Η τήρηση των νόμων βελτιώνει την καθημερινότητα

 Της Ζωής Ράπτη, Υποψήφιας Βουλευτή  Βόρειου Τομέα Αθηνών,  Νέα Δημοκρατία 

Η κυβερνητική ανικανότητα, οι κακές προθέσεις, η ιδεολογία της επιβράβευσης της ήσσονος προσπάθειας, συνήθως κρύβονται πίσω από την απειλητική φιγούρα της έλλειψης πόρων. Εκείνοι που δεν μπορούν και δεν έχουν σκοπό να φέρουν αποτελέσματα με τις πολιτικές τους είναι ειδήμονες στην εφεύρεση δικαιολογιών – και μια από αυτές είναι η οικονομική κρίση.

Κι όμως, η ζωή των Ελλήνων πολιτών μπορεί να βελτιωθεί πάρα πολύ, η καθημερινότητά τους να γίνει δημιουργικότερη, πιο ήρεμη και ασφαλέστερη δίχως το κράτος να δαπανήσει ούτε ένα ευρώ. Η κρατική μηχανή δύναται, εξοικονομώντας πόρους και βελτιώνοντας την κατάσταση στην οικονομία, να εμπεδώσει το αίσθημα της ισονομίας της δικαιοσύνης και της ασφάλειας.

Μόλις πρόσφατα μάθαμε για το συμπολίτη μας που έπεσε ξύλο θύμα ξυλοδαρμού από μέλη συμμορίας που πωλούσε προϊόντα-μαϊμού και λαθραία τσιγάρα σε πανεπιστημιακό χώρο όταν προσπάθησε να απαθανατίσει τις σκηνές της παρανομίας. Την ίδια περίπου περίοδο απασχολούσε την επικαιρότητα το περιστατικό με τον καθηγητή, που λίγο έλειψε να πετάξουν από το παράθυρο τραμπούκοι που κατείχαν τη φοιτητική ιδιότητα αλλά και εξωπανεπιστημιακά στοιχεία, που τρομοκρατούν φοιτητές και καθηγητές, επιβάλλοντας το νόμο της ζούγκλας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Πόσο, άραγε, κοστίζει η επιβολή του νόμου εντός της ελληνικής επικράτειας και ποιο είναι το κόστος της παρανομίας; Πόσοι φοιτητές που έχουν προβεί σε τραμπουκισμούς, ξυλοδαρμούς συμφοιτητών τους και πανεπιστημιακών δασκάλων έχουν υποστεί τις προβλεπόμενες διοικητικές κυρώσεις και έχουν απωλέσει την φοιτητική ιδιότητα; Η Πολιτεία έχει τα νομικά εργαλεία για να επιβάλλει την τάξη στο χώρο των ΑΕΙ και ΤΕΙ, τιμώντας τους κόπους και τις θυσίες των νομοταγών πολιτών και των νέων που θέλουν να επιδοθούν απερίσπαστοι στις σπουδές τους.

Ακόμα μια αδάπανη πρωτοβουλία για τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών είναι η αντιμετώπιση της μάστιγας του γκράφιτυ. Η πατρίδα μας έχει υποστεί μια μεγάλη αισθητικού χαρακτήρα επίθεση από την ασχήμια. Οι πολίτες είναι διαρκώς εκτεθειμένοι σε διάφορες εκδοχές της οπτικής ρύπανσης που προκαλείται από διάφορα στοιχεία που με το μόνο με το οποίο ασχολούνται είναι η επιβολή της «υπογραφής» τους (το αποκαλούμενο tagging) σε όλες τις επιφάνειες των πόλεων!

Σε καθημερινή βάση όσοι κινούνται στο κέντρο μεγάλων πόλεων και σε πολλά σημεία της Ελληνικής επικράτειας αντικρίζουν εικόνες που δεν ταιριάζουν με ευρωπαϊκή πόλη αλλά με λατινοαμερικάνικη φαβέλα. Πόσο θα κόστιζε η επιβολή του νόμου για την προστασία των ιδιωτικών περιουσιών και των δημόσιων χώρων από τους αυτόκλητους «βαφείς»; Δεν μας προβληματίζει ότι επειδή έχει γίνει γνωστό ότι η Ελλάδα είναι ξέφραγο αμπέλι (και σε αυτό τον τομέα) έρχονται «γκραφιτάδες» και από τρίτες χώρες για να αφήσουν εδώ, ανενόχλητοι, τις «υπογραφές» τους στους τοίχους των μεροκαματιάρηδων, αφήνοντας πίσω τους ένα θλιβερό τοπίο; Γιατί, όσοι ρυπαίνουν, να μην υποχρεώνονται να αποκαθιστούν οικονομικά όσους ζημίωσαν με τις πράξεις τους;

Πολλά μπορεί να κάνει το κράτος χωρίς να δαπανήσει πόρους, αρκεί να το θέλουν οι διαχειριστές της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το θέλει. Η ΝΔ έχει αποδείξει ότι και θέλει και μπορεί να το πράξει.