Η Ηρώ Μουκίου στο Χ-τύπο: “Αρκούμαι στα όνειρα που δεν μπορεί να μου τα χαλάσει κανείς”

Παρ’ ότι έχει διανύσει μια πολυετή και σπουδαία πορεία τόσο στο θέατρο, όσο και στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, αυτό δεν τη σταματάει από το να συνεχίσει να ονειρεύεται.

Η Ηρώ Μουκίου δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, καθώς αποτελεί μια από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς της γενιάς της με καταξιωμένους κωμικούς και δραματικούς ρόλους στο ενεργητικό της.
Η πανδημία και οι επιπτώσεις της στην καθημερινότητα και τον πολιτισμό και οι καταγγελίες στο χώρο του θεάτρου παρουσιάζονται μέσα από το δικό της πρίσμα σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη όπου η ίδια μιλά αποκλειστικά στον Χ-τύπο και την Ιφιγένεια Μπελή. Εκτός αυτών, κάνει μια αναδρομή στα πρώτα της βήματα, καταθέτει την εμπειρία της από τις πρόβες της παράστασης “Ανθισμένες μανόλιες”, ενώ αποκαλύπτει τις δουλειές που έχει ξεχωρίσει μέσα στην πορεία της.

Πηγαίνοντας λίγο πίσω στο χρόνο, ποια είναι η πιο χαρακτηριστική ανάμνηση από τα πρώτα σας βήματα στο χώρο της υποκριτικής;
Πηγαίνοντας πολύ…πίσω το χρόνο, θα έλεγα ότι η πιο χαρακτηριστική μου ανάμνηση είναι από τις πρώτες μου παραστάσεις, η συμμετοχή μου ως Χρυσόθεμις στην αγγλόφωνη Ηλέκτρα του Σοφοκλή στα αγγλικά σε σκηνοθεσία Κούλας Αντωνιάδου το 1989. Μόλις είχα αποφοιτήσει από τη σχολή.

Σύμφωνα με την εμπειρία σας, τι θυσίες θεωρείτε ότι απαιτεί η δουλειά του ηθοποιού;
Η δουλειά του ηθοποιού απαιτεί τις ίδιες θυσίες που απαιτεί ο πρωταθλητισμός. Στέρηση κάποιων απολαύσεων, πειθαρχία, καλή φυσική κατάσταση, εγρήγορση στο νου και όλες τις αισθήσεις, διαρκή άσκηση. Για κάποιον που είναι προσηλωμένος στο στόχο και έχει μάθει από μικρός δεν θεωρούνται και φοβερές θυσίες. Αντιθέτως είναι και μυστικό μακροζωίας και καλής ψυχικής κατάστασης.

Υπάρχει κάποια δουλειά ή συνεργασία που να έχετε ξεχωρίσει στην καριέρα σας;
Γενικά οι συνεργασίες μου έχουν θετικό πρόσημο και δεν θέλω να αδικήσω κάποιον. Θα σταθώ όμως σε εκείνες τις συνεργασίες που εκτός από χαρά μου χάρισαν και διακρίσεις. Η συνεργασία μου με τον Αρη Μπαφαλούκα στη «Φωνή της Λουντμίλα» από το βιβλίο του Γκούναρ Μπεργκντάλ και με τον Νικορέστη Χανιωτάκη στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» του Μπρεχτ. Επίσης η παράσταση «Μια στάση πριν» του Β. Ρίσβα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μάριζα μας χάρισε εξαιρετικές κριτικές και υποψηφιότητες.

