Ο Μ. Καρπέτας στο Χ-τύπο: “Η διοίκηση του Δήμου δεν ήταν απλώς δύσκολη. Ήταν μαρτυρική.”

“Το κεφάλαιο Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει κλείσει αμετάκλητα για εμένα”, δηλώνει στην πραγματικά βαρυσήμαντη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο επί μία δεκαπενταετία πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής του Δήμου Μεταμόρφωσης, κ. Μιλτιάδης Καρπέτας.

Ο πρώην δήμαρχος της πόλης κάνει μία αναδρομή, με αρκετές άγνωστες πτυχές, για το πως “βρέθηκε” να διεκδικεί το δημαρχιακό θώκο της Μεταμόρφωσης το 2006 και ακολούθως περιγράφει την “μαρτυρική”, όπως την αποκαλεί περίοδο κατά την οποία άσκησε διοίκηση στο δήμο.

Ο κ. Καρπέτας, απαντά για την “κληρονομιά” που άφησαν οι δύο δημαρχιακές του θητείες αλλά και η γενικότερη παρουσία του και αποκαλύπτει ποια θεωρεί ως καθοριστικά λάθη του.

Στη συνέντευξη ο πρώην δήμαρχος αναφέρεται και για το μέλλον της Νέας Πορείας, της παράταξης που ηγείται και σχολιάζει τη σημερινή δημοτική αρχή.

Το μέλλον θα δείξει αν πρόκειται για μία “ιστορική συνέντευξη” αλλά σίγουρα πρόκειται για μία συνέντευξη που θα συζητηθεί.

 

Κύριε Καρπέτα, θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξή μας από το «χθες» και να πάμε μετά στο «αύριο». Έτσι, η πρώτη ερώτηση αφορά στο 2006 και στην πρώτη σας υποψηφιότητα για τη Δημαρχία της Μεταμόρφωσης. Θέλετε να μας πείτε πώς πήρατε την απόφαση να διεκδικήσετε το Δήμο;

Είναι κάπως ασυνήθιστη ιστορία, που την προκάλεσε η συγκυρία. Προσωπικά δεν είχα ποτέ σκέψη, βλέψη ή πρόθεση να αναμειχθώ στα πολιτικά πράγματα της Μεταμόρφωσης. Βρισκόμουν πολλά χρόνια έξω από την τοπική κοινωνία, δεν είχα σχέση καταγωγής, δεν ήμουν κάτοικος και μέχρι την αλλαγή των εκλογικών καταλόγων, δεν ψήφιζα καν στη Μεταμόρφωση. Η σημαντικότερη σχέση μου ήταν η συμμετοχή μου στην Τοπική Οργάνωση του ΠΑΣΟΚ, απ’ όπου αποχώρησα το 1989.

Στον λεγόμενο Δημοκρατικό – Προοδευτικό χώρο υπήρχε ένας αγεφύρωτος διχασμός και κατακερματισμός, που οδήγησε σε νίκη της Συντηρητικής Παράταξης, στις δημοτικές εκλογές του 2002.

Ενόψει των εκλογών του 2006, οι τοπικοί πρωταγωνιστές του ευρύτερου Δημοκρατικού-Προοδευτικού χώρου, αναζητούσαν πρόσωπο, έξω από τις διαμάχες, σε μια προσπάθεια να αποκατασταθεί η ενότητά του. Προτάθηκα και εγώ, χωρίς να το ζητήσω. Άκουσα απρόθυμα την πρόταση αλλά τελικά δεν απέφυγα τον πειρασμό. Προφανώς, η υποσυνείδητη ανθρώπινη ματαιοδοξία, με παρέσυρε και τα πράγματα οδήγησαν στο να βρεθώ υποψήφιος Δήμαρχος, μετά από προκριματικές εκλογές.

Οι λεπτομέρειες του πώς φτάσαμε εκεί, είναι πολλές και ενδιαφέρουσες και ίσως κάποτε καταγραφούν.

Από πολιτική άποψη, η σημαντικότερη πρόκληση για μένα ήταν η ενότητα της Δημοκρατικής-Προοδευτικής παράταξης, που με βάση τα τότε δεδομένα, περιλάμβανε το ΠΑΣΟΚ «και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις». Η ενότητα επετεύχθη, τυπικά τουλάχιστον, αφού οι εννέα συνδυασμοί του 2002, έγιναν μόλις τρεις το 2006.

