“Από την παλαβή, στην παρδαλή Αριστερά”, του Μιλτιάδη Ι. Καρπέτα

Άρθρο του Μιλτιάδη Ι. Καρπέτα, Δικηγόρου και π. Δημάρχου Μεταμόρφωσης στο Χ-τύπο.

Αρχές του 2015, ένα συνονθύλευμα ‘αριστερών’ φατριών κάθε κατηγορίας, απόχρωσης και προέλευσης -πλην ΚΚΕ- υπό το όνομα ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές.

Μετεκλογικά, εμπλουτίστηκε με την επίσημη προσθήκη της ανερμάτιστης ακροδεξιάς φατρίας Καμμένου και την ανομολόγητη στήριξη απολειφαδιών του ακάματου νέο-Καραμανλισμού.

Αφελείς και καλοπροαίρετοι αριστεροί, πολυκαιρισμένοι ιδεοληπτικοί, εχθροπαθείς συμπλεγματικοί, αδίστακτοι εξουσιοφρενείς και ευκαιριακοί τυχοδιώκτες, συμφύρονταν αναίσχυντα με ψεκασμένους ακροδεξιούς για χάρη της εξουσίας και της αίσθησης κυριαρχίας, που τους έδινε.

Η κυριαρχία του αριστερού συνονθυλεύματος ήταν απόλυτη στην πολιτική πράξη και τα δεξιά δεκανίκια αρκούνταν στα προσωπικά οφέλη από τα αντίδωρα των αξιωμάτων.

Η πολυποίκιλη ανθρωπογεωγραφία και η πανσπερμία αριστερών κολλημάτων και ιδεοληψιών, δοξασιών και μοχθηριών, συγκροτούσε ένα αλλοπρόσαλλο σύνολο μιας ‘πληθυντικής’ και παλαβής αριστεροσύνης.

‘Διανοούμενοι’ που διαπίστωναν πως «η αριστεία είναι ρετσινιά»· ακαδημαϊκοί που φαντασιώνονταν «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα», που θα ‘κανε ποιος ξέρει τι· υπουργοί – απελευθερωτές κακοποιών· νεατερντάλιοι αγριάνθρωποι, βρυχώμενοι κατά πάντων· φαιδρές περσόνες που ακίζονταν κλείνοντας τις τράπεζες· αστοιχείωτοι βουλευτές, που κατάγγελναν τον… Αλέξανδρο Σβώλο ως «γνωστό υποστηρικτή του Μητσοτάκη». Τι είδαμε και τι ακούσαμε τα 4,5 χρόνια!

Η ηγεσία δεν υστερούσε σε κανένα από τα παραπάνω ‘χαρίσματα’: Αστοιχείωτη, εξουσιοφρενής, τυχοδιωκτική, μισαλλόδοξη και χυδαία.

Υπήρχε, όμως, μια επίφαση πολιτικής. Σοβαροφάνεια, σπουδαιοφανής αερολογία, στομφώδεις ιδεολογικές επικλήσεις και υποτιθέμενες πολιτικές μάχες.

* * *

            Η προδιαγεγραμμένη κατάρρευση ξεκίνησε στις εκλογές του 2019. Και ολοκληρώθηκε στις εκλογές του 2023. Αλλά αυτό που επακολούθησε ήταν έξω από κάθε πρόβλεψη.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχθηκε πλήρως. Από τις ‘50 αποχρώσεις του κόκκινου’ του παλιού, έμεινε μόνο το πορτοκαλί του Τραμπ. Έμεινε, βέβαια, και το όνομα, ο αρχάνθρωπος των Σφακιών, κάτι ορφανά του Καμμένου και όσοι ελπίζουν σε προσωπική επιβίωση.

Από πλευράς πολιτικής ουσίας, δεν απέμεινε ίχνος αριστεροσύνης, πραγματικής ή ψευδεπίγραφης, ορθόδοξης ή αιρετικής, προσχηματικής ή νομιζόμενης.

Κρατήθηκαν, όμως, και ‘βελτιώθηκαν επί τα χείρω’ όλες οι συμπεριφορές και οι τρόποι, στους οποίους διέπρεψε ο απελθών ΣΥΡΙΖΑ:

Αμετροέπεια, κενολογία, θρασύτητα, χυδαιότητα, βαθειά άγνοια, καμία αίσθηση της πραγματικότητας, απύθμενη ανευθυνότητα.

Και ελαφρότητα,  απέραντη ελαφρότητα, σε όλα και για όλα. Και πάντα με την επίκληση και στο όνομα της Αριστεράς.

Από την σοβαροφανή Τσιπρική, στην Κοκλώνια παρδαλή αριστερά!

Από μία άποψη αποτελεί Νέμεση. Από την άλλη, όμως, αυτό το πράγμα, παραμένει αξιωματική αντιπολίτευση. Και κατά τις ενδείξεις, θα παραμείνει και μετά τις ευρωεκλογές. Άλλο ελληνικό παράδοξο και τούτο!