H Κάρμεν Ρουγγέρη στο Χ-τύπο: “Αντιμετωπίζω τα παιδιά σαν έναν ανθρώπινο νου, και όχι απλά σαν παιδιά”

Το όνομά της είναι πλέον το συνώνυμο του παιδικού θεάτρου, και πώς θα γινόταν να μην είναι αφού η Κάρμεν Ρουγγέρη εδώ και 30 χρόνια προσφέρει στιγμές μάθησης και ευτυχίας σε μικρά και… μεγάλα παιδιά μέσα από τις παραστάσεις της.

Η επιτυχημένη ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης μέσα από την “Παιδική Σκηνή Κάρμεν Ρουγγέρη” έχει κερδίσει τις καρδιές του πιο… απαιτητικού κοινού, ανεβάζοντας ποιοτικές παραστάσεις με στόχο να δώσει στα παιδιά εφόδια και αναμνήσεις που θα συντροφεύσουν στην πορεία της ζωής τους.

Μετά από μια άκρως επιτυχημένη σεζόν με την “Οδύσσεια” και το “Παραμύθι χωρίς όνομα”, το δεύτερο έργο δια χειρός Πηνελόπης Δέλτα θα ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα σε μια περιοδεία με πάνω από 40 στάσεις και ένα ταλαντούχο επιτελείο ηθοποιών και συντελεστών. Η ίδια μας μιλά για το διαχρονικό αυτό έργο και πώς πήρε “σάρκα και οστά” στη σκηνή συνθέτοντας έναν μαγικό κόσμο που καθηλώνει τα παιδιά, το πώς αντιμετωπίζει τα παιδιά σαν θεατρικό κοινό, αλλά και τη δική της εμπειρία μέσα από αυτή την ενασχόληση, ενώ μας αποκαλύπτει τα σχέδια της “Παιδικής Σκηνής” για τη νέα σεζόν, σε μια συνέντευξη που δεν πρέπει να χάσετε.

 

Αρχικά να σας ευχαριστήσουμε για την μεγάλη τιμή που μας κάνετε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Ξεκινώντας από το “Παραμύθι χωρίς όνομα”, γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο για την περιοδεία;

Αυτό το έργο, καταρχάς είναι ένα έργο που είναι δοκιμασμένα πολύ επιτυχημένο. Πάντοτε από την αρχή που είχα δημιουργήσει και την Παιδική Σκηνή του Εθνικού μας Θεάτρου, είχα πει θυμάμαι τότε στον Κούρκουλο, είναι ωραίο εφόσον είσαι “Εθνικό Θέατρο” να βλέπει όλη η Ελλάδα αυτό που βλέπει η Αθήνα. Μετά όταν έφυγα από το Εθνικό, σταμάτησε η Παιδική Σκηνή, γιατί εγώ ήμουν η κινητήριος δύναμη σε όλο αυτό. Εγώ όμως το συνέχισα και πάντοτε με ενδιαφέρει αυτό που βλέπει η Αθήνα και θεωρείται πολύ καλό, εφόσον λοιπόν χωρίς καμία έκπτωση στην ποιότητα, να ταξιδέψει να το δουν όλα τα ελληνόπουλα. Οπότε είναι πάρα πολύ σημαντικό, ένα έργο διαμάντι της παιδικής λογοτεχνίας, της Πηνελόπης Δέλτα, που είναι η σημαντικότερη πεζογράφος μας, να το γνωρίσουν μέσα από το θέατρο. Βέβαια εκείνη έγραψε ένα λογοτεχνικό έργο, εγώ το μετέφερα στο θέατρο με πολύ μεγάλο σεβασμό. Από την άλλη μεριά, το κείμενο είναι δικό μου, σκηνοθετικά η Χριστίνα Κουλουμπή, η κόρη μου -που για εμένα είναι το ταλέντο της οικογένειας – μας έκανε ένα σκηνικό τέτοιο που μας κατηύθυνε όλη τη σκηνοθεσία με δεδομένο ότι θα το δουν τα παιδιά, και με μουσική και χορό διαμορφώνεται το σκηνικό αναλόγως με κάθε σκηνή. Αυτό κρατάει το ενδιαφέρον και του πιο μικρού παιδιού γιατί δεν σταματάει η κίνηση στο έργο και γιατί ανανεώνεται συνέχεια η εικόνα.