Κάπως έτσι μπήκα «στο δρόμο με τις πιο πολλές ενέδρες», όπως αποκαλεί την Πολιτική ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος.

 

Πάμε στο 2010, όπου εκλέγεστε για πρώτη φορά Δήμαρχος. Δύο ερωτήματα: Πόσο χρήσιμη ήταν η θητεία στην αξιωματική Αντιπολίτευση και πόσο δύσκολη ήταν η διοίκηση του Δήμου, η οποία συνέπεσε με τον ερχομό της οικονομικής κρίσης.

Η θητεία στην Αντιπολίτευση ήταν πολύτιμη, δεδομένου ότι μέχρι τότε δεν είχα ασχοληθεί ποτέ και δεν είχα ιδέα πως λειτουργεί στην πράξη η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η διοίκηση του Δήμου δεν ήταν απλώς δύσκολη. Ήταν μαρτυρική. Η κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Δήμος και οι συνθήκες που έφερε η κρίση, έκαναν την πραγματικότητα ζοφερή.

“Η σημαντικότερη πρόκληση για μένα το 2006 ήταν η ενότητα της Δημοκρατικής-Προοδευτικής παράταξης”

Ο Δήμος ήταν κατάχρεος, 29^ος υπερχρεωμένος ανάμεσα στους 325 Δήμους. Ο διοικητικός του μηχανισμός είχε παραλύσει εξαιτίας της αναγκαστικής αποχώρησης εκατοντάδων εργατοϋπαλλήλων, που είχαν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ, μέσω των λεγομένων Δημ. Επιχειρήσεων. Οι προσλήψεις είχαν απαγορευθεί. Οι χρηματοδοτήσεις περικόπτονταν συνεχώς, ακόμα και στα τακτικά έσοδα. Τα χρηματοδοτούμενα προγράμματα είχαν σταματήσει. Επιπλέον, ένας καταιγισμός αλλαγών και νομοθετικών ρυθμίσεων, κάτω από την πίεση των Μνημονίων, έφερναν σε απόγνωση τους ελάχιστους υπαλλήλους, που έπρεπε να αφομοιώσουν και να υλοποιήσουν τις νέες ρυθμίσεις, σε ελάχιστο χρόνο.

Οικονομικές, κοινωνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες παιδείας, πολιτισμού, αθλητισμού κ.τ.λ., ήσαν σε κατάσταση παράλυσης, μετά το σοκ της αποχώρησης μεγάλου αριθμού προσωπικού. Μόνο η Τεχνική Υπηρεσία είχε στοιχειώδη στελέχωση και λειτουργούσε αλλά εκ των πραγμάτων περιοριζόταν στα τρέχοντα, αφού δεν υπήρχαν χρήματα και χρηματοδοτούμενα προγράμματα για έργα.

Μέσα στη γενική παράλυση, έπρεπε να κλείσουν και να ενσωματωθούν στον Δήμο δημοτικές επιχειρήσεις και νομικά πρόσωπα, επειδή το επέβαλε ο νόμος και να αντιμετωπισθούν τα μεγάλα χρέη τους, πέραν των χρεών του Δήμου. Κατάσταση πραγματικά απελπιστική, που έπρεπε να αντιμετωπισθεί, χωρίς να υπάρχει στοιχειωδώς επαρκής διοικητικός μηχανισμός.

Παρά τις φοβερές δυσκολίες και τη διαρκή πίεση, καταφέραμε να συμμαζέψουμε τα πράγματα, παλεύοντας με νύχια και με δόντια.

Προσωπικά έκανα τον Δήμαρχο, τον Δικηγόρο, τον υπάλληλο ακόμα και τον κλητήρα. Και δεν είναι υπερβολή. Τρεις-τέσσερις φορές χρειάστηκε να πάω ο ίδιος να παραλάβω και να παραδώσω αλληλογραφία στον Επίτροπο. Μιλάμε για μια «κολασμένη» περίοδο, που νομίζω δεν είχε ξαναζήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

 

“Η διοίκηση του Δήμου δεν ήταν απλώς δύσκολη. Ήταν μαρτυρική.”

