«Ἔρανος Ἀγάπης 2022», από τον κ. Μητροπολίτη Κηφισίας, Ἀμαρουσίου, Ὠρωποῦ καί Μαραθῶνος Κύριλλο

Εγκύκλιος από τον κ. Μητροπολίτη Κηφισίας, Ἀμαρουσίου, Ὠρωποῦ καί Μαραθῶνος Κύριλλο

 

«Ὁ Θεός παιδί μου, δέν κρύβεται πίσω ἀπ’ τούς θάμνους. Οὔτε χρειάζεται νά σκαρφαλώσεις στά βουνά, γιά νά Τον συναντήσεις. Ἔρχεται Αὐτός καί σέ βρίσκει κάθε φορά πού συγχωρεῖς κάποιον πού σ’ έβλαψε, κάθε φορά πού βοηθᾶς κάποιον πού βρίσκεται σέ ἀνάγκη. Ἕλκεται ἡ Θεία Χάρις παιδί μου· δέν ἐκβιάζεται!»

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Μέ ἀφορμή αὐτά τά λόγια τοῦ Ὁσίου Σωφρονίου Σαχάρωφ τοῦ Ἔσσεξ Ἀγγλίας, θά ἤθελα νά μοιραστῶ μαζί σας μιά συγκινητική ἱστορία γιά τό πῶς πρέπει νά βοηθοῦμε τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνάγκη, διότι, ὅπως διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος στό ἔργο του Περί ἐλεημοσύνης, «ἡ καρδιά πού ἔχει ἔλεος γιά τούς ἄλλους, ἀναμφίβολα θά ἐλεηθεῖ. Εἶναι φανερό καί τό ἀντίθετο. Ἄς ἐλεήσωμεν τούς πλησίον, διά νά ἐλεηθοῦμεν καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.»

«Μιά μέρα, λοιπόν, μιά γυναῖκα εἶδε ἕναν ζητιάνο νά κάθεται σέ ἕνα πεζοδρόμιο. Τόν πλησίασε καί, καθώς ὁ καημένος εἶχε ἤδη συνηθίσει νά ταπεινώνεται ἀπό ὅλους, τήν ἀγνόησε. Ἕνας ἀστυνομικός, παρατηρώντας τή σκηνή, πλησίασε:

• Σᾶς ἐνοχλεῖ; Αὐτή ἀπάντησε:
• Ὄχι! Μόνο πού χρειάζεται νά τόν πάω σέ αὐτό τό ἑστιατόριο, γιατί βλέπω ὅτι πεινάει καί δέν ἔχει ἀκόμη τή δύναμη νά σηκωθεῖ. Ἐσεῖς, ὡς ἀστυνομία, θά μέ βοηθήσετε νά τόν πάω στό ἑστιατόριο;

Γρήγορα, ὁ ἀστυνομικός πού δέν πίστευε στά μάτια του βοήθησε τόν φτωχό.

Φτάνοντας στό ἑστιατόριο, ὁ σερβιτόρος, πού πῆγε νά τούς ὑποδεχθεῖ, εἶπε ἀμέσως:

 

 

• Μέ συγχωρεῖτε κυρία, ἀλλά δέν μπορεῖ νά μείνει ἐδῶ. Θά τρομάξει τούς πελάτες!

Ἡ γυναῖκα ἐνοχλημένη σήκωσε τά μάτια της καί εἶπε:

• Νομίζω ξέρετε τήν τεράστια ἑταιρεία ἐκεῖ ἀπέναντι… Τρεῖς φορές τήν ἑβδομάδα οἱ διευθυντές της ἔρχονται ἐδῶ μέ πελάτες, γιά νά ἔχουν συναντήσεις σέ αὐτό τό ἑστιατόριο! Καί ξέρω πόσα χρήματα σᾶς ἀφήνουν ἐδῶ καί ὅτι οὐσιαστικά αὐτά τά χρήματα κρατᾶνε ἀνοιχτό τό ἑστιατόριο… Καί  τό  ξέρω,  γιατί  εἶμαι  ἡ  ἰδιοκτήκτρια  αὐτῆς  τῆς ἑταιρείας. Μπορῶ, λοιπόν, νά μείνω ἐδῶ καί νά φάω μέ τόν φίλο μου, ναί ἤ ὄχι;

Ὁ σερβιτόρος ἔγνεψε καταφατικά καί ὁ ἀστυνομικός πού παρακολούθησε τή σκηνή ἔμεινε ἔκπληκτος, ἐνῶ ὁ φτωχός πολύ συγκινημένος ἐκείνη τή στιγμή ἄρχιζε νά δακρύζει… Ὅταν ὁ σερβιτόρος ὑποχώρησε, ὁ ζητιάνος ρώτησε:

• Εὐχαριστῶ κυρία, ἀλλά δέν καταλαβαίνω αὐτήν τήν χειρονομία καλοσύνης. Ἐκείνη κράτησε τά χέρια του καί εἶπε:
• Δέν μέ θυμᾶσαι, Ζάν;
• Τό πρόσωπό σου κάτι μοῦ λέει πράγματι, ἀπάντησε, ἀλλά δέν θυμᾶμαι ἀπό ποῦ;

Ἐκείνη, μέ δάκρυα στά μάτια, τοῦ εἶπε:

