Κραυγή αγωνίας από τα ΑΜΕΑ στο Γαλάτσι

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που συνειδητοποιείς ότι το παραμικρό λάθος μπορεί να τινάξει στον αέρα τη ζωή του γείτονά σου.

Το ζήτημα αυτό παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, όταν αναφέρεται κανείς στα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ), που δίνουν καθημερινά αγώνα επιβίωσης.
Η συγκεκριμένη κατηγορία καταφέρνει να τα βγάζει πέρα, χάρη στο επίδομα της πολιτείας, το οποίο καταβάλλεται από τον εκάστοτε δήμο.
Στο μνημονιακό Γαλάτσι, τα ΑΜΕΑ βιώνουν το δικό τους Γολγοθά, αφού έφτασαν στο σημείο να παρακαλάνε για το επίδομα που δικαιούνται και το οποίο θα λάβουν τελικά αυτή την εβδομάδα.

Τα… γεγονότα
Το ερώτημα που προκύπτει έχει σχέση ασφαλώς με το ποιος ευθύνεται γι’ αυτή την εξέλιξη;
Ας δούμε τα γεγονότα για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς συμβαίνει και να βγάλει ο καθένας τα συμπέρασμά του.
Η αρμοδιότητα έως τώρα ανήκε στο δήμο της Αθήνας, αλλά από τις 11 Απριλίου πέρασε στο δικό μας, καθώς ολοκληρώθηκε η διαδικασία μεταφοράς της διοικητικής υποστήριξης των προγραμμάτων οικονομικής ενίσχυσης.
Ο δήμος Γαλατσίου μάλιστα με επίσημο δελτίο Τύπου την επόμενη ημέρα  -12 Απριλίου-, ενημέρωσε ότι η εξυπηρέτηση των δικαιούχων θα γίνεται από τη Διεύθυνση Κοινωνικής Πολιτικής & Υγείας.

Υποσχεσιολογία
Παρά το γεγονός ότι οι μέρες περνούσαν, οι άνθρωποι αυτοί εισέπρατταν γενικόλογες υποσχέσεις, όχι όμως και τα χρήματά τους, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η αγωνία και ο θυμός τους.
Όταν δέχτηκα τα πρώτα τηλεφωνήματα αγωνίας και διαμαρτυρίας, η αλήθεια είναι ότι νόμιζα πώς ήταν φάρσα.
Πώς άραγε θα μπορούσε να πιστέψει κανείς ότι ένας δήμαρχος ή μια υπηρεσία αρνείται να δώσει λεφτά που δεν της ανήκουν σε κάποιον που τα δικαιούται και τα έχει ανάγκη;
Η πραγματικότητα βέβαια ήταν αυτή που μου περιέγραφαν οι δικαιούχοι αυτών των επιδομάτων, που δεν μπορούσαν να πάρουν τα χρήματά τους.

Η… γροθιά
Τη μεγαλύτερη απογοήτευση, την ένιωσα με την κραυγή αγωνίας μιας ηλικιωμένης κυρίας που με πόνο ψυχής, μού είπε χαρακτηριστικά:
«Εσείς, ο κύριος Δήμαρχος, ή κάποιος άλλος δημοτικός σύμβουλος μπορεί να έχετε και στο δήμο να πηγαίνετε για κάνετε το χόμπι σας. Εγώ όμως δεν έχω ούτε για φαγητό, ούτε για φάρμακα».
Τα λόγια της ήταν γροθιά στο στομάχι!
Συνειδητοποίησα, τις ευθύνες που έχουν τόσο οι αιρετοί όσο και η τοπική γραφειοκρατία στη μεγέθυνση αυτών των προβλημάτων.
Συνειδητοποίησα πόσο ακραίος μπορεί να γίνει κανείς, όταν διαπιστώνει  αδιαφορία στο πρόβλημα του.

Το… θαύμα
Το μπαράζ διαμαρτυριών συνεχιζόταν και ω του θαύματος, ο δήμαρχος πήρε την απόφαση να συγκαλέσει την οικονομική επιτροπή για να δοθεί λύση και να πάρουν οι δικαιούχοι τα χρήματά τους.
Η απόφαση που ελήφθη είναι να γίνουν οι πληρωμές εντός της εβδομάδας, καθώς οι πάντες άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι τέτοιου είδους καθυστερήσεις δεν τιμούν κανένα.
Τα πλέον παράδοξα βέβαια σημειώθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, όπου ήρθε προς συζήτηση το θέμα λόγω των καταγγελιών που είχαν κάνει τα ΑΜΕΑ.

