“Πρόοδος, συντήρηση και μέλλον” – Άρθρο του Μιλτιάδη Ι. Καρπέτα

«Αν είσαι σε λάθος δρόμο, πρόοδος σημαίνει να κάνεις μεταβολή και να γυρίσεις στο σωστό δρόμο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, αυτός που γύρισε πιο γρήγορα είναι ο πιο προοδευτικός» C. J. Lewis

Ο C. J. Lewis ήταν άκρως συντηρητικός, στα όρια του οπισθοδρομικού και αντιδραστικού. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί την ευστοχία και την οξυδέρκεια του παραπάνω αφορισμού του, που φαίνεται χρήσιμος για την προσέγγιση της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας.

Η μεγάλη οικονομική κρίση του 2010, βρήκε τη χώρα ανοχύρωτη και με εξαιρετικά ελλειμματικές ηγεσίες. Οι συνέπειες ήταν βαρειές και ταρακούνησαν επικίνδυνα το πολιτικό σύστημα. Και τα δύο στηρίγματά του-η Συντηρητική και Προοδευτική Παράταξη-κλυδωνίστηκαν επικίνδυνα.

Τη σύγχυση που επικράτησε εκμεταλλεύτηκαν αλλόκοτα σχήματα και πρόσωπα, που έσπευσαν να καλύψουν το κενό, ξεπηδώντας από το πολιτικό περιθώριο, όπου θα φυτοζωούσαν υπό κανονικές συνθήκες.

Έτσι, φτάσαμε στην περιπέτεια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που οδήγησε τη χώρα στο χείλος της αβύσσου.

Αλλά αυτό το κεφάλαιο ανήκει πλέον στην Ιστορία. Εκείνο που τώρα ενδιαφέρει είναι τι γίνεται στο παρόν και το μέλλον.

Το παρόν δείχνει ότι αφήσαμε πίσω τους μεγάλους κινδύνους. Παρά τα τεράστια προβλήματα, η χώρα ανέκτησε την αξιοπιστία της και επανήλθε στο δρόμο της λογικής.

Το μέλλον, όμως, φαντάζει θολό αν όχι επίφοβο. Γιατί άραγε;

***

Η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία –η μόνη νοητή Δημοκρατία στις σύγχρονες πολυάνθρωπες κοινωνίες- υπάρχει και λειτουργεί μόνο μέσα από τα κόμματα. Τα κόμματα εκφράζουν κοινωνικές δυνάμεις.

Ο κύριος όγκος κάθε κοινωνικού σώματος απαρτίζεται από «Συντηρητικούς» και «Προοδευτικούς» πολίτες, με ό, τι αυτό σημαίνει σε κάθε συγκεκριμένη ιστορική στιγμή.

Η διάκριση, πάντως, ανάμεσα στην «πρόοδο» και τη «συντήρηση», έχει οντολογικό πυρήνα. Αποτελεί σύμφυτο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης.

Από εδώ πηγάζει και εδώ εδράζεται η θεμελιώδης διάκριση των δύο πυλώνων κάθε δημοκρατικά οργανωμένης κοινωνίας: Του «Συντηρητικού» και του «Προοδευτικού» κόμματος, άσχετα από το όνομα που παίρνουν κάθε φορά.

Πίσω από τους δύο αυτούς σχηματισμούς στοιχίζεται η μεγάλη πλειοψηφία κάθε κοινωνίας.

***

Η Συντηρητική Παράταξη, δείχνει «να έκανε μεταβολή», «να γύρισε στο σωστό δρόμο» και να αποκαταστάθηκε, ως ο ένας πυλώνας της Δημοκρατίας.

Η Προοδευτική Παράταξη πελαγοδρομεί και σύρεται, «δειλή, μοιραία και άβουλη αντάμα», προσμένοντας το θάμμα που δεν πρόκειται νάρθει μόνο του.

Εδώ παραμονεύει ο κίνδυνος για το μέλλον. Η εναλλαγή στη Διακυβέρνηση, αποτελεί δομικό στοιχείο της Δημοκρατίας. Αργότερα ή γρηγορότερα, θα σημάνει η ώρα της. Ποιος θα διαδεχτεί τη Συντηρητική Παράταξη;

***

Η σημερινή αξιωματική Αντιπολίτευση, αποδεδειγμένα πλέον, δεν καταλαβαίνει από λάθη ούτε μπορεί να βαδίσει στο δρόμο της υπευθυνότητας. Μ’ άλλα λόγια, δεν μπορεί να γίνει κανονικό δημοκρατικό, προοδευτικό κόμμα.

Είναι και θα παραμείνει το μόρφωμα που ξεπήδησε μέσα από την κρίση, εμπλουτισμένο με προσελθόντες τυχοδιώκτες, καιροσκόπους ή αφελείς και με αυξημένη, από την άσκηση της εξουσίας, εξουσιοφρένεια.

***

Τι απομένει για να αποκατασταθεί η προφανής αναπηρία στη λειτουργία της Δημοκρατίας;

Η αφύπνιση της πραγματικά Προοδευτικής και Δημοκρατικής Παράταξης. Αυτή είναι η ευθύνη των πολιτικών στελεχών της. Χρέος κάθε Προοδευτικού πολίτη είναι να συμβάλει.

Διαφορετικά, θα κινδυνέψουμε να ξαναζήσουμε το ζοφερό 2015 και όσα ακολούθησαν..