρώ ότι είναι πιο δύσκολη η κωμωδία από το δράμα, αλλά με προσελκύει περισσότερο. Αν και δεν θα ήθελα να πω ότι είμαι κωμικός ηθοποιός και τέλος, γιατί και το δράμα μου αρέσει πολύ.

 

Υπάρχει κάποιος ρόλος ή έργο που να θέλετε πολύ να παίξετε στο θέατρο;

Μέχρι στιγμής πάρα πολλά, αμέτρητα έργα που θέλω να παίξω στο θέατρο. Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο, ένα θεατρικό κείμενο, μπαίνω στη διαδικασία που σκέφτομαι ποιο ρόλο θα ήθελα να κάνω, γι’ αυτό έχω μαζέψει τόσους πολλούς στο μυαλό μου.