Έχετε επιχειρήσει ποτέ να γράψετε ή να σκηνοθετήσετε κάποιο έργο;
Δεν έχω γράψει εξολοκλήρου ένα έργο αλλά έχω διασκευάσει και μεταφράσει αρκετά. Όσο για τη σκηνοθεσία, οι βλέψεις μου περιορίζονται μόνο σε επικουρικό ρόλο, με την έννοια του να προτείνω κάτι στον σκηνοθέτη.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με την υποκριτική; Πιστεύετε είναι εύκολο να ξεκινήσει κανείς την επαγγελματική ενασχόληση με το αντικείμενο στις ημέρες μας;
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου κατάλληλο για συμβουλές τέτοιου είδους. Το μόνο που έχω να πω ότι παρά τις δυσκολίες όποιος τολμά και στοχεύει συνήθως τα καταφέρνει. Άλλωστε τα όνειρα είναι για τους ανθρώπους και κανείς δεν μπορεί να μας απαγορέψει να προσπαθήσουμε.

Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο και σαν κοινωνία, αλλά και ο πολιτισμός σαν τομέας έχει «χτυπηθεί» πολύ από την πανδημία. Σε τι βαθμό σας έχει επηρεάσει αυτή η κατάσταση;
Με έχει επηρεάσει σε υπερθετικό βαθμό. Τα πάντα μείνανε στο συρτάρι του χρόνου ο οποίος πάγωσε. Η αίσθηση του χρόνου στον εγκλεισμό και στην αδράνεια είναι παντελώς διαφορετική. Το θέατρο κυρίως – γιατί τα τηλεοπτικά κάπως τρέχουν- περνάει τη χειρότερη περίοδο ακόμα από το Βυζάντιο.

Απ’ όσο γνωρίζουμε φέτος θα συμμετείχατε στην παράσταση «Ανθισμένες μανόλιες» η οποία δυστυχώς δεν πρόλαβε να κάνει πρεμιέρα. Υπάρχουν σχέδια να τη δούμε το καλοκαίρι;
Τι να σας πω; Δεν έχω ιδέα! Αυτό είναι απόφαση της παραγωγού μας της κυρίας Βάσιας Παναγοπούλου. Ακόμα δεν ξέρω κάτι επίσημα.

Πώς ήταν αυτή η «γυναικεία συνύπαρξη» με όλες τις υπόλοιπες εξίσου αγαπημένες ηθοποιούς;
Γενικά μου αρέσει πολύ η συνύπαρξη με γυναίκες στη σκηνή. Έχω ξανασυνεργαστεί μόνο με γυναίκες στο «Τρίπτυχο» της Εντνα Ο’ Μπράιαν σε σκηνοθεσία του Γ. Διαμαντόπουλου με τις εξαιρετικές συναδέλφους Τατιάνα Παπαμόσχου και Αντρια Ζένιου. Την ίδια αίσθηση αποκόμισα και από αυτή την γυναικεία συνύπαρξη αυτό το διάστημα των προβών στις «Μανόλιες». Δεν ένιωσα άβολα. Είναι όλες εξαιρετικές συνάδελφοι!

Ο χώρος του θεάτρου έχει βρεθεί πρόσφατα στο επίκεντρο της επικαιρότητας λόγω των καταγγελιών για συμπεριφορές κακοποίησης και σεξουαλικής παρενόχλησης. Θα θέλατε να κάνετε κάποιο σχόλιο επί του θέματος;
Δυστυχώς και ο χώρος μας όπως όλοι οι εργασιακοί χώροι, έχουν τέτοιες κατάπτυστες συμπεριφορές. Θα κρατήσω το θετικό, που είναι η εκκαθάριση και ο χώρος μας ήταν πάντα πρωτοπόρος σε τέτοιου είδους στρεβλώσεις. Μπορεί να άργησε αλλά ξέρασε τις δύσπεπτες καταστάσεις.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Το απόλυτο μηδέν. Παρ’ ότι αισιόδοξη από φύση, αυτή τη φορά φοβάμαι να σχεδιάσω συγκεκριμένα πράγματα. Αρκούμαι στα όνειρα που δεν μπορεί να μου τα χαλάσει κανείς. Τελώ εν αναμονή των εξελίξεων….