 

Το 2014 ήσασταν από τους ελάχιστους Δημάρχους που κατάφεραν να επανεκλεγούν για δεύτερη συνεχόμενη φορά και να παραμείνετε για πέντε ακόμα χρόνια στο δημαρχιακό θώκο. Κάνοντας έναν συνοπτικό απολογισμό των εννέα αυτών χρόνων, που θα στεκόσασταν; Τι πιστεύετε ότι αφήσατε ως «κληρονομιά» στην πόλη και τον Δήμο;

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλοί Δήμαρχοι δεν επανεκλέχτηκαν το 2014. Ήταν αποτέλεσμα αυτής της φρικτής περιόδου, που την πλήρωσαν και άξιοι άνθρωποι. Η δική μας επανεκλογή, πιστεύω, ήταν μια αναγνώριση των προσπαθειών που κάναμε και του έργου που επιτελέσαμε σε τόσο δύσκολες συνθήκες.

Στη διάρκεια της σχεδόν 9χρονης θητείας μας, αναμορφώσαμε συνολικά το Δήμο σε όλους του τομείς. Ειδικότερα:

Οικονομικά: Κάναμε αιματηρές οικονομίες, πληρώσαμε τα τεράστια χρέη, αποκαταστήσαμε την αξιοπιστία του Δήμου, σεβαστήκαμε και το τελευταίο ευρώ.

Παραλάβαμε ταμείο με 428.000 € και δεκάδες εκατομμύρια χρέη και παραδώσαμε ταμείο 12.000.000 €, με μηδενικές υποχρεώσεις.

“Προσωπικά έκανα τον Δήμαρχο, τον Δικηγόρο, τον υπάλληλο ακόμα και τον κλητήρα.”

Ακόμα, μετά τις εκλογές, πληρώσαμε συνολικά 1.533.775,90€, για την απαλλοτρίωση του ακινήτου μπροστά από το κολυμβητήριο και την αγορά των οικοπέδων Δουλαβέρη, Βαμβίλη, κληρονόμων Βρεττού και Κυριακάκη. Αυτό το ποσό προστίθεται στο Ταμείο που παραδώσαμε.

Σημειώστε και κάτι ξεχωριστό: Στις πύρινες συνθήκες του Δημοψηφίσματος του 2015, κατορθώσαμε κούρεμα χρέους σε διεθνή Τράπεζα, ποσοστού 20% επί του κεφαλαίου, που αντιστοιχούσε σε 639.00 Ευρώ. Η αντιπολίτευση, αντί να στηρίζει και να επιχαίρει, κάγχαζε και χλεύαζε. Αυτό ήταν το ποιον της.

Διοικητικά: Αξιοποιώντας τις περιορισμένες δυνατότητες μετάταξης υπαλλήλων και την ενσωμάτωση του προσωπικού της Δημ. Αστυνομίας, δημιουργήσαμε ένα στέρεο και αποδοτικό διοικητικό μηχανισμό, που έφτασε να λειτουργεί σχεδόν υποδειγματικά.

Οι διευθύνσεις Διοικητικού, Οικονομικού, Κοινωνικών Υπηρεσιών, Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού, στελεχώθηκαν από πολύ άξιους ανθρώπους που καταφέραμε να φέρουμε μέσω των μετατάξεων.

Η οργάνωση των υπηρεσιών που παραδώσαμε, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που παραλάβαμε. Μ’ άλλα λόγια, εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις για να μπορεί ο Δήμος να ανταποκρίνεται πλήρως στις υποχρεώσεις του και μάλιστα με περιορισμένο προσωπικό.

