Τα αίτια της ήττας & το πολιτικό μέλλον Τσίπρα – ΣΥΡΙΖΑ

Στην κόψη του ξυραφιού ακροβατούν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ιστορική ήττα της 21ης Μαΐου και όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι δρομολογούνται ραγδαίες απρόβλεπτες εξελίξεις.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να δηλώνει “είμαι εδώ και “δεν εγκαταλείπω τη μάχη”, είναι όμως σαφές ότι τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ, κρέμονται από μια κλωστή.

Ο “τυφώνας” Μητσοτάκης σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του και ο Τσίπρας, είναι υποχρεωμένος να δώσει μια μάχη επιβίωσης κάτω από αντίξοες συνθήκες, που θα κρίνουν το πολιτικό μέλλον του ίδιου και του κόμματός του.

Έως τώρα ουδείς έχει αμφισβητήσει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και ουδείς έθεσε θέμα ηγεσίας, καθώς άπαντες αντιλαμβάνονται ότι κάτι τέτοιο θα έφερνε δραματικές εξελίξεις στη δεύτερη κάλπη της 25ης Ιουνίου.

Το σίγουρο είναι ότι ο κ. Τσίπρας έχει να διαχειριστεί μια κατάσταση που ούτε ο ίδιος δεν περίμενε όταν δήλωνε πως μια ήττα με πάνω από έξι μονάδες διαφορά, θα είχε επιπτώσεις και για τον ίδιο.

Το γεγονός ότι έχασε με περισσότερες από 20 μονάδες, καθιστά σαφές ότι η “μάχη” της 25ης Ιουνίου λαμβάνει υπαρξιακά χαρακτηριστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ που από το 3%, έγινε και κυβέρνηση και ηγεμονική δύναμη στην Κεντροαριστερά.

 

Τι πήγε στραβά

Το ερώτημα που θέτουν οι περισσότεροι είναι τι πήγε στραβά, με αποτέλεσμα η αυταπάτη της διεκδίκησης της εξουσίας να εξελιχθεί σε ένα εκλογικό βατερλό, που δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική ιστορία.

Το 2019, παρά την ήττα από τη Ν.Δ. οι πολίτες έδωσαν μια μεγάλη ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα, να αλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον κάνει ένα σοβαρό κεντροαριστερό κόμμα που θα διεκδικούσε εκ νέου την εξουσία.

Εκείνο το 31,6% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε μέσα σε τέσσερα χρόνια 20,1%, για τον πολύ απλό λόγο ότι τίποτα δεν άλλαξε ούτε ως προς τη φυσιογνωμία του κόμματος, ούτε ως προς τα πρόσωπα.

Μια ματιά να ρίξει κανείς στα ψηφοδέλτια και θα αντιληφθεί την ανακύκλωση των ίδιων προσώπων, που παρέπεμπαν με τον πολιτικό και τοξικό τους λόγο, σε μια εποχή η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων θέλει να ξεχάσει.

Στον ΣΥΡΙΖΑ που τον ψηφίζουν ως επί τον πλείστον ψηφοφόροι από το χώρο της Κεντροαριστεράς κυριαρχεί ο σκληρός πυρήνας της εποχής που το κόμμα πάλευε για να πάρει το “εισιτήριο” του 3% και να μπει στη Βουλή.

Ομαδούλες και φράξιες κυριάρχησαν στο κόμμα, με ασχολίες που δεν είχαν σχέση με την πολιτική και με τη χώρα και με οργανώσεις που έκλειναν με τον τρόπο τους την “πόρτα”, σε όποιον θεωρούσαν ξένο.

 

Μοιραίοι και άβουλοι

Ο χρόνος κυλούσε και αντί να δημιουργηθεί σοβαρή εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας, άπαντες ασχολιόντουσαν με τον Πολάκη, τους “αρμούς” του κράτους και την τιμωρία του Μητσοτάκη.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, ακούγονταν σκόρπιες ιδέες , αλλά όχι ουσιαστικές λύσεις για τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα της χώρας, όπως η διαχείρισης της πανδημίας, η ενεργειακή κρίση και η δημιουργία νέου πλούτου.

Ως μοιραίοι και άβουλοι δεν έκαναν το παραμικρό για να αποκτήσουν πρόσβαση στην Αυτοδιοίκηση, τον συνδικαλισμό, τις κοινωνικές οργανώσεις και γενικά να γίνουν ένα με την κοινωνία και να ταυτιστούν μαζί της.

 

Το χάρισμα

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να είναι ένας χαρισματικός ηγέτης, αλλά το χάρισμα του δεν είναι αρκετό για να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ελκυστικός όταν η Ν.Δ. και ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζονται ως εκπρόσωποι του εκσυγχρονισμού.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνέχισε να συνδιαλέγεται μαζί τους και δεν θέλησε ποτέ του να σπάσει αβγά, με αποτέλεσμα το κόμμα να είναι τελείως απροετοίμαστο για τις εκλογές.

Η σύνταξη του οικονομικού προγράμματος ανατέθηκε σε παράγοντα του στενού κομματικού μηχανισμού και τα ψηφοδέλτια συντάχθηκαν με τέτοιο τρόπο που να έχουν στόχο να εκλεγούν οι εκπρόσωπο του κομματικού σωλήνα.

Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, αντί να βγουν στην κοινωνία, ασχολούνταν με τις “Δήμητρες” του Βαρουφάκη, τις κυβερνήσεις ηττημένων και ειδικού σκοπού και τα τοπικά νομίσματα του Τσακαλώτου, που τρόμαξαν τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες.

Το γλυκό έδεσε όταν ακούστηκε η “μεγαλειώδης” πρόταση Κατρούγκαλου για τις ασφαλιστικές εισφορές, με αποτέλεσμα στους ελεύθερους επαγγελματίες να λάβει 18% και η Ν.Δ. 52%.

 

Τέλος εποχής;

Ο κ Τσίπρας ασφαλώς και είναι μαχητής και απρόβλεπτος, αλλά πλέον δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου, καθώς οι εκλογές πλησιάζουν και θα πρέπει να κερδίσει μια μάχη που δείχνει να είναι χαμένη από την αρχή.

Ο μεγάλος κίνδυνος είναι να υποχωρήσουν κάτω από 20% τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη να ανεβάσει τα ποσοστά του, κάτι που σημαίνει ένα νέο τοπίο στο χώρο της Κεντροαριστεράς.

Μια τέτοια εξέλιξη θα επαναφέρει στο προσκήνιο τον εφιάλτη της επιστροφής στα τάρταρα του 3% που βίωνε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από το μακρινό 2012 και τον κ. Τσίπρα να ιδιωτεύει πριν καν συμπληρώσει τα 50 του χρόνια.