 

 

 

Το έργο έχει μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή. Πρέπει να ξέρετε ότι δεν αντιμετωπίζω τα παιδιά σα να είναι παιδιά. Τα αντιμετωπίζω σαν έναν ανθρώπινο νου, με ενδιαφέρει τα παιδιά να “ανέβουν”, όχι να κατέβω εγώ για να τα βρω. Γιατί αυτό το σκοπό έχει μια παράσταση που απευθύνεται στα παιδιά, να δώσει γνώσεις, να δώσει διασκέδαση και να έχει κάποια συμμετοχή, ώστε να κρατήσει το παιδί στην άκρη της καρέκλας για να παρακολουθήσει και να έχει αγωνία τι θα γίνει παρακάτω. Αυτό το έργο το πετυχαίνει. Κάθε χρόνο σε όλες οι παραστάσεις που κάνουμε μέχρι στιγμής μας τιμάει ο κόσμος. Φέτος την “Οδύσσεια” μας την είδε 80.000 κόσμος. Βέβαια δεν μπορεί να ταξιδέψει η “Οδύσσεια” γιατί δεν θα μπορούσε να βγάλει τα έξοδά της. Εμένα ο σκοπός μου σε μια παράσταση είναι να βγάλει τα έξοδά της και ένα μικρό κέρδος για να μπορούμε πάλι του χρόνου να κάνουμε μια νέα δουλειά. Μέχρι στιγμής το πετυχαίνω εδώ και 30 χρόνια, ο κόσμος μας τιμάει και έτσι μας δίνει την ευκαιρία να πάμε και τον επόμενο χρόνο σε όλη την Ελλάδα.

 

Η παράσταση ποια μηνύματα περνάει στα παιδιά, αλλά και στους μεγάλους;

Τα μηνύματα πότε δεν τα αναφέρω γιατί δεν έχει νόημα, η παράσταση είναι γεμάτη μηνύματα, είναι ένα διαχρονικό παραμύθι, εγώ τα μηνύματα τα ονομάζω “θησαυρούς” σε μια παράσταση. Το παιδί λοιπόν καλείται να ανακατέψει αυτούς τους θησαυρούς. Αν τους δώσεις κατευθείαν και πεις “αυτό είναι ένα μήνυμα” μπορεί να πετύχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Πρέπει να είναι έμμεσα όλα, δηλαδή να ψάξει να το καταλάβει το παιδί την ώρα που θα λέγεται. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δηλαδή βλέπεις σε κάποιο σημείο λέει το πριγκιπόπουλο στην αδελφή του “έπρεπε να έχω μάθει γράμματα, χωρίς γράμματα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα”. Αυτό όμως δεν το λέει στον κόσμο “παιδιά κοιτάξτε χωρίς γράμματα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα”. Αυτό είναι άμεσο. Το έμμεσο είναι να το λέει ο ένας στον άλλον, οπότε το ακούει το παιδί. Αυτό και μόνο το μήνυμα να πάρει, ότι χωρίς γράμματα στη ζωή μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αυτό είναι ένα από τα ουσιαστικότερα από τα χιλιάδες άλλα που έχει μέσα, αλλά αυτό μπορεί να το καταλάβει και το δίχρονο παιδί. Είναι ένα αριστούργημα, εγώ το λατρεύω το έργο αυτό και χαίρομαι τόσο πολύ που θα μπορέσουν να το δουν παιδιά από όλη την Ελλάδα.

 

 

Ποια είναι τα σχόλια των παιδιών μετά την παράσταση;

Φεύγουν όλα ευτυχισμένα. Πάντα έχουμε διαθέσιμο και το βιβλίο της παράστασης το οποίο περιέχει και CD με αφήγηση και όλη την υπόθεση και τα τραγούδια. Τα τραγούδια δε της παράστασης είναι μαγικά, γιατί είναι μελωδίες των παιχνιδιών που έπαιζε κάθε γενιά στη γειτονιά. Όλα αυτά τα παιχνίδια είχανε μια μελωδία, ήτανε ένα μικρό καράβι. Όλα αυτά έχουν γίνει βέβαια μικρά διαμαντάκια από το μουσικό μας Αντώνη Δελαπόρτα, υπάρχει μια υπέροχη ενορχήστρωση, οι ηθοποιοί τραγουδάνε εξαιρετικά και γενικά η μουσική είναι σπαρμένη σε όλο το έργο.

