Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: Η αισιοδοξία είναι στάση ζωής – Ιστορίες ανθρώπων που το αποδεικνύουν

Χθες ολόκληρη η υφήλιος με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ τίμησε αυτούς τους ήρωες της ζωής που παρότι η κοινωνία δεν τους αντιμετωπίζει ακόμα το ίδιο, εκείνοι καταφέρνουν να δίνουν το δυνατό παράδειγμα αποδεικνύοντας ότι η θέληση και η αγάπη για τη ζωή αρκούν για να την κατακτήσει κανείς.

 

Έννοια και ορισμός της αναπηρίας

Από εποχή σε εποχή και από κοινωνία σε κοινωνία ο όρος αναπηρία έχει ερμηνευτεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), άτομα με αναπηρία είναι τα άτομα που, λόγω φυσικής βλάβης ή νοητικής ανεπάρκειας, ή ψυχολογικής επιβάρυνσης κ.λπ. δυσκολεύονται ή αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της κοινωνίας και της ζωής, στο βαθμό που θεωρείται φυσιολογικός για κάθε άνθρωπο χωρίς αναπηρία.

 

Ιστορική ανασκόπηση

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα άτομα με αναπηρία είναι συνάρτηση α) της έννοιας που δίδεται στην αναπηρία και β) των αντιλήψεων που επικρατούν, οι οποίες διαφέρουν με το πέρασμα των χρόνων . Από την αρχαία εποχή μέχρι και πρόσφατα (1980 περίπου) αυτά ποικίλουν, ενώ σε μερικές περιπτώσεις είναι αντιφατικά. Στην Οδύσσεια, για παράδειγμα, αναφέρει ο Όμηρος την περίπτωση τυφλού ποιητή, ο οποίος είχε την εύνοια του βασιλιά και σύχναζε στο παλάτι, ενώ στην Ιλιάδα αναφέρεται η περίπτωση του Ηφαίστου τον οποίο, λόγω της αναπηρίας του, κορόιδευαν οι Θεοί και εκδιώχθηκε από τον Όλυμπο. Αργότερα, στην Σπάρτη τα ΑΜΕΑ κατέληγαν στον Καιάδα, ενώ την ίδια εποχή η δημοκρατική Αθήνα ψήφιζε νόμους για την προστασία και την οικονομική στήριξή τους.

 

5 συγκλονιστικές ιστορίες ΑΜΕΑ που μας διδάσκουν ότι η αναπηρία δεν είναι εμπόδιο !

1. Ραφαήλ Πατρωνίδης – Ένας πρωταθλητής σε αναπηρικό αμαξίδιο. Ο Ραφαήλ Πατρωνίδης είναι ένας δυναμικός έφηβος με παροιμιώδες ψυχικό σθένος. Από πολύ μικρή ηλικία και εξαιτίας μιας μηνιγγομυελοκήλης στη σπονδυλική στήλη, καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι. Ωστόσο αυτό, δεν στάθηκε εμπόδιο να ασχοληθεί σε επίπεδο πρωταθλητισμού με το τένις.

 

2. O Tζέιμι Άντριου ήταν, είναι και θα είναι ένας φανατικός λάτρης της αναρρίχησης. Το γεγονός ότι έχασε πόδια και χέρια από κρυοπαγήματα στις Άλπεις πριν από δεκαπέντε χρόνια όταν αυτός και οι συναθλητές του βρέθηκαν σε μία τρομερή φονική χιονοθύελλα δεν στάθηκε εμπόδιο για το άθλημα που τόσο αγαπά αλλά και για την ίδια την ζωή. Με την βοήθεια πρόσθετων μελών στα κάτω άκρα αλλά χρησιμοποιώντας τα χέρια του από τον αγκώνα και πάνω συνεχίζει κανονικά να κάνει αυτό που αγαπά και το πιο αξιοθαύμαστο είναι ότι προτείνει και σε άλλα άτομα με κινητικές δυσκολίες να το δοκιμάσουν.

 

3. Τα δύο αδέλφια, ο Νώε και ο Λουκάς, είναι αχώριστοι – Ο Λουκάς που είναι ηλικίας 6 ετών πάσχει από ένα σπάνιο γενετικό νόσημα που ονομάζεται νευροπάθεια Lissencephay.Η πάθηση αυτή επηρεάζει αρκετά τις κινητικές του ικανότητες με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περπατήσει,να μην μπορεί να κάτσει, όπως και να μιλήσει ή να φάει μόνος του χωρίς βοήθεια. Όμως όλα αυτά δεν εμπόδισαν ποτέ τον οχτάχρονο αδελφό του, Νώε, από το να παίξουν μαζί, να κάνουν ποδήλατο ή σκι μαζί, ακόμη και να ολοκληρώσουν ένα τρίαθλο μαζί.

