“Γιατί τον Παναγιώτη Πικραμένο;”, του Μιλτιάδη Ι. Καρπέτα

Η δίνη της πανδημίας, έπληξε και τις δικαστικές διαδικασίες. Ανάμεσά τους και η μεγάλη πολιτική σκευωρία της «NOVARTIS».

Η καθεστωτικών διαστάσεων αυτή σκευωρία, μαζί με την απόπειρα χειραγώγησης του ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου, είχαν πολύ συγκεκριμένη στόχευση.

Την αλλοίωση του Πολιτεύματος και το σταδιακό πέρασμα σ’ ένα καθεστώς τύπου Μαδούρο, με ολοκληρωτικό έλεγχο των «αρμών της εξουσίας».

Ευτυχώς, αυτοί που βυσσοδομούσαν κατά της Δημοκρατίας, ήσαν μεν αδίστακτοι αλλά και εντελώς ανίκανοι. Και, βέβαια, προσέκρουσαν στα θεσμικά αντίβαρα, που άντεξαν, με πρώτο το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Η σκευωρία της «NOVARTIS», έχει πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης. Για τη χειραγώγηση και τον εξανδραποδισμό του τύπου, ευτυχώς και πάλι, η ανικανότητα των σκευωρών, οδήγησε το αφελές θύμα τους στις πρόσφατες αποκαλύψεις του, που άνοιξαν το δρόμο προς τη Δικαιοσύνη. (Ο καημένος ο Χ. Καλογρίτσας, παγιδευμένος στις ιδεοληψίες του, πίστευε ότι οι «σύντροφοι» έχουν μπέσα).

Οι δικαστικές διαδικασίες για τη «NOVARTIS» καθυστέρησαν εξαιτίας του κορωνοϊού αλλά θα μας απασχολήσουν σύντομα.

Πράγματα γνωστά και χιλιοειπωμένα το εύλογο ερώτημα είναι τι νόημα έχει η επανάληψή τους.

Η απάντηση είναι ότι μια σοβαρότατη πτυχή της υπόθεσης, δεν έχει αναδειχθεί κι’ ένα συνακόλουθο ερώτημα δεν έχει απαντηθεί.

Πρόκειται για την πτυχή που ακούει στο όνομα Παν. Πικραμένος. Γιατί με τους «Σαμαροβενιζέλους», τους «Λοβέρδους», τους «Γεωργιάδηδες» και τους άλλους «φαύλους» και «διαπλεκόμενους», που ήθελαν να εξοντώσουν.

Ο Π. Πικραμένος είναι ένας ήπιος, ευγενικός άνθρωπος και ένας έντιμος δικαστής που διετέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και συγκυριακά έγινε υπηρεσιακός Πρωθυπουργός. Ούτε πολιτικός αντίπαλος ήταν ούτε πολιτική οντότητα είχε ούτε εκπροσωπούσε κάποιο πολιτικό μέγεθος. Συνταξιούχος προ πολλού,-δεν είχε καμία επιρροή στον «αρμό» του Συμβουλίου της Επικρατείας. Γιατί να τον τσουβαλιάσουν μαζί με τους «φαύλους» και «διαπλεκόμενους»;

Η απάντηση είναι δυσδιάκριτη, για όσους δεν έχουν άμεση αντίληψη της θεσμικής θέσης των Δικαστών και των πρακτικών της προεκτάσεων.

Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης συνεπάγεται εγγυήσεις και αίσθηση ασφάλειας για τους Δικαστές. Αυτός, άλλωστε, είναι ο δικαιοπολιτικός λόγος και ο σκοπός της ανεξαρτησίας.

Η παραπομπή ενός κορυφαίου και ανεπίληπτου Δικαστή για ατιμωτικότατα αδικήματα, ήταν μήνυμα προς κάθε Δικαστή:

Να μην αισθάνεται ασφαλής και ανεξάρτητος ώστε να αγνοεί άνωθεν κελεύσματα και επιθυμίες.

Μ’ άλλα λόγια: Ξεχάστε αυτά που ξέρετε και συμμορφωθείτε. Είδατε τι έπαθε ο Πικραμένος; Τα ίδια και χειρότερα περιμένουν όποιον «αυθαδιάσει» στους αφέντες.

Και είναι αλήθεια ότι η χειραγώγηση προχώρησε βαθειά και επικίνδυνα στο χώρο της Αστικό-Ποινικής Δικαιοσύνης. Εδώ το μακρύ χέρι του καταχθόνιου αρχιτέκτονα της σκευωρίας, είχε άμεση πρόσβαση και κατάφερε να δημιουργήσει ισχυρούς θύλακες πειθήνιων εξανδραποδισμένων Δικαστικών-Εισαγγελικών λειτουργών, φτάνοντας πολύ κοντά στο στόχο.

Ευτυχώς, το σύστημα άντεξε και το ύπουλο εγχείρημα αλλοίωσης και σταδιακής κατάλυσης του Πολιτεύματος, δεν ολοκληρώθηκε. Οι ευρωεκλογές του 2019, στάθηκαν το καταλυτικό γεγονός που απέτρεψε τα χειρότερα.

Σε μια βαθύτερη προσέγγιση, αποδείχτηκε πόσο σωτήρια ήταν για τη χώρα, (και από πολιτική άποψη), η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς την οποία θα βρισκόμαστε τώρα κάπου μεταξύ Κούβας, Βενεζουέλας και Β. Κορέας.

Το τσουβάλιασμα Πικραμένου, με τους προς εξόντωση πολιτικούς αντιπάλους, δεν ήταν τυχαίο ούτε ηλιθιότητα. Ήταν επιλογή «ειδικού σκοπού»: Επιδίωκε να λυγίσει τις αντιστάσεις των προσηλωμένων στο καθήκον και το Σύνταγμα Δικαστικών-Εισαγγελικών Λειτουργών, μέσα από την κατατρομοκράτηση και την απειλή ότι θα έχουν την τύχη του Πικραμένου.

Αυτή η πτυχή της σκευωρίας της, δεν είναι καθόλου ασήμαντη, για να παραβλέπεται. Ιδίως, όταν ηθικοί αυτουργοί και εμπνευστές της, επιβιώνουν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, ονειρεύονται επιστροφή και απειλούν να πραγματοποιήσουν αυτά που κατάφεραν στην πρώτη τους απόπειρα.

Αφελές και βλακώδες; Ναι, αλλά δεν παύει να είναι επικίνδυνο.

*Ο Μιλτιάδης Ι. Καρπέτας είναι δικηγόρος, πρώην Δήμαρχος Μεταμόρφωσης