Η Γεωργία Ζώη στο Χ-τύπο: “Η λήθη οδηγεί στα ίδια λάθη”

“Αυλαία” για μια παράσταση – σταθμό στην πορεία της ηθοποιού

Μετά από μια ολόκληρη χρονιά – φόρο τιμής στον μικρασιατικό ελληνισμό, η παράσταση “Το Δάκρυ της Παναγιάς – Ένας ύμνος για τη Σμύρνη” σε σκηνοθεσία του Μενέλαου Τζαβέλλα ολοκληρώνει τον κύκλο της την 1η Φεβρουαρίου, έχοντας κατορθώσει να αγγίξει το κοινό που προσήλθε στο Θέατρο Αλκμήνη με έναν σπάνιο τρόπο.

Η Γεωργία Ζώη ενσαρκώνοντας για πρώτη φορά στη σκηνή την Παναγία προσφέρει καθηλωτικές στιγμές σε μια παραγωγή που συνδυάζει το Θείο Δράμα με την τραγική ιστορία της πολύπαθης Σμύρνης. Η σπουδαία ηθοποιός μας μιλά αποκλειστικά για την εμπειρία αυτής της ξεχωριστής παράστασης, αλλά και πώς νιώθει η ίδια να συνδέεται με αυτό το κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, ενώ παράλληλα κάνει μια αναδρομή στην πορεία της και μας αποκαλύπτει το μεγάλο της όνειρο σε μια απολαυστική συνέντευξη.

 

Τη φετινή σεζόν πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Το δάκρυ της Παναγιάς, ένας ύμνος για τη Σμύρνη». Ποια είναι η μέχρι στιγμής ανταπόκριση του κοινού στην ιστορία που παρουσιάζεται επί σκηνής;

Ιερή Συγκίνηση!

 

Ποια σημεία της παράστασης σας “αγγίζουν” περισσότερο;

Ο Θρήνος της Παναγίας παρακολουθώντας την πορεία του γιου της προς το Γολγοθά! Το μοιρολόι της μάνας μπροστά στο χαλασμό του γιου της!

 

Το έργο αφορά κατά ένα μεγάλο μέρος τη Μικρασιατική Καταστροφή. Συνδέεστε προσωπικά κάπως με το θλιβερό αυτό κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας;

Συνδέομαι με τη Μικρασιατική Καταστροφή όπως όλοι οι Έλληνες που θέλουν, και επιβάλλεται, να γνωρίζουν την ΙΣΤΟΡΙΑ τους. Γιατί η ΛΗΘΗ οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, πάντα στα ίδια ΛΑΘΗ! Κατά τα λοιπά, αν και Ηπειρώτισσα, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι τα ακούσματα, τα εκλεπτυσμένα ήθη, οι γεύσεις, οι τέχνες, οι μουσικές της Μικρασίας έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα στην πολιτισμική μας ταυτότητα. Άλλωστε ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ και η ΠΑΡΑΔΟΣΗ είναι συγκοινωνούντα δοχεία…

 

Συναντήσατε δυσκολίες στην ενσάρκωση του ρόλου της Παναγίας;

Έχοντας άγνοια κινδύνου, έπεσα στα βαθιά νερά και κολύμπησα! Ξεκίνησα ως ηθοποιός που ερμηνεύει μία τραγική μάνα που χάνει το παιδί της. Όπλα μου ένα εξαιρετικό κείμενο του Θανάση Σταυρόπουλου, οι πολύτιμες οδηγίες του Μενέλαου Τζαβέλλα και ένα υπέροχο επιτελείο ταλαντούχων ηθοποιών συνοδοιπόρων. Δεν είμαι ούτε μάνα, ούτε Αγία! Αναζήτησα την ΑΛΗΘΕΙΑ, χωρίς να έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου φοβίες, κινδύνους και ρίσκα!

Και στη συνέχεια ήταν σαν μία θεϊκή παρέμβαση να με καθοδήγησε!

 

Φυσικά βρίσκεται δίπλα σας ένας ταλαντούχος θίασος και η μοναδική Κατερίνα Κόρου. Πώς είναι η συνεργασία σας και τι έχετε αποκομίσει από αυτή;

Η Κατερίνα Κόρου είναι μοναδική σε ό,τι καταπιάνεται. Είναι τιμή μας που είναι μαζί μας. Το καταπληκτικό είναι ότι, ενώ όλοι περιμένουν να δουν και να ακούσουν μία εκπληκτική τραγουδίστρια να τραγουδάει ως ένθετη μέσα στην παράσταση, επάνω στη σκηνή δεν διαχωρίζεις την τραγουδίστρια από την ηθοποιό! Και ακούς μία ουράνια φωνή να βγαίνει μέσα από το ρόλο! Η τραγουδίστρια μετουσιώνεται σε ρόλο! Η Κατερίνα είναι αυθεντική δημιουργός! Εύχομαι η συνεργασία μας να έχει συνέχεια και σε άλλα επίπεδα.. Σημειωτέον ότι μόλις κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό άλμπουμ με τραγούδια που έγραψε μελοποίησε και τραγούδησε η ίδια με την “αλήθεια” της! Τίτλος: «Το Τραγούδι μου Αλήθεια»…

 

 

Γενικά ποια δουλειά ή συνεργασία σας θεωρείτε “σταθμό” για την καριέρα σας;

Δεν μου αρέσει η λέξη καριέρα. Αισθάνομαι ότι έχω πολλούς ΣΤΑΘΜΟΥΣ στη πορεία μου. Και αυτό μου δίνει ΔΥΝΑΜΗ, με ξεκουράζει για να ανασυντάσσομαι και να τολμώ συνέχεια καινούργια πράγματα! Τι να πρωτοθυμηθώ!