• Ὑπῆρχε μιά ἐποχή πού δέν πήγαιναν τά πράγματα καλά γιά μένα… Κάποτε ἔφτασα σέ αὐτήν τήν πόλη… χωρίς χρήματα στήν τσέπη μου… πεινοῦσα πολύ… καί ἤμουν πολύ ἀπογοητευμένη… Κάθισα σέ αὐτό τό μέρος, ἐπειδή περίμενα μιά συνέντευξη γιά πρόσληψη σέ αὐτήν τήν ἑταιρεία ἀπέναντι, πού σήμερα εἶναι δική μου… Ξαφνικά, μέ πλησίασε ἕνας ἄντρας μέ ἕνα γενναιόδωρο βλέμμα. Θυμᾶσαι τώρα Ζάν;

Μέ κλάματα εἶπε, ναί.

• Ἐκείνη τήν ἡμέρα, ἐσύ δούλευες ἐδῶ καί ἐγώ ἀπόλαυσα τό καλύτερο γεῦμα τῆς ζωῆς μου!… Ἤμουν ἐδῶ γιά τό δωρεάν φαγητό τοῦ ἑστιατορίου. Καί ἐνῶ πεινοῦσα πολύ, κάθε λεπτό σέ κοίταζα καί φοβόμουν μήν σέ ἐνοχλήσω… Ὅμως, ὅταν ἔβγαλες τά χρήματα ἀπό τήν τσέπη σου καί τά ἔβαλες στό κουτί τῶν δωρεῶν, ἔμεινα ἄναυδη. Καί ἤξερα μέσα μου ὅτι κάποια μέρα θά σοῦ ἔδινα πίσω τήν καλοσύνη σου. Ἔφαγα καί πῆγα μέ περισσότερη δύναμη στή συνέντευξη μου. Μέ προσέλαβαν ἄμεσα καί εἰδικεύτηκα πολύ σύντομα. Ἔβγαλα πολλά χρήματα καί μετά κατέληξα νά ἀγοράσω πίσω κάποιες μετοχές τῆς ἑταιρείας καί ἐν τέλει νά γίνω τό ἀφεντικό! Ἔκανα τήν ἑταιρεία αὐτό πού εἶναι σήμερα. Σέ ἔψαξα παντοῦ, ὅμως δέν κατάφερα ποτέ νά σέ βρῶ… Μέχρι σήμερα τουλάχιστον! Καί τώρα σέ βλέπω σέ αὐτή τήν κατάσταση… Λοιπόν, ἀπό σήμερα, δέν θά κοιμᾶσαι πιά στούς δρόμους! Ἀπόψε ἔρχεσαι στό σπίτι μου καί αὔριο ἀγοράζουμε μερικά καινούργια ροῦχα καί θά δουλεύεις μαζί μου! Στή συνέχεια, θά βροῦμε καί σπίτι, γιά νά μένεις.

Ἀγκαλιάστηκαν μεταξύ τους, κλαίγοντας… Ὁ ἀστυνομικός, ὁ σερβιτόρος καί ἄλλοι παρευρισκόμενοι ἔμειναν ἔκπληκτοι γιά αὐτό πού μόλις εἶχαν δεῖ.

Ἔτσι εἶναι ἡ ζωή… Σήμερα, εἶμαι ἐγώ πού ἔχω ἀνάγκη… Αὔριο, μπορεῖ νά εἶσαι ἐσύ! Κάνε πάντα τό καλό καί ἴσως μιά μέρα ὁ Θεός σοῦ τό ἀνταποδώσει!»

Ἀγαπητοί μου,

Ἐπέλεξα αὐτή τήν ἁπλοϊκή ἀλλά πολύ διδακτική ἱστορία, γιά νά σᾶς προτρέψω ὄχι μόνο γιά τήν αὐτονόητη χριστιανική ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης μέ ἀφορμή τόν Ἔρανο Ἀγάπης 2022, ὁ ὁποῖος διεξάγεται ἐφέτος ἀπό 14ης Νοεμβρίου ἐ.ἔ. ἕως καί 8ης Ἰανουαρίου 2023, ἀλλά κυρίως γιά νά ὑπενθυμίσουμε στούς ἑαυτούς μας ὅτι τά λίγα ἢ πολλά ἀγαθά πού ἔχουμε εἶναι δῶρα πού ὁ Θεός μᾶς δίνει μέσα ἀπό τήν ζωή, γιά νά «κοινωνοῦμε» μέ Ἐκεῖνον καί τούς συνανθρώπους μας.

Ἄς δώσουμε καί ἄς προσφέρουμε ὅλοι μαζί, γιατί ὁ δρόμος μας γιά τόν Θεό περνάει μέσα ἀπό τήν ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο. Ἡ ἀγάπη καί δέν ἐξαρτᾶται ἀπό ἀριθμούς, δέν κάνει ὑπολογισμούς. Καί ὅπως ἔλεγε καί ὁ μεγάλος σύγχρονός μας Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης,

«ὅποιος ἀγαπάει λίγο, δίνει λίγο, ὅποιος ἀγαπάει περισσότερο δίνει περισσότερο και ὅποιος ἀγαπάει πάρα πολύ, τί έχει ἀντάξιο νά δώσει; Δίνει τόν ἑαυτό του!»