Έργα-Σχεδιασμός: Παρά τις ασφυκτικές περιστάσεις, δημιουργήσαμε Αθλητικό Κέντρο, φτιάξαμε έναν υποδειγματικό Βρεφονηπιακό Σταθμό, διανοίξαμε δρόμους, καθιερώσαμε ετήσιο προγραμματισμό εκτέλεσης έργων ανακατασκευής πεζοδρομίων και οδοστρωμάτων, ιδρύσαμε το Β΄ Λύκειο, απαλλάξαμε την πόλη από το χάλι του καταυλισμού, φτάσαμε την ανέγερση του σχολικού κτιρίου μέχρι την ανάθεση σε εργολάβο, κάναμε αγορές σημαντικών ακινήτων σε εξαιρετικές τιμές, εγκαταστήσαμε σύγχρονα συστήματα κάδων, βελτιώσαμε τον μηχανολογικό εξοπλισμό, κάναμε παρεμβάσεις βελτίωσης του αστικού περιβάλλοντος και προπαντός σχεδιάσαμε έργα που θα μετέτρεπαν την πόλη σε σύγχρονο αστικό κέντρο.

Εδώ θα μου επιτρέψετε να σταθώ λίγο. Πρώτα ξεχρεώσαμε, δημιουργήσαμε ισχυρό Ταμείο και μετά προγραμματίσαμε αυτό, που προανέφερα ως μετατροπή της πόλης σε σύγχρονο αστικό Κέντρο.

Εντελώς συνοπτικά το πρόγραμμα αυτό περιελάμβανε:

–Απόκτηση του κτήματος Κουτσουμπέλη και μετατροπή του σε μουσειακό, πολιτιστικό και αναπτυξιακό κέντρο.

–Απόκτηση του κτήματος Λαμπάκη – Κουμπούρη και ανάλογη αξιοποίησή του.

-Απαλλοτρίωση όλου του Ο.Τ. μπροστά από το κολυμβητήριο, ώστε όλος ο λόφος Δηλαβέρη και οι εγκαταστάσεις που υπάρχουν εκεί, να αποκτήσουν μέτωπο 114 μέτρων στη Λ. Τατοϊου, με παράλληλη δημιουργία τεράστιας πλατείας.

-Αγορές και απαλλοτριώσεις ζωτικής σημασίας ακινήτων για τη διάνοιξη σημαντικών δρόμων (Παπαδιαμάντη, Χαλκιδικής, Βουλγαροκτόνου, Σωκράτους, Δερβενίων κ.τ.λ.)

Κι αυτά όχι στα λόγια ούτε στα χαρτιά. Έτοιμα για την υπογραφή συμβολαίων. Η νέα διοίκηση, δυστυχώς, από την επομένη των εκλογών και πριν να αναλάβει καθήκοντα, αγωνίστηκε μανιασμένα να ματαιώσει την υπογραφή τους.

Προλάβαμε, παρά τις λυσσώδεις αντιδράσεις της, να αγοράσουμε το οικόπεδο των 610,50 τ.μ. κέντρο της πόλης όπου θα κατασκευάζαμε Κέντρο Υγείας, ακίνητα για τη διάνοιξη των οδών Παπαδιαμάντη, Βουλγαροκτόνου και Αδρανείου και δεύτερο κομμάτι στο κτήμα Δηλαβέρη.

“Σχεδιάσαμε έργα που θα μετέτρεπαν την πόλη σε σύγχρονο αστικό κέντρο.”

Σκεφτείτε την εικόνα της πόλης μετά την αξιοποίηση των κτημάτων Κουτσουμπέλη, Κουμπούρη – Λαμπάκη, την διαμόρφωση του τετραγώνου μπροστά από το κολυμβητήριο, την ανέγερση του σχολείου και του Κέντρου Υγείας και τις διανοίξεις.

Δημόσιος λόγος. Πιστεύω ότι ένα σημαντικό καθήκον των πολιτικών ηγεσιών είναι να διατυπώνουν σαφή, ξεκάθαρο, ευθύ και έντιμο λόγο. Έτσι καταξιώνεται η πολιτική στα μάτια των πολιτών και παράλληλα διαπαιδαγωγείται η κοινωνία σ’ έναν σωστότερο και ορθολογικότερο τόπο σκέψης.

Ο δημόσιος λόγος είναι και δημόσιο ήθος. Και το ήθος που επέδειξε η διοίκησή μας, είναι, νομίζω, μια καλή κληρονομιά για τα ήθη του Δήμου. Δύο περιπτώσεις. Ο Θ. Σφυρής, ως πρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου αρνήθηκε να εισπράξει 7.500 €, που εδικαιούτο. Ο Βαγγέλης Χειμώνας, ως Αντιδήμαρχος αρνήθηκε να εισπράξει τη χιλιομετρική αποζημίωση και τα διόδια που εδικαιούτο, διαμένοντας και μετακινούμενος από τον Ωρωπό. Δεν είναι κάτι το συνηθισμένο, να αποποιούνται αιρετοί υπέρ του Δήμου αμοιβές που δικαιούνται.

