Ο Άλκης Παναγιωτίδης στο Χ-τύπο: “Ό,τι είναι καλό δεν φθείρεται στο χρόνο”

Το ταλέντο, το κέφι και το χιούμορ παραμένουν ανεξίτηλα στο χρόνο και ο Άλκης Παναγιωτίδης είναι η τρανή απόδειξη.

Με πορεία που ξεπερνά τα 40 χρόνια επιτυχιών και αξέχαστων ερμηνειών, ο δημοφιλής ηθοποιός ξέρει να επιλέγει δουλειές που θα ευχαριστούν πρώτα τον ίδιο και αυτό θα φροντίζει πολύ καλά στη συνέχεια να το μεταφέρει και στο κοινό.

Ο ίδιος μας έκανε την τιμή να μιλήσει μαζί μας για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον με έμφαση στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αλλά και την επίδραση της πανδημίας στις ζωές μας σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση, ενώ μας αποκαλύπτει την επερχόμενη δουλειά του στη μεγάλη οθόνη.

 

Σε τι φάση σας βρίσκουμε αυτή την περίοδο;

Την περίοδο αυτή ετοιμάζουμε μια ταινία με τίτλο “Ριβιέρα”. Πρόκειται για ένα κοινωνικό έργο που θα είναι έτοιμο από την επόμενη χρονιά.

 

Τη χειμερινή σεζόν που μας πέρασε πρωταγωνιστήσατε στην παράσταση “Φθινόπωρο-Χειμώνας”. Πώς ήταν αυτή η επιστροφή σας στο θέατρο;

Συγκλονιστική! Επέστρεψα μετά από δύο χρόνια που δεν δούλευε κανείς λόγω της πανδημίας. Είχα τη χαρά να παίξω σε αυτό το έργο με άλλες τρεις εξαιρετικές γυναίκες ηθοποιούς (Μπέτυ Αρβανίτη, Άννα Καλαϊτζίδου, Μαρία Καλλιμάνη).

 

Σας επηρέασε η πανδημία;

Βέβαια με επηρέασε όπως όλους.

 

Πόσο σας έλειψε η ενεργός δράση;

Προσωπικά, δεν παίζω “κολλητά”, όπως κάνουν πολλοί συνάδελφοί μου, ο καθένας έχει τα προγράμματά του, τα σχέδιά του κλπ. Εγώ επειδή έχω ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό, λειτουργώ με αυτά που έμαθα στο εξωτερικό, οι συνάδελφοί μου λειτουργούν αλλιώς, δεν τους κατηγορώ, έχω κανονίσει έτσι τις υποχρεώσεις μου ώστε αυτό το πράγμα να το κάνω, όποτε θεωρώ εγώ ότι είναι ενδιαφέρον να το κάνω και όχι να το έχω επάγγελμα. Δηλαδή δεν επιλέγω να κάνω και πράγματα που δεν μου αρέσουν. Δεν έχω κάνει τίποτα που να μη μου αρέσει. Ό,τι έχω κάνει το γούσταρα πάρα πολύ είτε λέγεται θέατρο, είτε λέγεται σινεμά, είτε τηλεόραση.

 

Τι είναι αυτό που αναζητάτε σε μία δουλειά για να πείτε το ναι;

Να μου αρέσει. Τόσο απλό, να έχει ενδιαφέρον ο ρόλος μου.

 

 

Οι συνεργασίες παίζουν ρόλο;

Φυσικά εξυπακούεται ότι παίζει ρόλο ποιοι συμμετέχουν και ποιος το κάνει.

 

Το καλοκαίρι στα θερινά σινεμά έπαιζε η ταινία σας “Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα…” σε σκηνοθεσία Νίκου Νικολαΐδη, που προβλήθηκε πρώτη φορά το 1979. Τι πιστεύετε ότι κάνει ένα έργο τόσο διαχρονικό;

Ό,τι είναι καλό, δεν φθείρεται μέσα απ’ το χρόνο. Το θέμα είναι ένα έργο τέχνης να έχει μία γκάμα μεγάλη, ούτως ώστε να είναι πάντα επίκαιρο. Και νομίζω οι ταινίες του Νικολαΐδη το έχουν αυτό, γι’ αυτό έχει και όλους αυτούς τους πολλούς θαυμαστές. Το 99΄ όταν γύρισα εγώ από Αμερική, γνώρισα παιδιά που γεννήθηκαν το 85΄, 86΄, το 90΄ και τα ξέρουν, παρότι εμείς τα κάναμε πριν 40 χρόνια. Αυτό είναι η επιτυχία της ταινίας και άλλων ταινιών που έχω κάνει.

 

Γενικά με ποιο ρόλο έχετε ταυτιστεί περισσότερο;

Με κανέναν.

 

Ο κόσμος όμως πιστεύετε σας έχει ταυτίσει περισσότερο με κάποιον χαρακτήρα σας;

Ναι, αλλά δεν ευθύνομαι εγώ γι’ αυτό. Μπορεί από διάφορες δουλειές που μου λένε, διάφοροι που με σταματάνε, αλλά νομίζω περισσότερο με συνδέουν με τις ταινίες του Νικολαΐδη, γιατί ήταν και από τις πρώτες μου δουλειές.

 

Υπάρχει κάτι που λείπει από το θέατρο, την τηλεόραση σε σχέση με παλιότερα;

Από την τηλεόραση νομίζω ότι η ποιότητα της δεν είναι η ίδια όπως παλιά. Στο σινεμά γίνονται πολλές ταινίες. Αυτό που λείπει νομίζω στο θέατρο νομίζω είναι άνθρωποι να γράψουν ελληνικό έργο. Δεν υπάρχουν άνθρωποι να γράψουν σύγχρονο ελληνικό έργο, όχι για τον εμφύλιο και για το 1821. Καλό είναι και το 21΄φυσικά. αλλά δεν υπάρχει αυτό, γραφή σύγχρονου θεάτρου. Πας να δεις ένα ελληνικό έργο και να πάθεις πλάκα!

 

Γίνεται πιο πολύ ανακύκλωση των έργων (π.χ. επανεκδόσεις, μεταφορές από ταινίες);

Ακριβώς. Βέβαια, να πω ότι αυτό το έργο που έπαιξα πέρσι δεν ήταν της “ανακύκλωσης”, ήταν ένα νέο έργο, ήταν γραμμένο το ‘83.

 

Έχετε κάποια συμβουλή για τους νέους ηθοποιούς και τους νέους δημιουργούς;

Η συμβουλή μου είναι να καταλάβουν τι θέλουν να κάνουν και να το κάνουν. Κανένας δεν μπορεί να τους προτείνει ή να τους συμβουλεύσει.

 

Σχεδιάζετε κάτι άλλο για το μέλλον;

Επειδή είμαστε όλοι κουρασμένοι από αυτά που τραβήξαμε τα 3 αυτά χρόνια, που εμένα με επηρεάσανε, άλλους δεν τους έπιασε αυτό το πράγμα και τους ζηλεύω, το σχέδιο είναι να μπορέσω αυτό το πράγμα που έχει γίνει βίωμα ζωής να φύγει από πάνω μου και αν είναι δυνατό να ξαναγυρίσουμε στις παλιές καλές μέρες. Το εύχομαι για όλους. Συζητώντας μου λένε και άλλοι πολλοί ότι μας έκλεψαν τρία χρόνια από τη ζωή μας. Είχε κάποιο κόστος αυτό και για τους νέους και για τους μεσαίους και για τους μεγάλους.