Χάθηκε η ψυχραιμία
Ο δήμαρχος απέδωσε το πρόβλημα στο γεγονός ότι χρειάζεται χρόνος για να γίνει η προσαρμογή και μαζί με τον αντιδήμαρχο κατηγόρησαν την αντιπολίτευση για… λαϊκισμό.
Με τα όσα είπαν, το μόνο που κατάφεραν ήταν να δείξουν ότι έχασαν την  ψυχραιμία τους αφού οι ισχυρισμοί τους δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική.

Τι υποστήριξαν;
Ότι αντί για κατάθεση αναφοράς και συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο, θα μπορούσαν να είχαν πάρει ένα τηλέφωνο, προκειμένου να…. καταλάβουν το πρόβλημα.
Και οι δύο πάντως καλό είναι να συνειδητοποιήσουν ότι οι λύσεις είναι πολιτικές και με τον ισχυρισμό που διατύπωσαν προσβάλουν βάναυσα κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας.

Ο… Καλοχαιρέτας
Η εποχή του…. Καλοχαιρέτα που ο ιδιαίτερός του… τελείωνε με ένα τηλεφώνημα το πρόβλημα, προσβάλλει όχι μόνο τη νοημοσύνη των πολιτών, αλλά και κάθε έννοια αισθητικής
Ας αφήσουν λοιπόν κατά μέρους τα ευφυολογήματα και ας επικεντρωθούν στο να ασκούν διοίκηση, γιατί το μόνο που έως τώρα κάνουν είναι να επιδίδονται σε φιέστες και γιορτούλες.
Εμείς, κρατάμε το θετικό, τη λύση δηλαδή που δόθηκε έστω και μετά τις διαμαρτυρίες και αφήνουμε στην άκρη αυτή τη νέα ατυχή στιγμή για το δήμο μας, με την ελπίδα να είναι η τελευταία.

Αξιοπρέπεια
Σε κάθε περίπτωση, η καθυστέρηση στην καταβολή των επιδομάτων στα ΑΜΕΑ, μας δίνει τη δυνατότητα να γράψουμε κάποιες αυτονόητες αλήθειες που είναι οι εξής:
-Το φαγητό και τα φάρμακα, δεν μπορούν να αμφισβητούνται!
-Το φαγητό και τα φάρμακα δεν μπορούν να θυσιάζονται στο βωμό της αδιαφορίας όποιου αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του. 
Ας είμαστε ειλικρινείς!
Κανείς δεν είναι πιο ευαίσθητος κοινωνικά από τον άλλο.
Τέτοια θέματα δεν προσφέρονται για μικροκομματική εκμετάλλευση.
Όμως οφείλουμε να επισημάνουμε ότι τέτοιου είδους λάθη οδηγούν συνανθρώπους μας, να χάσουν την αξιοπρέπειά τους.
Το αυτονόητο
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ήρθε η ώρα οι πάντες να προσχωρήσουν στη λογική του αυτονόητου.

Τι σημαίνει αυτό;
Όχι άλλη αδιαφορία, όχι άλλος ωχαδελφισμός που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το χάλι που βρίσκεται σήμερα η πατρίδα μας.
Γιατί όλοι μας, μπορεί να μιλάμε για τα μεγάλα, αλλά κρινόμαστε από τα μικρά που είναι σε κάποιες περιπτώσεις και πιο σημαντικά.
Όποιος θέλει να λέει ότι ασχολείται με τα κοινά, οφείλει να αφήσει πίσω του τις μεγαλόστομες εξαγγελίες
Όποιος θέλει να λέει ότι έχει διάθεση για προσφορά, οφείλει να προλαβαίνει και όχι να τρέχει πίσω από τα γεγονότα όπως δυστυχώς συνέβη σ’ αυτή την περίπτωση.

Γράφει ο Χρήστος Κιούπης
Δημοσιογράφος, δημοτικός σύμβουλος