Το ΚΙΝΑΛ στα… όπλα: Το “brand” ΠΑΣΟΚ και η “σκληρή επετηρίδα” στο δρόμο προς τις κάλπες

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται φανερές και παρασκηνιακές διαβουλεύσεις στο ΚΙΝ.ΑΛ. ενόψει του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών για την ηγεσία που θα διεξαχθεί στις 5 Νοεμβρίου.

Τόσο η Φώφη Γεννηματά, όσο και οι άλλοι τρεις υποψήφιοι (Ανδρουλάκης, Λοβέρδος, Καστανίδης), έχουν αποδυθεί σε αγώνα δρόμου, για να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους στο β’ γύρο που θα διεξαχθεί στις 12 Δεκεμβρίου.
Το μεγάλο ζητούμενο σ’ αυτές τις εσωκομματικές εκλογές δεν είναι άλλο από τη συμμετοχή, καθώς το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν διαθέτει στην κοινωνία τη δυναμική που είχε το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι μάλιστα λίγοι αυτοί που αφήνουν να εννοηθεί ότι στην περίπτωση που επικρατήσουν τα εσωκομματικά μαχαιρώματα, θα μεγαλώσει η απόσταση με τον κόσμο της Κεντροαριστεράς που έχει βρει καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ο μεγάλος κίνδυνος είναι να χαθεί η κληρονομία που άφησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, καθώς δύσκολα θα πορευτεί το ΚΙΝΑΛ ενωμένο, την επόμενη των εσωκομματικών εκλογών.

Η συνύπαρξη
Είναι σαφές πλέον, ότι το μεγάλο ζητούμενο, ανεξάρτητα από τον νικητή της αναμέτρησης, είναι η μετεκλογική συνύπαρξη, καθώς έχουν κάνει την εμφάνισή τους διαφορετικές γραμμές για το αύριο του κινήματος.
Στο ερώτημα για παράδειγμα με ποιους θα συμμαχήσει το ΚΙΝ.ΑΛ. στις εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική, οι απαντήσεις που δίνουν οι υποψήφιοι αρχηγοί είναι αλληλοσυγκρουόμενες.

Ειδικότερα:

• Η Φώφη Γεννηματά ακολουθεί πιστά τη γραμμή της αυτόνομης πορείας και των ίσων αποστάσεων από τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ.
• Ο Ανδρέας Λοβέρδος απορρίπτει κάθε κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο χαρακτηρίζει υπαρξιακό εχθρό του ΠΑΣΟΚ.
• Ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Χάρης Καστανίδης κινούνται αντιδεξιά, έχοντας ο καθένας τη δική του λογική για τη σχέση του κόμματος με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Διαφορετικές αντιλήψεις
Όπως γίνεται αντιληπτό εδώ βρίσκεται και ο μεγάλος κίνδυνος για την ενότητα της παράταξης, αφού τόσο διαφορετικές αντιλήψεις είναι δύσκολο να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια κομματική στέγη.
Στο παρασκήνιο, κάποιοι κάνουν λόγο για “κρυφοδεξιούς” που θέλουν κυβερνητική συνεργασία με τη Ν.Δ., ενώ οι αντίπαλοί τους τους χαρακτηρίζουν “δεκανίκια” του Αλέξη Τσίπρα που ψάχνουν θέση στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα διεξάγεται ο προεκλογικός αγώνας, γεγονός που καθιστά αβέβαιο εάν το ΚΙΝ.ΑΛ. θα μπορέσει να επιβιώσει πολιτικά μετά από μια μετωπική σύγκρουση των υποψήφιων αρχηγών.