Εγγονόπουλος στην ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ και την ΠΟΙΗΣΗ..

Βαγγέλης Παπαθανασίου και Πετρολούκας Χαλκιάς στη ΜΟΥΣΙΚΗ..

Μινωτής, Κατράκης, Τσαρούχης, Αντωνίου στο ΘΕΑΤΡΟ..

Ντίνος Δημόπουλος, Θανάσης Ρεντζής στο ΣΙΝΕΜΑ…

Και τόσοι ακόμη ΣΤΑΘΜΟΙ που θα έρθουν..

Σπουδαίες συναντήσεις που με πλούτισαν! Συναντήσεις που δεν τις είδα ποτέ ως εφαλτήρια στο χτίσιμο κάποιας καριέρας..

 

Και η μουσική αποτελεί μεγάλο μέρος της καλλιτεχνικής σας φύσης. Σκεφτήκατε ποτέ να αφιερωθείτε αποκλειστικά σε αυτή;

Ναι από μικρή τραγουδούσα πάντα και παντού! Σε χορωδίες στο σχολείο, στην Εκκλησία, στο Πολυτεχνείο! Αλλά ταυτόχρονα έπαιζα θέατρο πολύ πριν δω θέατρο. Στο σπίτι, στην αυλή, στη γειτονιά, στο σχολείο! Πάντα έβλεπα το τραγούδι και το θέατρο άρρηκτα συνδεδεμένα..

Τελειώνοντας το Πολυτεχνείο, και πριν καλά – καλά τελειώσω τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, μου έγιναν προτάσεις αποκλειστικότητας από τις τρεις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες (EMI, POLYGRAM, ΛΥΡΑ). Με την πρώτη μάλιστα συμμετείχα σε ένα διπλό δίσκο-σταθμό για την ελληνική ροκ μουσική, το “Σε άλλους κόσμους” του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη. Με την POLYGRAM υπέγραψα συμβόλαιο, αλλά ένα χρόνο μετά, και ενώ προδιαγραφόταν μία λαμπρή «καριέρα» στο τραγούδι με Χατζηνάσιο, Βαγγέλη Παπαθανασίου, συναυλίες στο εξωτερικό, είχα το … θράσος, ή το θάρρος, να αποχωρήσω γιατί έπρεπε να εγκαταλείψω το θέατρο και να μάθω να ζω μέσα στις ίντριγκες της νυχτερινής ζωής! Ακολούθησε ένα χρυσό συμβόλαιο με τη ΛΥΡΑ και τον Αλέκο Πατσιφά που δεν μου έβαζε περιορισμούς! Αλλά εκείνος «έφυγε» νωρίς και εγώ αποφάσισα να συνεχίσω με το θέατρο. Είχα άλλωστε και την Αρχιτεκτονική.

 

Έχετε κάτι να σχολιάσετε αναφορικά με τη συζήτηση που προέκυψε όσον αφορά την εξίσωση των πτυχίων δραματικών σχολών με απολυτήρια Λυκείου;

Θεωρώ ότι όλο αυτό είναι μία χρόνια παθολογία που απλώς βγήκε πρόσφατα στην επιφάνεια! Έχει όμως βαθιές ρίζες. Από τότε που καταργήθηκε η Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος. Πρέπει επιτέλους να αντιμετωπιστεί ριζικά το θέμα. Ξεκινώντας από την αξιολόγηση των δεκάδων – ίσως και εκατοντάδων – Δραματικών Σχολών και Εργαστηρίων που λειτουργούν χωρίς προδιαγραφές! Έτσι ώστε υπεύθυνα οι κατάλληλες Σχολές να πάρουν την πιστοποίηση της Ανώτερης Εκπαίδευσης.

 

 

Τι συμβουλή θα δίνατε στους νέους καλλιτέχνες που ενδεχομένως να απογοητεύονται από όσα συμβαίνουν και να ανησυχούν για το μέλλον;

Αγάπη και αλήθεια! Και όχι ευκαιριακή ενασχόληση για λόγους δημοσιότητας ή αναγνωρισιμότητας. Και ακόμη εκπαίδευση, πειθαρχία, εργατικότητα, επιμονή και υπομονή.

 

Υπάρχει κάποιο όνειρο που δεν έχετε εκπληρώσει και θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας;

Ναι! Να επιστρέψω κάποια στιγμή στο ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ, εκεί από όπου ξεκίνησα. Στο Εθνικό Θέατρο. Και να παίξω στην Επίδαυρο.