Ο Νίκος Ιωαννίδης στο Χ-τύπο: “Στην υποκριτική βρίσκεις τον εαυτό σου”

Αποτελεί χωρίς αμφιβολία έναν από τους πιο ταλαντούχους και εργατικούς ηθοποιούς της γενιάς του, και αυτό αποδεικνύεται από το ότι καταπιάνεται συνεχώς με κάτι, είτε αυτό έχει να κάνει με την υποκριτική, είτε με τη συγγραφή κ.α., ενώ η ευγένεια και η ενέργειά του προκαλούν μόνο θετική διάθεση προς το πρόσωπό του.

Ο Νίκος Ιωαννίδης φέτος πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική επιτυχία “Παγιδευμένοι” και μια ιστορία που επιφυλάσσει πολλές ανατροπές, με μία και σημαντική από αυτές να αφορά τον ρόλο του.

Ο ίδιος σε μια απολαυστική συζήτηση μας μιλά για το πού οφείλεται κατά τη γνώμη του η επιτυχία της σειράς, την ιστορία της σχέσης του με την υποκριτική, αλλά και τον αθλητισμό, ενώ μας αποκαλύπτει τα επερχόμενα και άκρως ενδιαφέροντα σχέδιά του.

Τη φετινή σεζόν σας βρίσκουμε στη δραματική σειρά “Παγιδευμένοι”, η οποία από την αρχή έδειξε να έχει μεγάλη απήχηση στο κοινό. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η επιτυχία;

Αυτή η σειρά καταρχάς είναι πολύ καλά γραμμένη. Είναι μια σειρά ανατροπών που είναι τόσο καλά φτιαγμένα και τοποθετημένα όλα που ποτέ δεν είσαι σίγουρος για το επόμενο που έρχεται και νομίζω ότι εκεί κέρδισε πολύ. Έχει πολύ ωραίους, καθαρούς χαρακτήρες. Γενικά έχει ένα πολύ καλό σενάριο. Όλα ξεκινούν από την πρώτη ύλη. Οπότε όσοι το είδαν, σχεδόν όλοι “κόλλησαν.

Προσωπικά τι σας κέντρισε στο ρόλο σας;

Εγώ κάνω τον Βλάση, έναν “περίεργο” τύπο – όπως πάντα (γέλιο), όπου αν πω το τι με κέρδισε θα αποκαλύψω και τι γίνεται στη συνέχεια. Είναι ένας χαρακτήρας που σε πρώτο επίπεδο φαίνεται απλά ένας “μπρουτάλ” που κακομεταχειρίζεται τη γυναίκα και το παιδί του, όμως κάποια στιγμή συμβαίνει μια μεγάλη ανατροπή σε αυτόν, η οποία και με τράβηξε στο ρόλο. Στις πρώτες συζητήσεις κιόλας που είχα με τη σκηνοθέτη μου είπε “μπες κατευθείαν, μην το συζητήσεις καν, είναι εξαιρετικό το σενάριο.”

Πώς είναι η συνεργασία με τους υπόλοιπους συντελεστές;

Είναι άψογη. Τον Πέτρο το Λαγούτη τον γνωρίζω από παλιά, με τους υπόλοιπους δεν είχα την τύχη να ξανασυνεργαστώ, αλλά το κλίμα είναι τέλειο. Χαίρομαι που πηγαίνω στα γυρίσματα και είμαστε μια πολύ γερή ομάδα.

Είναι και μια ενεργή επιστροφή στην καθημερινότητα μετά την “παύση” του κορωνοϊού. Πώς το βιώνετε αυτό τώρα;

Η περίοδος του κορωνοϊού είναι μια “μαύρη τρύπα” και δημιουργικά και υπαρξιακά και γενικότερα. Ό,τι έγινε μετά από εκείνη την περίοδο μόνο καλό θα μπορούσε να είναι! Την περίοδο του κορωνοϊού έκανα ένα guest στις Άγριες Μέλισσες και είναι πολύ ωραίο που πάλι μπορώ να δουλεύω, να πηγαίνω στα γυρίσματα για το σίριαλ, και παρατηρούμε τώρα ότι έχει “ανθίσει” αυτό σαν κατάσταση. Σα να “μάζεψε” όλο αυτό το διάστημα και τώρα έγινε έκρηξη. Μακάρι να κρατήσει.

Όντως παρατηρείται έξαρση των ελληνικών παράγωγων, όπως επίσης και η αρχή για ένα άνοιγμα στο εξωτερικό. Πιστεύετε έχει η Ελλάδα ό,τι χρειάζεται σε αυτό το κομμάτι για να το καταφέρει αυτό;

Έχει καλές βάσεις θέλει να γίνουν επιπλέον πράγματα. Είναι άλλη τεχνική που πρέπει να αποκτηθεί σε όλα τα επίπεδα. Να στοχεύουμε για κάτι άλλο που θέλει περισσότερα χρήματα, καλύτερη τεχνολογία στις κάμερες και γερά σενάρια. Να ακολουθηθεί τη φόρμα των σεναρίων που γίνονται έξω. Έχουμε απίστευτους ηθοποιούς και τεχνικούς που ξέρουν τη δουλειά πολύ καλά. Λείπει λίγο αυτό, να γίνουν πιο μεγάλες παραγωγές.

Πώς μπήκε η υποκριτική στη ζωή σας;

Μπήκε πολύ νωρίς χωρίς να το καταλάβω, στα 13 μου. Συμμετείχα σε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι που κάναμε στην ομάδα του Δήμου, αλλά με επαγγελματισμό, χωρίς παιδική διάθεση. Μπήκα χωρίς να θέλω να γίνω ηθοποιός, απλά μου άρεσε και μετά μπήκα και σε άλλες ομάδες, και εν τέλει αποφάσισα να μπω στη δραματική και τα άλλα είναι ιστορία…

Υπάρχει κάποια δουλειά που να σας έχει καθορίσει σαν ηθοποιό;

Από αυτά που έχω κάνει ωραίες στιγμές θεωρώ όλες τις “πρώτες”: το πρώτο σίριαλ με τον Μ. Μανουσάκη, την πρώτη ταινία πάλι μαζί του, το πρώτο θεατρικό, το πρώτο έργο που έγραψα και ανέβηκε. Πάντα οι πρωτιές έχουν μια γλύκα και εξελίσσεσαι θέλοντας και μη. Με ένα μαγικό τρόπο και με κόστος δεν έχω κάνει ποτέ κάτι που δεν ήθελα. Εξελίχθηκα έτσι κι αλλιώς μέσα από αυτά, γιατί στην υποκριτική βρίσκεις τον εαυτό σου.

Τι σας εμπνέει για να γράψετε;

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα απλά γράφω. Έχω γράψει κάποια έργα, κάνω διάφορα κατά καιρούς και μπορεί να ξεκινήσω από κάτι πολύ άκυρο και να σκεφτώ μια ιστορία. Γενικά φτιάχνω ιστορίες με το μυαλό μου. Για παράδειγμα, το VAN που έγραψα, το οποίο έλαβε και μια τιμητική διάκριση από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος, ξεκίνησε επειδή έβλεπα αυτά τα βαν και μου άρεσαν πάρα πολύ και έλεγα τι θα μπορούσε να γίνει μέσα σε ένα τέτοιο όχημα. Από την άλλη γράφω πράγματα σχετικά με το τι συμβαίνει γύρω μου. Με επηρεάζει πολύ το γύρω μου και πρέπει και εύχομαι να μας επηρεάζει όλους. Αυτές είναι οι αφορμές: το ερέθισμα του μυαλού και το ερέθισμα της καθημερινότητας, της ζωής μας, των σχέσεων κ.α.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας ηθοποιός σαν προσωπικότητα; Θεωρείτε τις σπουδές απαραίτητο κομμάτι;

Χρειάζεται περιέργεια στο να μάθει πράγματα, να εξελίξει και να αναθεωρεί αυτά που ξέρει. Και φυσικά φαντασία. Όλα είναι φαντασία. Οι σπουδές και η εκπαίδευση είναι απόλυτα απαραίτητο κομμάτι. Ακόμα και… τένις να πας να παίξεις πρέπει να σου δείξει κάποιος. Υπάρχουν τεχνικές που πρέπει να εφαρμόζονται.

Ασχολείστε πολύ και με τον αθλητισμό. Τι σας έχει προσφέρει τόσο στη δουλειά όσο και στη ζωή σας;

Είμαι τυχερός γιατί στη ζωή μου έχω ασχοληθεί με δύο πράγματα που μου άρεσαν και τα είχα για παιχνίδι: τον αθλητισμό και το θέατρο. Ο αθλητισμός είναι σαν την υποκριτική. Μου έχει προσφέρει ως άνθρωπο παρά πολλά, την υγεία μου, την ενέργεια μου και στη υποκριτική έχει ενισχύσει σίγουρα την πειθαρχία και την αίσθηση ότι πρέπει να δουλεύεις.

Έχετε άλλα σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Σχέδια κάνω συνέχεια! Έχω στα σκαριά δύο παραστάσεις που θέλω να κάνω. Η μια που θέλω να τη σκηνοθετήσω κιόλας και είναι διασκευή από μια ταινία. Η άλλη είναι ένα μιούζικαλ για παιδιά καθώς συνεργάζομαι με το “DanceOnStage” της Άννας Αθανασιάδη που ασχολείται πολύ με αυτό. Γενικά υπάρχουν διάφορα σχέδια θεατρικά και ένα σόου, το οποίο κάτι που είχα δει στο εξωτερικό πριν χρόνια και νομίζω θα ταιριάξει πολύ ωραία εδώ.

 

 

[Φωτογραφίες: mpc_photoshoots]