Ελάτε στην παρέα μας

Πολιτική

Κυρ. Μητσοτάκης: “Φασισμός είναι η τυφλή βία και η άκρατη καταστροφή”

Δημοσιεύθηκε

στις

Σε εξέλιξη βρίσκεται στην Ολομέλεια της Βουλής, σε κλίμα σύγκρουσης ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, η συζήτηση για το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις. Στο βήμα βρίσκεται ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μόλις ολοκληρωθεί η συζήτηση θα ακολουθήσει ονομαστική ψηφοφορία για το νομοσχέδιο για τις πορείες. Στην εισαγωγική του τοποθέτηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχολίασε τον βανδαλισμό του μνημείου της Marfin, αναφέροντας ότι η πρακτική της τυφλής βίας και της άκρατης καταστροφής λέγεται φασισμός.

Τα βασικά σημεία της ομιλίας Μητσοτάκη

Προχθές κάποιοι βάνδαλισαν σημεία της Αθήνας και το μνημείο για τους συμπολίτες μας που έχασαν τη ζωή τους στη Marfin. Αφαίρεσαν μάλιστα από την πλάκα και τον θυρεό της ελληνικής Δημοκρατίας.

Τα λόγια περιττεύουν όχι γιατί κάποιοι λίγοι επιμένουν να μισούν την οργανωμένη πολιτεία, αλλά γιατί μισούν τους ίδιους τους συμπολίτες τους, τη μνήμη εκείνων που χάθηκαν αλλά και όσους την τιμούν.

Μισούν την κοινωνία και περιφρονούν τους κανόνες που διέπουν την οργάνωσή της. Ας μη φοβόμαστε τις λέξεις: η πρακτική της τυφλής βίας, της άκρατης έχθρας, της άκρατης καταστροφής λέγεται φασισμός. Και όμως τέτοια φαινόμενα εκδηλώνονται δυστυχώς κάθε τόσο στο όνομα του δημοκρατικού δικαιώματος στη διαδήλωση.

Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι απόλυτα κατοχυρωμένο, το αναγνωρίζουν και το προστατεύουν τα συντάγματά μας εδώ και ενάμιση αιώνα.

Πρέπει να οριστεί, όπως επιτάσσει το ίδιο το Σύνταγμα, το περιεχόμενο του όρου δημόσια συνάθροιση, να υπάρχουν κανόνες για την ανεμπόδιστη διεξαγωγή της. Με τρόπο όμως που δεν θα εμποδίζει τη μετακίνηση και την εργασία των πολιτών και τη ζωή μιας ολόκληρης πόλης. Όσο ιερή είναι η πρώτη, εξίσου ιερές είναι και οι δεύτερες.

Το καθεστώς των διαδηλώσεων ακόμη και σήμερα διέπεται από τρία διατάγματα της δικτατορίας. Ξύλινα κείμενα, γύψινα για την ακρίβεια, τα οποία αργότερα αδρανοποιήθηκαν, ουδέποτε όμως τόλμησε κανείς να τα καταργήσει. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, εύλογα οι προτεραιότητες του νομοθέτη ήταν διαφορετικές. Με τον καιρό όμως αυτό το κενό μετατράπηκε σε ένα άρρηκτο ταμπού που κάποιοι έσπευσαν να καλύπτουν κατά το δοκούν.

Κάποιοι διαδήλωναν δημοκρατικά, αλλά με την τυπική ισχύ χουντικών διαταγμάτων.

Ζημιωμένοι βγαίνουν και οι ίδιοι οι διαμαρτυρόμενοι. Σπάνια γίνονται γνωστά τα αιτήματά τους, γιατί όταν κλείνει το κέντρο της πόλης κανείς δεν βλέπει τον διαμαρτυρόμενο που περπατά σε έναν κλειστό δρόμο και το τελικό αποτέλεσμα είναι, αντί για συμπαράσταση και αποδοχή, να συγκεντρώνουν οι διαδηλωτές την οργή των υπολοίπων πολιτών.

Οσο πολύτιμη είναι η ελευθερία κάποιου να διαμαρτύρεται, το ίδιο είναι η ελευθερία κάποιου άλλου να φτάσει στο νοσοκομείο, στη δουλειά του, στο σπίτι του, ή απλά να επιλέξει να βγάλει βόλτα τα παιδιά του. Δεν υπερισχύει σε μια δημοκρατία το ένα δικαίωμα έναντι των υπολοίπων.

Ο νόμος δεν αφορά τις καθιερωμένες μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες, όπως της Πρωτομαγιάς και του Πολυτεχνείου, θέτει όμως ένα πλαίσιο για το πώς θα προγραμματίζονται και θα γίνονται οι δεκάδες μικρές διαδηλώσεις που απασχολούν καθημερινά τις πόλεις μας.

Σημειώνεται ή όχι ο διαδηλωτής αν περιοριστεί η διαδήλωση του σε μία λωρίδα από τις τρεις που έχει στη διάθεση του θα ήθελα να μου απαντήσετε με ένα ναι ή με ένα όχι.

Να βρούμε μια χρυσή τομή ανάμεσα στο αναφαίρετο δικαίωμα της διαδηλώσεις και στην ανάγκη που έχει πολύ να λειτουργεί. Μικρές πορείες περιδιαβαίνουν για ώρες σε κεντρικούς δρόμους διακόπτοντας την κυκλοφορία σε όλη την πόλη.

Δεν διαλύεται μία συγκέντρωση αν αυτή μπορεί να περιοριστεί και στην εξαιρετική περίπτωση που θα χρειαστεί να διαλυθεί θα πρέπει να συμφωνεί και να παρίσταται ο αρμόδιος εισαγγελέας. Αυτή είναι μια βελτίωση που προέκυψε κατά την κοινοβουλευτική συζήτηση μετά από προτάσεις που έκανε το Κίνημα Αλλαγής.

