Στρατηγικά αδιέξοδα οδηγούν σε τέλμα την Κεντροαριστερά

Έντονος είναι ο προβληματισμός επικρατεί μεταξύ στελεχών των κομμάτων της Κεντροαριστεράς, για την αδυναμία διαμόρφωσης εναλλακτικού πόλου διακυβέρνησης της χώρας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε λόγω της υπόθεσης των Τεμπών, εξακολουθεί να «παίζει» μόνος του και να δείχνει ως ο απόλυτος κυρίαρχος.
Δεν είναι μάλιστα λίγα τα στελέχη που εκφράζουν την εκτίμηση ότι εάν δεν γίνει κάτι και μάλιστα άμεσα, η Κεντροαριστερά θα ηττηθεί και στις επόμενες εκλογές, όποτε και εάν αυτές γίνουν.
Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί οι πολίτες δεν δίνουν σε κανένα από τα κόμματα της λεγόμενης προοδευτικής αντιπολίτευσης, ποσοστά που θα μπορούσαν να αλλάξουν άρδην τα πολιτικά δεδομένα.
Η απάντηση δεν είναι μονοσήμαντη, καθώς σε μεγάλο βαθμό σχετίζεται με χρόνιες αδυναμίες του χώρου, που έχουν ως αποτέλεσμα ένα τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης της κοινωνίας.

Τρεις είναι οι λόγοι που εξηγούν τη χαμηλή απήχηση των κομμάτων της Κεντροαριστεράς στους πολίτες:

1. Κατακερματισμός: Η έως τώρα εμπειρία επιβεβαιώνει ότι κάθε κόμμα ακολουθεί τη δική του αυτόνομη πορεία και αντιμετωπίζει τα υπόλοιπα ως εχθρούς. Το πρόβλημα επιτείνεται εάν αναλογιστεί κανείς, ότι έχει «εξαφανιστεί» ένα ισχυρό κόμμα, όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, τα οποία εμφανίζονταν ως οι μοναδικοί αντίπαλοι της Ν.Δ. Ο κατακερματισμός γίνεται ακόμη πιο εμφανής εάν προσθέσει κανείς ότι σήμερα κυριαρχεί ένας ιδιότυπος ανταγωνισμός ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και την Πλεύση Ελευθερίας για τη δεύτερη θέση. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει ένας ισχυρός φορέας, αλλά μικρά κόμματα με ποσοστά που δεν ξεπερνούν το 15%.
2. Έλλειμμα αφηγήματος: Αποτελεί κοινό μυστικό ότι τα κόμματα του προοδευτικού τόξου, δεν διαθέτουν αφήγημα, το οποίο θα μπορούσε να εκφράσει τα όνειρα της μεσαίας τάξης που δίνει πάντα ή σχεδόν πάντα τη νίκη στις εκλογικές αναμετρήσεις. Στο συγκεκριμένο χώρο έχει διεισδύσει δυναμικά ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος εκφράζει καλύτερα τα όνειρα και τις φιλοδοξίες για ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
3. Απουσία ηγέτη: Η αλήθεια είναι ότι στον συγκεκριμένο χώρο δεν υπάρχει ή δεν έχει ακόμη τουλάχιστον εμφανιστεί προσωπικότητα η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ευρύτερες συνθέσεις. Ο Νίκος Ανδρουλάκης για παράδειγμα, ναι μεν διαθέτει οργανωτικές ικανότητες κάτι που έγινε σαφές από τις δύο συνεχόμενες νίκες του στις εσωκομματικές εκλογές. Ωστόσο, δεν διαθέτει –ακόμη τουλάχιστον- το εκτόπισμα εκείνο που θα του έδινε τη δυνατότητα να εμφανιστεί ως απόλυτος κυρίαρχος του χώρου και να ενώσει ευρύτερες δυνάμεις γύρω του. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανήκει στην κατηγορία του «one woman show» και είναι άγνωστο εάν θα διατηρήσει τις υψηλές δημοσκοπικές της πτήσεις όταν τελειώσει ο κύκλος της ατζέντας των Τεμπών. Ο Σωκράτης Φάμελλος ανέλαβε τον ΣΥΡΙΖΑ στα κάτω του και προσπαθεί να τον κρατήσει «ζωντανό», ενώ ο Αλέξης Χαρίτσης αμφισβητείται ανοικτά από στελέχη της Νέας Αριστεράς.

Κοκορομαχίες
Ασφαλώς θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι μέσω συνεργασιών, το κλίμα θα ήταν διαφορετικό και θα έμπαιναν οι βάσεις για τη δημιουργία ενός ισχυρού πόλου που θα ανέτρεπε την ηγεμονία Μητσοτάκη.
Κάτι τέτοιο όμως θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο εάν κρίνει κανείς από τη σύγκρουση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ για το κόμμα που συνεργάστηκε πρώτο με τη Ν.Δ. στο πρόσφατο παρελθόν.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει κλείσει κάθε «πόρτα» συμπόρευσης καθώς θεωρεί αρνητική την εμπειρία της συνεργασίας με άλλα κόμματα στην πολύκροτη υπόθεση των Τεμπών.
Η αδιέξοδη κοκορομαχία επιβεβαιώθηκε και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, που δεν κατάφεραν να τα βρουν ούτε και στην προανακριτική για τα Τέμπη.

Στελέχη του χώρου, τονίζουν ότι οι ηγεσίες της Κεντροαριστεράς:

-δεν επιδιώκουν τη συνεργασία και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προσωπική τους ενδυνάμωση,

-αδυνατούν να συνθέσουν διαφορετικές απόψεις και στέλνουν τον κόσμο της Κεντροαριστεράς είτε στην «σιγουριά» του κ. Μητσοτάκη είτε στη γκρίζα ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου.

Με βάση αυτά τα δεδομένα γίνονται αντιληπτοί και οι λόγοι για τους οποίους έπεσαν στο κενό πρωτοβουλίες όπως της Λούκας Κατσέλη για πολιτική και προγραμματική σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων.

Η επόμενη ημέρα
Παρά το αδιέξοδο, οι ζυμώσεις και οι διαβουλεύσεις είναι σε πλήρη εξέλιξη και το ερώτημα είναι εάν οι όποιες πρωτοβουλίες, θα πρέπει να αναληφθούν πριν ή μετά τις επικείμενες εθνικές εκλογές.
Η εκτίμηση που κυριαρχεί είναι ότι άλλη μια νίκη του κ. Μητσοτάκη θα βάλει ταφόπλακα στα σχέδια για ανατροπή του πολιτικού τοπίου, όπου η Κεντροαριστερά θα μπορούσε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ουσιαστικό ρόλο θα μπορούσε να έχει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος για την ώρα τουλάχιστον, κρατάει κλειστά τα χαρτιά του.
Το όνομα του πρώην πρωθυπουργού παίζει δυνατά στο παρασκήνιο, αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που τονίζουν ότι τυχόν ενεργοποίησή του, θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανασυγκρότηση του αντίΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
Οι πιέσεις στον κ. Τσίπρα έχουν ενταθεί το τελευταίο διάστημα, είναι όμως σαφές ότι τυχόν πρωτοβουλίες του, θα εκδηλωθούν μέσα στο φθινόπωρο, όπου θα φανεί εάν συνεχίζεται το κεντροαριστερό αδιέξοδο.