 

Στην “Οδύσσεια” παίζατε και εσείς. Παρατηρείτε γενικά τις αντιδράσεις των παιδιών όταν είστε επί σκηνής;

Όταν είσαι πάνω στη σκηνή, είναι ο ρόλος σου και δεν πρέπει να κοιτάζεις το κοινό. Τους βλέπω στο τέλος, όταν τελειώνουμε. Καταρχάς, νιώθω το έργο να καθηλώνει. Όταν μπαίνεις στις παραστάσεις μας μαγεύεσαι γιατί είναι σαν “εκκλησία”, δεν μιλάει κανένας, ακόμα και στις σχολικές. Τους κρατάει το έργο και είναι πολύ σημαντικό. Αν το έργο είναι φτιαγμένο με μεγάλη αγάπη και σεβασμό, εάν οι ηθοποιοί το σέβονται και καταθέτουν την ψυχή τους και αν δεν βαριούνται – γιατί υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, τότε το παιδί το κερδίζεις και το καθηλώνεις και αν είναι και προσεγμένα τα πάντα, και το εικαστικό μέρος κερδίζεις την προσοχή από τα ματάκια τους και αν όλα αυτά τα κάνεις με πολλή αγάπη και προσοχή, σίγουρα το παιδί θα κάτσει στη θέση του για να ακούσει και να πάρει και τα μηνύματα που το κείμενο έχει να του δώσει.

 

 

Πότε και πώς αποφασίσατε να αφιερωθείτε στο παιδικό θέατρο;

Εδώ και 30 χρόνια ασχολούμαι, είναι πια μια σχέση και ένα έργο ζωής. Όταν είχα τα δικά μου τα παιδιά μικρά, θέλοντας να περνάμε ωραία τα σαββατοκύριακα ίδρυσα μια ομάδα. Δεν ήξερα ότι μπορώ να γράψω, να σκηνοθετήσω, είχα όμως πολλές γνώσεις, είχα σπουδάσει. Καθώς μαζέψαμε γύρω στα 30 παιδιά, και έργα με 30 ρόλους δεν υπήρχαν, προσπάθησα εγώ για να περνάμε ωραία και να είναι τα παιδιά ευτυχισμένα να γράφω έργα με 30 ρόλους. Και σιγά σιγά, η ομάδα αυτή που φτιάξαμε ήταν τόσο πετυχημένη που κάποια στιγμή παίξαμε για το Εθνικό μας Θέατρο, που τότε δεν είχε παιδική σκηνή και η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, που μου ζήτησαν να την αναλάβω. Έτσι ξεκίνησε όλο. Ξεκίνησε από εθελοντισμό, με γνώσεις όμως και με σπουδές, αλλά τότε έβγαζα από την τσέπη μου και πλήρωνα για να είναι όλα τα παιδιά ευτυχισμένα, να κάνουν τα κουστουμάκια τους κ.λπ. Μετά πια όταν έγινα δημιουργός της Παιδικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου και μετά της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, από εκεί και ύστερα νομίζω ο κόσμος μας δείχνει εμπιστοσύνη και γεμίζει πάντα το θέατρο.

 

Πιστεύετε ότι κάθε καλλιτέχνης πρέπει κάποια στιγμή να ασχοληθεί με το παιδικό θέατρο;

Για μένα είναι το σημαντικότερο. Επειδή έχει ανέβει ο πήχης στο χώρο του θεάτρου για παιδιά, πολλοί και γνωστοί ηθοποιοί θέλουν να πάρουν μέρος. Έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου.

 

Φέτος λάβατε μέρος μετά από καιρό και στην τηλεοπτική σειρά “Γλυκάνισος”. Γενικά πότε νιώθετε πιο ολοκληρωμένη; Όταν υποδύεστε κάποιο ρόλο, όταν δημιουργείτε, όταν σκηνοθετείτε;

Όλα μου αρέσουν. Μη σας πω ότι ακόμα κι όταν μαγειρεύω μου αρέσει πολύ και νιώθω δημιουργική.

 

 

Η τηλεόραση προσφέρει στα παιδιά αυτό που τους αξίζει;

Κάθε κράτος, κάθε κυβέρνηση, κάθε κανάλι θα έπρεπε να δώσει βήμα στα παιδιά. Όχι αυτά με τη βία, τα “Μίκυ Μάους” που λέμε, που το ένα σκοτώνει το άλλο. Όποτε έχω κάνει πρόταση για τα παιδιά δεν ασχολείται κανείς, δεν ενδιαφέρονται.

 

Τι σχέδια έχετε για την επόμενη σεζόν;

Του χρόνου είναι σίγουρο ότι θα ανεβάσουμε την “Ιλιάδα”, και συνεχίζουμε με Πηνελόπη Δέλτα σε άλλο συγκλονιστικό έργο που δίνει τροφή για σκέψη. Και με αυτό θα περιοδεύσουμε μάλλον του χρόνου. Αρκεί να είμαστε γέροι και υγιείς, και να είναι γερός και υγιής όλος ο κόσμος που μας ακολουθεί για να γεμίζουμε το θέατρο και να μπορούμε να δημιουργούμε.