Ο Νίκος Πολυδερόπουλος στο Χ-τύπο: “Θέλω να φτάσω στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου”

Πρόκειται για έναν από τους πιο ταλαντούχους εκπροσώπους της νέας γενιάς ηθοποιών και αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια τον απολαμβάνουμε ανελλιπώς σε επιτυχημένες τηλεοπτικές παραγωγές όπως το “Μπρούσκο”, το “Τατουάζ” και οι “8 Λέξεις”. Ο Νίκος Πολυδερόπουλος αποδεικνύει ότι δεν έχει μόνο “άστρο”, αλλά διαθέτει θέληση και όρεξη για δουλειά, ενώ δεν φοβάται τις προκλήσεις.

 

Τη φετινή σεζόν έπαιζε σε… διπλό ταμπλό καθώς πρωταγωνίστησε τόσο στην τηλεοπτική σειρά “Μόλις χθες”, όσο και στη θεατρική επιτυχία “Ποντικοπαγίδα”.

Ο ίδιος μας μιλά αποκλειστικά για τις συνεργασίες αυτές και πώς λειτούργησαν εν μέσω της πανδημίας, για τις ιδιαιτερότητες που έχει συναντήσει σε ρόλους του, ενώ ακόμη αποκαλύπτει πώς πήρε την πρωτοβουλία να γράψει το δικό του έργο.

 

Φέτος σας απολαύσαμε στην τηλεοπτική σειρά “Μόλις χθες”, η οποία έκλεισε τον κύκλο της. Πώς ήταν για σας η εμπειρία αυτή;

Ήταν μια πολύ ωραία συνεργασία που διήρκησε δυστυχώς λίγο. Ένα πολύ ωραίο σενάριο από την κα Ρένα Ρίγγα και ωραίοι χαρακτήρες, τόσο στην ίδια τη σειρά, όσο και αναφορικά με τους ανθρώπους που συνεργάστηκα. Τα τελευταία χρόνια εγώ έλειπα στην Κύπρο και όσες παραγωγές είχα δουλέψει ήταν εκεί, οπότε ήταν κάτι καινούργιο για μένα αυτό που έκανα εδώ. Ήταν μια ωραία δουλειά, που τελείωσε βέβαια λίγο άδοξα, θα προτιμούσα να κράταγε λίγο ακόμα είναι η αλήθεια. Πάμε σε άλλα καλύτερα που έρχονται στο μέλλον.

 

Δεδομένου ότι παράλληλα είχατε και το θέατρο στην παράσταση “Ποντικοπαγίδα”, ήταν εύκολο λόγω της κατάστασης με τον κορωνοϊό να συμβαδίσετε με το πρόγραμμα αυτό;

Δεν ήταν εύκολο, γιατί από τη μία μπορεί να κλείναμε στο θέατρο και από την άλλη μπορεί να χάναμε σκηνές στο γύρισμα. Παραδόξως ήμασταν μια παράσταση που ευτυχώς δεν κλείσαμε εντελώς, καθώς γίνονταν κάποιες αντικαταστάσεις όταν κάποιος ήταν άρρωστος, οπότε καλυπτόταν το κενό. Η παράσταση τώρα τελείωσε, αλλά θα πάμε και του χρόνου. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο έργο της Αγκάθα Κρίστι. Στο εξωτερικό παιζόταν περίπου 60 χρόνια και σταμάτησε μόνο όταν προέκυψε ο κορωνοϊός. Εδώ δεν ξέρω αν θα το παίζουμε 60 χρόνια αλλά του χρόνου θα είμαστε σίγουρα!

 

 

Ποια ήταν η αποδοχή κόσμου στο έργο;

Το κοινό ήταν ευχαριστημένο γιατί το έργο αυτό η κα Κίρκη Καραλή το έχει μεταφέρει στη δεκαετία του ’90, οπότε το έχει κάνει λίγο πιο σύγχρονο, ενώ διαδραματίζεται στην Ελλάδα σε μια περιοχή του Κιθαιρώνα. Οι χαρακτήρες κρατάνε τα κανονικά ονόματά τους. Κι εκεί για μένα ήταν ένας ρόλος ωραίος, ιδιαίτερος, όπου υποδύομαι έναν Ελληνοαμερικάνο, με μια ανατροπή στο τέλος. Γενικά είναι ανατρεπτικό το τέλος του, μαζεύονται γύρω στα 7 άτομα τυχαία σε μια πανσιόν όπου γίνεται ένας φόνος. Και μέχρι το τέλος το κοινό ψάχνει να βρει το δολοφόνο.

 

Ήταν απαιτητικός ο ρόλος αυτός για σας;

Τα τελευταία χρόνια μόνο απαιτητικοί ρόλοι μου έρχονται! Θα έλεγα ότι ο λιγότερο απαιτητικός ήταν ο φωτογράφος στο “Μόλις χθες”. Νιώθω τυχερός και ευγνώμων γιατί όλα αυτά τα χρόνια έρχονται τέτοιοι ρόλοι ώστε να μπορώ κι εγώ να εξελίσσομαι πάνω στη δουλειά μου.

 

 

Γενικά στην τηλεόραση σας έχουμε συνηθίσει να παίζετε σε πιο δραματικά έργα, ενώ στο θέατρο περισσότερο σε κωμωδίες; Προσωπικά τι προτιμάτε;

Προτιμώ κάτι το οποίο με ιντριγκάρει και να με κάνει να ασχοληθώ παραπάνω. Μου αρέσουν τα δύσκολα να τα βγάζω εις πέρας, οπότε πάντα θέλω κάτι που να έχει περισσότερα πράγματα να δώσω. Όσον αφορά το δίλημμα τηλεόραση ή θέατρο, είναι δύο διαφορετικά πράγματα τα οποία με χαροποιούν εξίσου και τα δύο. Θα ήθελα ή το ένα ή το άλλο πάντα να τα έχω στη ζωή μου.