4. Νικ Βούισιτς : Η αισιόδοξη μεριά της ζωής

Ο Νικ Βούιτς αποτελεί ένα σπουδαίο παράδειγμα και διδάσκει σε όλους μας ότι η ζωή χωρίς μελη εξακολουθεί να φαντάζει υπέροχη. Τι και αν η ασθένεια από την οποία πάσχει δύσκολα κάποιος ασθενής καταφέρνει να επιβιώσει εκείνος δεν το βάζει κάτω απολαμβάνει κάθε στιγμή και συνεχίζει να αγαπάει τη ζωή ότι δυσκολία και αν του φέρνει εκείνη. Γεννήθηκε με το σύνδρομο της τετραμελίας. (tetra amelia syndrome) , το οποίο σημαίνει ότι τα 4 μέλη του (tetra), τα 2 χέρια και τα 2 πόδια “αμελούν” να αναπτυχθούν πριν από την γέννηση του. Δηλαδή γεννήθηκε δίχως χέρια και δίχως πόδια. Μόνο με κορμό και κεφάλι και όμως είναι πλήρως λειτουργικός καθώς η θέληση του για να ζήσει είναι πιο μεγάλη από κάθε πρόβλημα. Ο ίδιος Κολυμπάει, παίζει ποδόσφαιρο, αυτοσαρκάζεται, γελάει, φλερτάρει, ερωτεύεται, μιλάει σε ακροατήρια και σε έφηβους και τους εξηγεί ότι “δεν πρέπει να το βάζουν κάτω”.

 

5.Μαρία Αποστόλου : Η τέχνη δεν κάνει εξαιρέσεις

«Όταν έχεις καλλιτεχνικές ανησυχίες, βρίσκεις τρόπο να τις εκφράσεις. Η αναπηρία δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο», λέει η Μαρία Αποστόλου που στηρίζει το πινέλο με το στόμα και ζωγραφίζει. «Δεν το έβαλα ποτέ κάτω. Έτσι, δεν με λυπήθηκαν ποτέ. Αν φερθούμε σαν ανάπηροι, τότε θα μας αντιμετωπίζουν σαν ανάπηρους» Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λαύριο το 1952. Ζωγράφιζε από πολύ μικρή, χρησιμοποιώντας τα χέρια της. Με την πάροδο όμως του χρόνου η ασθένειά της επιδεινώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώσπου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μεγάλο πάθος της καθώς τα χέρια της πλέον δεν την βοηθούσαν. Όπως η ίδια τονίζει, ένιωθε το σώμα της να την προδίδει καθώς δεν μπορούσε να ασχοληθεί πλέον με την ζωγραφική. Στην αρχή της φάνηκε αδιανόητο να μάθει να ζωγραφίζει με το στόμα. Ακολούθησαν στιγμές έντονης απογοήτευσης, ενώ δεν ήταν λίγες και οι φορές που σκέφτηκε να τα παρατήσει δεν το έκανε όμως. Η τεράστια θέληση της και ψυχική της δύναμη για δημιουργία στάθηκε πιο δυνατή από την αναπηρία της. H αισιοδοξία της, που όπως η ίδια λέει αποτελεί και στάση ζωής, διαφαίνεται και από τα έντονα χρώματα που χαρακτηρίζουν τα έργα της.

 

ΑΜΕΑ που έχουν σπάσει τα στερεότυπα και εργάζονται

Οι άνθρωποι αυτοί μεταξύ άλλων ανοίγουν τον δρόμο για ίση μεταχείριση και εξαλείφουν κάθε μορφή διακρίσεως διεκδικώντας κάθε δικαίωμα στον χώρο εργασίας.

 

Λωξάντρα Λούκας

Γίνεται η πρώτη γυναίκα με σύνδρομο Down που υπογράφει σύμβαση με το Εθνικό Θέατρο, στα 90 χρόνια ιστορίας του.

Η Λωξάντρα κυνήγησε τα όνειρα της και τα έκανε πραγματικότητα, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο και για άλλους ηθοποιούς με σύνδρομο Down, καθώς σύντομα θα λάβει μέρος σε παράσταση, την σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει η Ελένη Ευθυμίου. Η 27 χρονη κοπέλα υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με το Εθνικό Θέατρο. Έγινε η πρώτη ηθοποιός με σύνδρομο Down, που θα λάβει μέρος σε παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου.

 

Στέλιος Κυμπουρόπουλος

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος σε ηλικία δεκατεσσάρων μηνών διαγνώστηκε με νωτιαία μυϊκή ατροφία, μια εξελικτική ασθένεια η οποία του προκάλεσε σοβαρή κινητική αναπηρία. Παρόλο τις δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσει από πολύ μικρός ποτέ δεν τα παράτησε