Η διάλυση μια συγκέντρωση είναι πάντα το έσχατο μέτρο και θα αποφασίζετε εάν τελούνται αξιόποινες πράξεις η απειλείται η ζωή και η σωματική ακεραιότητα κάποιο. Και πάλι οι δυνάμεις της τάξης θα πρέπει να εξαντλούν κάθε περιθώριο για την απομάκρυνση των διαδηλωτών.

Δεν υπάρχει δικαίωμα χωρίς ανάληψη ευθύνης και ο οργανωτής της συγκέντρωσης θα είναι ο κύριος συνομιλητής του διαμεσολαβητή από την πλευρά της πολιτείας,

Προβλέπεται παντού στην Ευρώπη αυτός θα μέριμνα για την ομαλή διεξαγωγή της συγκέντρωσης.

Επειδή για το άρθρο των ευθυνών του οργανωτή έγινε μεγάλη συζήτηση ενσωματώσαμε βελτιωτικές προτάσεις που κατέθεσε το κίνημα αλλαγής πρέπει να αναγνωρίσω ότι προήλθε σε αυτή τη συζήτηση δημιουργικά με προτάσεις και όχι απορρίπτοντας από επί της αρχής και χρησιμοποιώντας απαράδεκτη φρασεολογία για το νομοσχέδιο.

Η Βουλή έχει τη δυνατότητα να βελτιώνει τα νομοθετήματά χωρίς όμως να αλλάξει τον κεντρικό στόχο που είναι η νέα κοινωνική ταυτότητα των συναθροίσεων στη πόλη . Διαδηλώνω σημαίνει πρώτα απ’ όλα δηλώνω είμαι δηλαδή εμφανώς και ειλικρινά παρόν και βέβαια υπεύθυνος για τις επιλογές μου

Θα ήθελα να διαβάσω δύο κείμενα συνταγματολόγο που δεν ανήκουν στη δική μας παράταξη ξεκινώ με τον Νίκο Αλιβιζάτο τα όσα λέει είναι απάντηση για όσα ειπώθηκαν σε αυτή την αίθουσα

Πολιτικά ασύστατος νομικά αυθαίρετος ο ισχυρισμός περί χούντας θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει αγυρτεία το ότι το νομοσχέδιο έχει σχέση με τη χούντα.

Το νομοσχέδιο αυτό εναρμονίζεται πλήρως προς τα ισχύοντα στις πιο προηγμένες χώρες.
Πάμε λοιπόν σε έναν άλλον καθηγητή ο οποίος προέρχεται ακόμη αριστερότερα του πολιτικού φάσματος τον κ.Μανιτάκη.

Η παρούσα κυβέρνηση το τόλμησε καιρός ήταν δεν πήγαινε άλλο με αυτή την θεοποιημένη πρωτοκαθεδρία όπου κάθε ομάδα διαδήλωνε όπου ήθελε όποτε ήθελε και όπως ήθελε προβάλλοντας αιτήματα και οι θεές που ίδια έκρινε ότι είναι αξίες του κοινού και όλα αυτά παρεμποδίζοντας ανενδοίαστα την ταυτόχρονη άσκηση των δικαιωμάτων των άλλων όπως του δικαιώματος της ελεύθερης διακίνησης επικοινωνίας εργασίας απασχόλησης και λοιπά.
Μίλησα για το γράμμα του νομοσχέδιο θέλω να κάνω όμως και μια αναφορά στο πνεύμα του.

Αν απομονώσει κάνεις κάποια στιγμιότυπα από αυτά που έγιναν θα έμεινε κανείς με την εντύπωση ότι έχει στην Ελλάδα ζούμε τις πρώτες δεκαετίες μετά τον εμφύλιο η τα χρόνια αμέσως μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Η σημερινή Ελλάδα έχει αφήσει πίσω της εκείνες τις εποχές δεν σκοπεύω να μπω σε μία αγωνία την δίκια με εκείνους που θεωρούν ότι τους ανήκουν ιδιοκτησιακά όχι μόνο τα δημοκρατικά δικαιώματα αλλά και οι δρόμοι και οι πλατείες της χώρας για να πραγματοποιούνται κατα βούληση πορείες και διαμαρτυρίες.

Είτε από δημοκρατική ραθυμία είτε από αντιδημοκρατικό υπολογισμό αρνούνται να κατανοήσουν ότι η πατρίδα έχει προχωρήσει μπροστά είναι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή και δημοκρατική χώρα – κυβερνήσει με μια κυβέρνηση που σέβεται τους πολίτες της και την σέβονται και αυτή γι’ αυτό και επιστρέφω την θρασύτατη κριτική περί αντιδημοκρατικών ρυθμίσεων από εκείνος που συστηματικά αποδόμησαν τους θεσμούς

Εξύφαιναν μηχανορραφίες στα υπόγεια των μαγαζιών τους όπως ίδιοι έλεγαν ας μην μας κουνούν το δάχτυλο.

Η Ελλάδα μέτρα σχεδόν μισό αιώνα ομαλού κοινοβουλευτικού βίου διαθέτει και την πολιτική πήρα και την κοινωνική ωριμότητα ώστε να προστατεύει και να διευρύνει τις συνταγματικές ελευθερίες να διασφαλίσει τα δικαιώματα και να αποτρέπει την κατάχρηση τους Πηγή: iefimerida.gr

Continue Reading
Κάντε κλικ για να σχολιάσετε

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