 

“Γιατί αρνήθηκα να αποδεχτώ την υποστήριξη που μου προτάθηκε από τη Ν. Δημοκρατία”

 

Φτάνουμε στο 2019, όπου μετά τις εκλογές, επιστρέψατε στην αξιωματική Αντιπολίτευση. Ποιοι ήταν οι καθοριστικοί παράγοντες που έκριναν το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα κατά τη γνώμη σας;

Κατ’ αρχήν η ευθύνη της ήττας βαρύνει αποκλειστικά εμένα. Οι παράγοντες ήταν πολλοί. Ως πρωταρχικό θεωρώ την επίμονη δημόσια αντίθεσή μου με την τότε κρατούσα κατάσταση στην κεντρική πολιτική σκηνή, που με έφερε απέναντι σ’ ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Δεν το θεωρώ λάθος και θα το επαναλάμβανα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Διότι πιστεύω ότι ο Δήμαρχος έχει υποχρέωση να διατυπώνει τη γνώμη του για την πορεία της χώρας, χωρίς μικροπολιτικούς υπολογισμούς.

Δεύτερος ήταν η άρνησή μου να αποδεχτώ την υποστήριξη που μου προτάθηκε από τη Ν. Δημοκρατία. Το έκανα από υπερβολική ευαισθησία να μην κατηγορηθώ για καιροσκόπος. Αυτό ήταν λάθος, που δεν θα επαναλάμβανα, με δεδομένη μάλιστα τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία της σημερινής Νέας Δημοκρατίας.

Στους βασικούς αυτούς λόγους, προσθέστε: Την ταυτόχρονη διεξαγωγή Δημοτικών και Ευρωεκλογών, που ενεργοποιούσε περισσότερο τα κομματικά ανακλαστικά.

-Την αρχή που είχα θέσει ότι δεν κολακεύουμε, δεν καλοπιάνουμε, δεν κοροϊδεύουμε τους πολίτες και δεν παζαρεύουμε την ψήφο τους.

-Τη διαδεδομένη αντίληψη, ότι δύο θητείες φτάνουν, ας δούμε και κάποιον άλλον.

Άντε να προσθέσουμε την «επικοινωνία», που την επικαλούνται όλοι όσοι χάνουν και που εγώ δεν την αποδέχομαι ως υποκατάστατο της Πολιτικής.

 

Και ερχόμαστε σήμερα. Συμμετέχετε ανελλιπώς στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου που πραγματοποιούνται μέσω τηλεδιάσκεψης, λόγω του κορωνοϊού. Όμως, όσοι σας παρακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια διαπιστώνουμε μια αποστασιοποίηση. Σας «μεταφράζουμε» σωστά ή μας μπερδεύει η απόσταση που δημιουργούν οι νέες τεχνολογίες;

Σωστά το «μεταφράζετε». Η αποστασιοποίησή μου έχει διπλή εξήγηση: Πρώτον, δεν έχει νόημα να λασποκυλιέσαι στον βούρκο που έχει μετατραπεί το Δημοτικό Συμβούλιο. Δεύτερον, το κεφάλαιο Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει κλείσει αμετάκλητα για εμένα. Γι’ αυτό περιορίζομαι στα απολύτως αναγκαία.

 

Έχετε πάρει τις αποφάσεις σας για τις εκλογές του 2023;

Τις αποφάσεις μου τις πήρα το βράδυ της πρώτης Κυριακής, μόλις πληροφορήθηκα τα πρώτα αποτελέσματα από 2 εκλογικά τμήματα.

Ανακοίνωσα στους συνεργάτες μου ότι εγώ στο εξής θα παραμείνω μόνο εφόσον και για όσο μπορεί να είμαι χρήσιμος για την ενότητα και συνέχεια της παράταξης και ότι δεν προτίθεμαι να συμμετάσχω στην επαναληπτική εκλογή της επόμενης Κυριακής. Υποχώρησα στις πιέσεις για το δεύτερο αλλά συνέχισα να επαναλαμβάνω μονότονα και σε κάθε ευκαιρία το πρώτο.

