Η Φωτεινή Ντεμίρη στο Χ-τύπο: “Την τηλεόραση την αγαπάς όταν τη γνωρίσεις”

Μπορεί το ευρύτερο κοινό να τη γνώρισε μέσα από τους τηλεοπτικούς της ρόλους που άφησαν ιστορία όπως η “Κανέλλα” από το “Καφέ της Χαράς”, όμως για την ίδια το θέατρο είναι το “σπίτι” της και ετοιμάζεται για μια ακόμη μεγάλη επιτυχία στο σανίδι.

Η Φωτεινή Ντεμίρη έχει πλέον μια μακρόχρονη πορεία στα ελληνικά δρώμενα, και μοιράζεται εμπειρίες και σκέψεις της μέσα από την εφημερίδα μας και μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

Η αγαπημένη ηθοποιός συναντά τους Μ. Μάλφα, Κ. Καζανά, Μ. Μαρκάτη, Τ. Τσόλκα και Κ. Μουταφτσή στο Θερινό Θέατρο Λαμπέτη και υπό τη σκηνοθετική ματιά της Κ. Νικολαΐδη “δίνουν ζωή” στο πολυβραβευμένο έργο της C. Jones “Άκρως Συμπαντικό” και μας υπόσχονται στιγμές γέλιου, προβληματισμού και συγκίνησης, αναδεικνύοντας την ομορφιά των ανθρώπινων σχέσεων.

 

Την περίοδο αυτή πρωταγωνιστείτε στην παράσταση “Άκρως Συμπαντικό”, ένα έργο που ανέβηκε και το χειμώνα. Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου τότε; Έγιναν αλλαγές για την παράσταση που ανεβαίνει τώρα;

Τον χειμώνα κάναμε μια μίνι περιοδεία και τώρα θα είμαστε στο Θέατρο Λαμπέτη για 9 παραστάσεις. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν πάρα πολύ καλή. Μας αγάπησαν, αγάπησαν το έργο και γενικά ανταποκρίθηκε πολύ ωραία. Δεν αλλάζει κάτι, ο θίασος είναι ο ίδιος, κα διορθώνουμε μόνο κάποια πράγματα επειδή αλλάζει ο χώρος.

 

 

 

Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για το ρόλο σας;

Εγώ κάνω τη “Μέρσι” που όπως λέει και το όνομά της σε μετάφραση στα ελληνικά είναι ένα πολύ συμπονετικό άτομο, αγαπάει πολύ τον συνάνθρωπο, προσεύχεται για όλους. Είναι σα να μην έχει προσωπική ζωή, αλλά στην ουσία είναι άνθρωπος της προσφοράς. Και αυτή της η “θυσία” και η αλήθεια της, με έναν τρόπο επηρεάζουν και τους άλλους να είναι πιο ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό τους και μεταξύ τους. Το έργο είναι μια μαύρη κωμωδία, και ενώ ξεκινάει ανάλαφρα, σιγά – σιγά η Charlotte Jones – που σαν Αγγλίδα κατέχει τη μαύρη κωμωδία – το ξεδιπλώνει και γίνεται πιο ουσιαστικό, εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις και υπάρχουν έτσι και πολλά δραματικά σημεία, με αποκορύφωμα ένα οικογενειακό τραπέζι – που εκεί πάντα συμβαίνουν πολλά – και γίνεται μια μεγάλη ανατροπή.

 

Δεδομένου ότι μιλάμε για ένα έργο αγγλικής προέλευσης, σε τι βαθμό θεωρείτε ότι έχει καταφέρει η κα Κ. Νικολαΐδη να το φέρει στα ελληνικά δεδομένα;

Πάρα πολύ. Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη είναι η ιδανική στο να διασκευάζει και να αναδεικνύει την ουσία των έργων και να τη “φωτίζει”. Σε όσα τα έργα της έχω δει, το κάνει με μεγάλη μαεστρία αυτό. Και όσες μικρές επεμβάσεις έχει κάνει στην παράσταση είναι προς το καλύτερο.

 

 

Πώς είναι η συνεργασία σας με τον υπόλοιπο θίασο;

Πραγματικά είμαστε ένας θίασος που όλα είναι αρμονικά μεταξύ του, με σεβασμό και με χιούμορ. Μπορεί να μην είμαστε “κολλητοί”, αλλά είμαστε πολύ καλά, χαιρόμαστε να πηγαίνουμε στις πρόβες και να βλέπουμε ο ένας τον άλλο.

