Η «Ελπίδα για τη Νέα Ιωνία» για την Επέτειο του Πολυτεχνείου

 

Συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από τη 17η Νοέμβρη του 1973, από τη μέρα εκείνη που οι Έλληνες αγωνιζόμενοι φοιτητές στο Πολυτεχνείο  με το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» ξεκίνησαν την τελική μάχη ενάντια στους πραξικοπηματίες της χούντας, οι οποίοι κρατούσαν –με την αρωγή και τη συμβολή ξένων δυνάμεων- τη χώρα στο γύψο ήδη από το 1967.

Το αίμα των νεκρών του Πολυτεχνείου δεν έχει στεγνώσει, η λήθη δεν έσβησε τις μνήμες, αλλά η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας 40 χρόνια μετά απαιτεί απ’ όλους τους Έλληνες Δημοκράτες να αγωνιστούμε έχοντας ως οδηγό τη θυσία της ελληνικής νεολαίας τότε.

Η απαξίωση της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου που επιχειρείται διαρκώς από πολλές πλευρές και όχι μόνο από τους φασιστικούς κύκλους που ευδοκιμούν εσχάτως, λόγω της οικονομικής και πολιτικής κρίσης που βιώνουμε ως Έθνος, δεν πρέπει να περάσει.

Η Εξέγερση των φοιτητών το 1973 ήταν μια ηρωική πράξη που εμείς ως Δημοτική Παράταξη «ΕΛΠΙΔΑ για τη Νέα Ιωνία», καθώς αποτελεί παρακαταθήκη για όλους εμάς, και για τους Ιωνιώτες και τις Ιωνιώτισσες που θεωρούμε τη Δημοκρατία ως το ύψιστο αγαθό και αγωνιζόμαστε να την προασπίσουμε, έχοντας να αντιμετωπίσουμε πολλούς και διαφορετικούς αντιπάλους, οι οποίοι την επιβουλεύονται.

Να μην ξεχάσουμε ποτέ λοιπόν τη θυσία του Πολυτεχνείου και να θυμόμαστε τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου από τη Ρωμιοσύνη:

 

«Ὅταν σφίγγουν τὸ χέρι,ὁ ἥλιος εἶναι βέβαιος γιὰ τὸν κόσμο
ὅταν χαμογελᾶνε, ἕνα μικρὸ χελιδόνι φεύγει μὲς ἀπ᾿ τ᾿ ἄγρια γένειά τους
ὅταν κοιμοῦνται, δώδεκα ἄστρα πέφτουν ἀπ᾿ τὶς ἄδειες τσέπες τους
ὅταν σκοτώνονται, ἡ ζωὴτραβάει τὴν ἀνηφόρα μὲ σημαῖες καὶ μὲ ταμποῦρλα.»