“Δύσβατος δρόμος, διάπλατα ανοιχτός”, του Μιλτιάδη Ι. Καρπέτα

Άρθρο του Μιλτιάδη Ι. Καρπέτα, Δικηγόρου και π. Δημάρχου Μεταμόρφωσης στο Χ-τύπο

Με αρκετή …χρονοκαθυστέρηση, συνέβη αυτό που ήταν βέβαιο ότι θα συμβεί. Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ, πήραν επιτέλους την άγουσα.

Η διπλή λαϊκή ετυμηγορία δεν επιδέχεται αμφιβολία και δεν αφήνει κανένα περιθώριο. Η διπλή απόρριψη –(προσώπου και σχήματος) – είναι αμετάκλητη.

Τα απρόβλεπτα γυρίσματα και οι απροσδόκητες ανατροπές της πολιτικής, μπορούν να συντηρούν ψευδαισθήσεις αλλά δεν δίνουν ελπίδα.           Γιατί εδώ δεν πρόκειται για μια παταγώδη πολιτική αποτυχία, που μπορεί να συγχωρηθεί ή να ξεχαστεί. Πρόκειται για  τη Νέμεση απέναντι  στην Ύβρη.

***

Ξεμπερδέψαμε, λοιπόν, για πάντα με την οδυνηρή περιπέτεια και τους πρωταγωνιστές της. Δεν ξεμπερδέψαμε, όμως, με τα απόνερα που άφησαν.

Η αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος, παραμένει ημιτελής. Αδιάψευστη απόδειξη η πρωτοφανής εικόνα της νέας Βουλής.

Έξω και πέρα από την Κυβερνητική πλειοψηφία, ένα χαώδες και ασυνάρτητο πολιτικό τοπίο:

– Μια αριθμητικά ανεπαρκής και υπό πλήρη κατάρρευση αξιωματική αντιπολίτευση, από την οποία μόνο άναρθρες κραυγές και   ασυναρτησίες αναμένονται,  υπολείμματα  της περασμένης τετραετίας. Τα «τελευταία σαλπίσματα των  νικημένων στρατιωτών», ενός διαλυόμενου στρατεύματος.

– Το ασάλευτο ΚΚΕ, θα παραμείνει ασάλευτο στον ρόλο που έχει επιλέξει, προσκολλημένο στις μεταφυσικού τύπου επαγγελίες και προσδοκίες του.

– Στο αφύσικα διευρυμένο πολιτικό περιθώριο, ένας παρδαλός αστερισμός προσώπων και σχημάτων, δεν επαγγέλλεται τίποτα θετικό. Λογική, αισθητική και δημόσιος λόγος, θα δεινοπαθήσουν.

Στα δεξιά του επιτήδειου πατριδεμπόρου και Χριστεμπόρου Κυριάκου Βελόπουλου, θα «κοσμούν» το Κοινοβούλιο οι θρησκόληπτοι ζηλωτές, που ξεπήδησαν από το πουθενά. Και τέρμα δεξιά,  οι Κασιδιαραίοι «Σπαρτιάτες», που ξεπήδησαν από τις φυλακές Δομοκού.

Από την άλλη πλευρά ο ακκιζόμενος ναρκισσισμός Βαρουφάκη, θα αναπληρώνεται από το ζοφερό πειρατικό ιστιοπλοϊκό της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ενθύμια και οι δυο του annus horribilis 2015.

***

Τελευταίο το ΠΑΣΟΚ. Όχι για το μέγεθος  ούτε για τη δυναμική του. Αλλά γιατί, όπως έχουν τα πράγματα, μόνο από εκεί μπορεί να προέλθει η πλήρης εξομάλυνση του πολιτικού συστήματος.

Το ερώτημα  είναι αν και κατά πόσο το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην πρόκληση που βρίσκεται μπροστά του.

Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι πρόσφορες, σχεδόν ιδανικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσαθρώνεται και καταρρέει. Ανταγωνιστικό σχήμα δεν υπάρχει στον ορίζοντα ούτε φαίνεται να κυοφορείται κάπου.

Μόνη δυσχέρεια η κατάληψη του αφύλακτου κεντρώου χώρου από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.  Αλλά αυτή δεν θα διαρκέσει για πάντα και κάποτε θα φθαρεί και θα υποχωρήσει.

***

Αλλά στην πολιτική τίποτα δεν γίνεται από μόνο του.  Οι κύκλοι των χαμένων ευκαιριών από αδυναμία αξιοποίησής τους, είναι αναρίθμητοι.

Στις συμπληγάδες των πρόσφατων διπλών εκλογών, – ας μην κοροϊδευόμαστε – το ΠΑΣΟΚ αποκόμισε πενιχρά κέρδη. Ας δεχτούμε ότι οι συνθήκες ήταν δύσκολες και η πείρα μικρή.

Το μετεκλογικό τοπίο, όμως,  είναι απελευθερωμένο και ο δρόμος διάπλατα ανοιχτός.

Αλλά χρειάζεται να απελευθερωθεί και το ίδιο το  ΠΑΣΟΚ από:

-Την παλαιική ρητορική του.

-Τη μονότονη επίκληση της «προγονικής δόξας».

-Τους παντοειδείς αναχρονισμούς και αταβισμούς του.

Αυτά  ούτε πείθουν ούτε αρκούν ούτε καν χρειάζονται.

Συνταγές, απομιμήσεις και στερεότυπα άλλων εποχών, δεν έχουν θέση στη σημερινή πραγματικότητα. Χρειάζεται ουσιαστικός, υπεύθυνος και πειστικός δημόσιος λόγος.  Που να πηγάζει από τη σύγχρονη κοινωνία και να ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα.

Αν υπάρξει και διατυπωθεί με τον κατάλληλο τρόπο, θα συμβάλει στην  εξομάλυνση του πολιτικού συστήματος και  θα οδηγήσει στην επιστροφή  του ΠΑΣΟΚ .

Διαφορετικά ….