 

Παίζει ρόλο αυτό το κομμάτι στο να πείτε το “ναι” σε μια δουλειά;

Βέβαια, τώρα πια που μεγάλωσα κιόλας παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Μπορώ να πω όχι σε μια δουλειά αν δεν μου αρέσει ο θίασος. Γιατί είναι πολύ σημαντικό να είσαι καλά και να μην “δυσκολεύεις τη ζωή σου”. Δεν είπαμε να είναι “πάρτυ”, για δουλειά πρόκειται, αλλά δεν χρειάζεται να δυσκολεύεσαι.

 

Είχατε μια γεμάτη χρονιά και στην τηλεόραση με τη συμμετοχή σας στις σειρές “Το Κόκκινο Ποτάμι” και “Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη”. Θεωρείτε ότι η ελληνική τηλεόραση έχει βρει και πάλι τον παλιό εαυτό της όσον αφορά την ποσότητα αλλά και την ποιότητα των παραγωγών;

Ήταν μια ευτυχής συγκυρία αυτή φέτος. Δεν ξέρω τον “παλιό εαυτό” της τηλεόρασης, γιατί δεν έχω παρακολουθήσει τόσο την πορεία της, αλλά πραγματικά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πάρα πολύ ωραίες δουλειές, που τις παρακολουθείς με ενδιαφέρον και ευτυχώς, γιατί λόγω του covid που ήμασταν κλεισμένοι μέσα είχαμε να δούμε πράγματα. Πολύ καλοί ηθοποιοί, πολύ καλές δουλειές, γενικά η τηλεόραση μου αρέσει πάρα πολύ όπως είναι τώρα.

 

 

 

Μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας, πού νιώθετε περισσότερο σαν στο “σπίτι” σας; Στο θέατρο ή την τηλεόραση;

Επειδή έχω κάνει περισσότερο θέατρο θα έλεγα εκεί. Νιώθω μεγάλη άνεση. Αγαπώ όμως και την τηλεόραση και τη μαθαίνω μέρα τη μέρα. Απλώς έχω μεγαλύτερη εμπειρία στο θέατρο, αλλά θεωρώ ότι την τηλεόραση την αγαπάς άμα τη γνωρίσεις. Δεν το περίμενα, αλλά την έχω αγαπήσει πραγματικά και νιώθω ότι μπορώ να κάνω πολύ καλά τη δουλειά μου κι εκεί.

 

Βιώνετε ακόμα στιγμές άγχους;

Υπάρχουν βέβαια, απλώς μαθαίνεις να το ρυθμίζεις και να το κοντρολάρεις. Είσαι πιο ψύχραιμος, αλλά υπάρχει το άγχος ιδιαίτερα στις πρεμιέρες, και γενικά σε κάθε καινούργια αρχή.

 

Υπάρχει κάποιος ρόλος που σας άλλαξε σαν προσωπικότητα ή άλλαξε γενικά τη ζωή σας;

Δεν ξέρω αν με έχει αλλάξει κάποιος, αλλά σίγουρα οι ρόλοι “αφήνουν” πράγματα ή βγάζεις εσύ και αναζητείς από μέσα σου πράγματα που τα έχεις έτσι κι αλλιώς υποδυόμενος κάποιο ρόλο. Σε κάνουν να σκεφτείς, να γνωρίσεις τον εαυτό σου πιο πολύ, να συγκρίνεις, να κατανοήσεις και να μπεις στα παπούτσια ενός άλλου ανθρώπου. Υπήρχαν ρόλοι που δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα και για να τους κάνω προσπάθησα να βρω το σημείο τους που θα με έκαναν να τους αγαπήσω. Κι εκεί κατανόησα ανθρώπινες συμπεριφορές που δεν συμφωνούσα μαζί τους και αυτό νομίζω με έκανε καλύτερο άνθρωπο.

 

 

 

Μιας και βρισκόμαστε ακόμα σε εκλογικό… κλίμα, πώς προβλέπετε το μέλλον για το χώρο του πολιτισμού, μετά από τα απανωτά “χτυπήματα” που δέχτηκε;

Δεν ξέρω πώς θα είναι το μέλλον πραγματικά. Εύχομαι να πάνε όλα καλά. Είναι άδικο αυτό που έγινε, να μας υποβαθμίσουν. Εύχομαι να ξαναδούν τα πράγματα γιατί σπουδάζουμε, πληρώνουμε για τις σπουδές μας, δίνουμε εξετάσεις κ.λπ. και είναι μια πληγή που επηρεάζει πολύ τα νέα παιδιά και τους στερεί το όνειρο. Τα παιδιά είναι θυμωμένα και έχουν δίκιο.

 

Έχετε κάποια άλλα σχέδια που θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας;

Ακόμα δεν είναι συγκεκριμένα τα σχέδιά μου. Τα σχέδιά μου είναι κυρίως να είμαι στη δουλειά.