 

Παλιότερα είχατε αποκαλύψει ότι για το ρόλο του serial killer στη σειρά “Τατουάζ” είχατε απομονωθεί ώστε να τον μελετήσετε καλύτερα. Γενικά σας αρέσει να εμβαθύνετε σε μεγάλο βαθμό στους ρόλους σας και να αλλάζετε εάν χρειαστεί για αυτούς;

Μου αρέσει αναλόγως το πού με οδηγεί ο ρόλος που υποδύομαι. Ας πούμε στον “Ορφέα” στο Τατουάζ είχα κάτσει, είχα μελετήσει για ανθρώπους που έχουν κάνει δολοφονίες, serial killer δεν βρήκα (γέλια) αλλά είχα έρθει σε επικοινωνία με άτομα που είχαν κάνει “βαριές πράξεις” για να μπω λίγο στην ψυχοσύνθεση αυτών των ατόμων. Όσον αφορά τις “8 Λέξεις”, μια σειρά που έπαιζα πέρσι, είχα πάρει επίτηδες λίγα κιλά παραπάνω διότι υποδυόμουν έναν σουβλατζή, οπότε γενικά μ’ αρέσει αυτή η εναλλαγή.

 

Πώς ξεκίνησε η πορεία της υποκριτικής για σας, ήταν κάτι που θέλατε πάντα να κάνετε;

Από μικρός μου άρεσε αυτό, αλλά δεν είχα όνειρο να γίνω ηθοποιός. Στα θεατρικά στο σχολείο π.χ. έπαιρνα μέρος, αλλά δεν ήταν ο στόχος μου αυτός. Μετέπειτα τελείωσα το Τεχνικό Λύκειο σαν υδραυλικός, ανέβηκα στην Αθήνα να δουλέψω σε μια εταιρία που φτιάχναμε κάτι οικοδομές και εντελώς τυχαία ένας φίλος με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ζητάνε άτομο για ένα ρόλο κομπάρσου στο σίριαλ “Λόλα”. Οπότε πηγαίνοντας εκεί συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει αυτό το πράγμα και άρχισα να ασχολούμαι, να ψάχνω σχολές κ.λπ. και βρήκα το “Θέατρο των Αλλαγών”, όπου μετέπειτα δούλεψα σαν βοηθός στο θέατρο και φροντιστής, και μετά ήρθε στη ζωή μου το να ψάχνομαι και να μπαίνω σιγά σιγά στη δουλειά του ηθοποιού.

 

 

Πέραν του ταλέντου, ποια στοιχεία σας θεωρείτε σας βοήθησαν να προχωρήσετε σε αυτή τη δουλειά;

Θεωρώ ότι σε όλους τους ανθρώπους υπάρχει ένα ταλέντο, αρκεί να φροντίσουμε να το βρούμε και να το αξιοποιήσουμε. Πιστεύω ότι τα δύο κίνητρα που χρειάζονται για να τα καταφέρεις είναι η αγάπη και η πίστη, και μια τελευταία λέξη που τα φέρνει εις πέρας είναι η επιμονή. Με αυτές τις 3 λέξεις μπορεί κάποιος να κατορθώσει πράγματα τα οποία ποτέ του δεν φανταζόταν.

 

Πού ονειρεύεστε να φτάσετε;

Θέλω να φτάσω στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου και στην καλύτερη εκδοχή της δουλειάς μου.

 

Απ΄όσο γνωρίζουμε γράφετε και το δικό σας θεατρικό έργο. Πώς πήρατε αυτή την πρωτοβουλία;

Από μικρός έγραφα ιστορίες κ.λπ. για μένα όμως, γιατί στο σχολείο ήμουν λίγο δυσλεκτικός και δεν τα πήγαινα καλά με το “Σκέφτομαι και γράφω” (γέλια), πάντα ξέφευγα από τις προτάσεις που ζήταγε ο δάσκαλος, οπότε τώρα έχω το χρόνο να γράφω όσα θέλω! Το θεατρικό αυτό είναι ακόμα ελλιπές, δεν έχει ολοκληρωθεί. Είναι ένα έργο το οποίο θέλω να το βγάλω τη στιγμή που θα είναι επίκαιρο με τις καταστάσεις που υπάρχουν. Γιατί έτσι όπως είναι τώρα η κατάσταση δεν ταιριάζει, όπως το φαντάζομαι εγώ.

 

 

Η ελληνική τηλεόραση γενικά το τελευταίο διάστημα διαθέτει πλέον αρκετές παραγωγές ειδικά στη μυθοπλασία. Προσωπικά σας αρέσει να παρακολουθείτε;

Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολουθώ καμία ελληνική παραγωγή, ούτε αυτές που παίζω, καθώς δεν προλαβαίνω και ούτως ή άλλως τηλεόραση δεν παρακολουθούσα ποτέ. Στην τηλεόραση θεωρώ ότι καλό είναι να εμφανίζεσαι, όχι να την παρακολουθείς. Στον ελεύθερο μου χρόνο ασχολούμαι με το ψαροντούφεκο, είμαι χειμερινός κολυμβητής και διαβάζω.

 

Εκτός από την “Ποντικοπαγίδα” που θα συνεχιστεί και του χρόνου έχετε κάποια άλλες σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Προς το παρόν υπάρχουν κάποιες συζητήσεις οι οποίες γίνονται για κάτι τηλεοπτικό, αλλά είναι μη ανακοινώσιμες ακόμα, δεν είναι κάτι έγκυρο.