 

Ποιο θα ήταν για εσάς το ιδανικό σενάριο για την επόμενη μέρα της Νέας Πορείας;

Το ιδανικό σενάριο είναι να κερδίσει της επόμενες εκλογές.

 

Ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει η παράταξη ώστε να καταφέρει να πάρει το τιμόνι του Δήμου από τον κ. Σαραούδα;

Ενότητα, ενότητα, ενότητα, σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Τα υπόλοιπα είναι εύκολα. Η σημερινή διοίκηση είναι μοναδική στην ιστορία του Δήμου. Καλύτερη ή χειρότερη, ας το κρίνει ο καθένας. Οι ορίζοντές της, πάντως, μου φαίνονται πολύ περιορισμένοι. Από το να σέρνεται πίσω από τα «ψηφίσματα» του κάθε «πικραμένου» να απασχολεί το Δημ. Συμβούλιο επί ώρες για τα τραπεζοκαθίσματα μισής πλατείας, μέχρι το να αντιδρομεί την οδό Ερμού για να παρεμποδίσει την επένδυση 100.000.000 €.

“Εξαρτάται από τη «Ν. Πορεία» και από αυτόν που θα ηγηθεί, να τελειώσει το ατυχές πείραμα με τις επόμενες εκλογές”

Οι τρόποι της ακόμα χειρότεροι: Βρισιές, συκοφαντίες και ανθρωποφαγικές απειλές. Νομίζω ότι κανείς σοβαρός δημότης, δεν θα ανεχθεί για πολύ τέτοια διοίκηση.

Άρα, εξαρτάται από τη «Ν. Πορεία» και από αυτόν που θα ηγηθεί, να τελειώσει το ατυχές πείραμα με τις επόμενες εκλογές.

 

Υπάρχει κάποια επιλογή σας-προφανώς καθοριστική- για την οποία το μετανιώσατε;

Ναι. Σε πολιτικό επίπεδο ανέφερα ήδη ότι εσφαλμένα αρνήθηκα την υποστήριξη της Ν. Δημοκρατίας.

Σε επίπεδο διοίκησης ήταν λάθος ότι υποχώρησα στην αγορά οικοπέδου για δημιουργία Αμαξοστασίου και Μονάδας Διαχείρισης Απορριμμάτων και προχώρησα σε δημοπρασία. Το έκανα για να σταματήσει η οργανωμένη κακοήθεια μιας καταστροφικής και ανερμάτιστης αντιπολίτευσης. Αλλά η κακοήθεια δεν σταμάτησε και το ακίνητο δεν αποκτήθηκε. Με αμέτρητες προσφυγές, που όλες απορρίφθηκαν, καθυστέρησαν την ολοκλήρωση της αγοράς μέχρι τις εκλογές και μετά εγκαταλείφθηκε. Έτσι, ο Δήμος έχασε ένα πολύτιμο για τις ανάγκες του ακίνητο και ήδη έχει κινηθεί η διαδικασία επιβολής προστίμων σε βάρος του.

 

Τι σας αφήνει αυτή η μακρόχρονη εμπειρία ενασχόλησης με την Τοπική Αυτοδιοίκηση;

Ήταν μια πολύτιμη εμπειρία. «Στο δρόμο με τις πολιτικές ενέδρες», γνώρισα την ανθρώπινη φύση και στις καλύτερες και στις χειρότερες εκφάνσεις της. Ανθρώπους ευτελείς και τιποτένιους και ανθρώπους αγνούς και υπέροχους. Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο.

Γνώρισα τη χαρά της νίκης και της δημιουργίας αλλά και την απογοήτευση από τη χυδαιότητα και την κακοπιστία και την πικρία της ήττας. Ευτυχώς, που η τελευταία, κατά τη γνωστό «ουδέν κακόν αμιγές καλού», μου άνοιξε το δρόμο της επιστροφής στην «παλιά μου αγαπημένη»: Τη Δικηγορία, που τη ζω και τη χαίρομαι και πάλι, με νεανικό ενθουσιασμό.