Η… ψυχή
Κορυφή του παγόβουνου σ’ αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για το Κίνημα, είναι χωρίς αμφιβολία το όνομα ΠΑΣΟΚ το οποίο παραπέμπει ευθέως στον ιστορικό του ηγέτη, τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Με εξαίρεση τη Φώφη Γεννηματά οι άλλοι τρεις υποψήφιοι θέλουν την επιστροφή του brand name ΠΑΣΟΚ, με το επιχείρημα ότι είναι ο μόνος τρόπος προκειμένου να μεγαλώσει ξανά η παράταξη.
Η νυν πρόεδρος από την πλευρά της δηλώνει ότι “η ψυχή του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται μέσα στο ΚΙΝ.ΑΛ,”, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να περάσει το μήνυμα ότι το Κίνημα Αλλαγής είναι κάτι το ευρύτερο.
Ζητούμενο όμως σε κάθε περίπτωση είναι εάν μπορεί να γίνει πράξη η επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, από τη στιγμή που πρόκειται για ένα κόμμα με τεράστια χρέη στις τράπεζες.
Οι υποψήφιοι αρχηγοί οφείλουν να πάρουν καθαρή θέση και να απαντήσουν στο ερώτημα με ποιους όρους θα ξεχρεώσουν και όχι να αρκούνται σε γενικόλογες αναφορές ότι με το όνομα ΠΑΣΟΚ θα ανακτηθεί η ηγεμονία στην κοινωνία.

Δείτε επίσης: Συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας: Οι αντικρουόμενες τοποθετήσεις Μητσοτάκη – Τσίπρα στη Βουλή

Ανανέωση-διεύρυνση
Στο παρασκήνιο ψιθυρίζεται ότι η εμμονή στο brand name ΠΑΣΟΚ, δεν έχει σχέση με την ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, αλλά με την προσπάθεια παραμονής στην πρώτη γραμμή στελεχών που έχουν κλείσει τον κύκλο τους.
Η πολιτική αναλύτρια της RASS Μαρία Καρακλιούμη τόνισε σε πρόσφατο άρθρο της, ότι κάποιοι αποδίδουν τη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ στην είσοδο της χώρας στο Μνημόνιο και την απομάκρυνσή του από την κεντρική του ιδεολογία.
Εξηγεί όμως ότι κρίσεις υπήρχαν και στο παρελθόν και υπενθυμίζει την υποτίμηση της δραχμής αλλά και το ιδεολογικό πρόβλημα που υπήρχε στο ΠΑΣΟΚ την εποχή που πρόεδρος ήταν ο Κώστας Σημίτης.
Σύμφωνα με την κ. Καρακλιούμη το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπήρξε διαγενεακή διαδοχή και συνέχεια, καθώς:

• Η “γενιά πολυτεχνείου” δε θέλησε ποτέ να δώσει τη σκυτάλη, δεν αισθάνθηκε ότι έρχεται η ώρα της επόμενης γενιάς.
• Η ύπαρξη “σκληρής επετηρίδας», συμπίεσε τα μεσαία στελέχη που δεν έβλεπαν καμία πολιτική προοπτική και αυτό εκφραζόταν παντού (στην αυτοδιοίκηση, στο συνδικαλισμό, στις λίστες για το κοινοβούλιο).

Πλατφόρμα διεύρυνσης
Αυτή η διάρρηξη της σχέσης του κόμματος με τα στελέχη του και την κοινωνία είναι και ο λόγος που κράτα το Κίνημα περιχαρακωμένο, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε μονοψήφια νούμερα.
Με αυτά τα δεδομένα, το ερώτημα είναι ποιος από τους υποψήφιους αρχηγούς μπορεί να μεγαλώσει την παράταξη και κυρίως εάν είναι σε θέση να κάνει πράξη την ηλικιακή ανανέωση.
Έως τώρα ουδείς έχει παρουσιάσει πλατφόρμα διεύρυνσης και άπαντες περιορίζονται σε γενικόλογες διακηρύξεις που είναι όμως αμφίβολο εάν θα αποτρέψουν τη φυγή των ψηφοφόρων είτε προς τη Ν.Δ. είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ.