Άρθρο της υποψήφιας Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Άννας Νταλάρα

“Η αξιοπιστία της πολιτικής περνά

μέσα από την απόδοση ευθυνών”

Το πέρας της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου οδηγεί, εν όψει και των εκλογών, ειδικά έναν νέο βουλευτή, όπως εμένα, σε μια αξιολόγηση βασικών λειτουργιών της Βουλής, πέρα, φυσικά, από τη συνολική μέχρι τώρα πολιτική πορεία. Όχι, ως άλλοθι για επιλογές σε νομοθετήματα, που ξεκάθαρα έγιναν με πλήρη στάθμιση της κατάστασης, αλλά ως κατάθεση άποψης για το πώς θα συνεισφέρει καθένας και καθεμιά από μας στη νέα Βουλή στην καλύτερη λειτουργία της και στην εκκίνηση ανάκτησης της αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου.

Αναφέρομαι στις εξεταστικές επιτροπές. Η δημοσιονομική συγκυρία και η ένταξη της χώρας στο μηχανισμό, η αλλαγή σελίδας απαιτεί ξεκαθάρισμα για το τι συνέβη σε υποθέσεις που απασχόλησαν την κοινή γνώμη. Ούτε φάκελοι στο ράφι, ούτε χαμένες υποθέσεις σε λαβυρίνθους εξουσίας, με αλληλοαναιρούμενες ενέργειες.

Δυστυχώς και σ’ αυτήν την περίοδο δε σταθήκαμε πλήρως στο ύψος των περιστάσεων. Προκαλεί λύπη, ότι το τόσο σοβαρό θέμα της αξιοπιστίας των στοιχείων, της Siemens, των δομημένων ομολόγων κτλ αντιμετωπίστηκαν, οφείλω να πω από όλες τις πτέρυγες με μικροκομματικό τρόπο. Χωρίς επαρκή τεκμηρίωση, χωρίς συνεχή τεχνική υποστήριξη εμπειρογνωμόνων (ειδικά στην υπόθεση των ομολόγων για την εντελεχή στάθμιση της ζημίας στα δημόσια οικονομικά) με πολλές κορώνες και λίγες αρθρωμένες γνώμες για το πού είναι η ευθύνη των πολιτικών και πού των άλλων εμπλεκομένων.

Στο πλαίσιο αυτό και εν όψει μιας κοινοβουλευτικής περιόδου, όπου θέματα σαν κι αυτά θα επικρέμονται κάθε φορά, με κίνδυνο η σπέκουλα να καλύπτει την αλήθεια, χρειάζεται περισσότερο από κάθε φορά, θωράκιση της λειτουργίας των επιτροπών. Σε απλά Ελληνικά, απαιτείται πέρα από την τεχνική στήριξη των βουλευτών σε θέματα που τυγχάνει να είναι ειδικά και περίπλοκα από εμπειρογνώμονες, αποχή από μικροπολιτικά τεχνάσματα και κυρίως βούληση να φωτιστούν οι υποθέσεις, κι όχι να βγουν «λάδι» κάποιοι. Έστω κι κάτι τέτοιο  έχει κόστος στο σύστημα του χθες.

Συνολικά πρέπει να γυρίσουμε σελίδα. Πρέπει όλοι να διασφαλίζουμε, ειδικά οι πρεσβύτεροι, μια μείζονα διαδικασία της Βουλής, που έχει έναν και μόνο στόχο. Την αξιοπιστία του συστήματος κι όχι την μετατροπή μιας θεσπισμένης λειτουργίας του Κοινοβουλίου σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Στα μάτια ενός νέου βουλευτή και πολύ περισσότερο ενός πολίτη είναι απογοητευτικό το ό,τι έγινε αυτά τα χρόνια. Έστω και αν οι εξαγγελίες των αρχηγών ήταν για να ριχθεί άπλετο φως. Τελικά χαθήκαμε σε τούνελ που τελικά δεν φωτίστηκαν επαρκώς, δεν δόθηκαν απόλυτα πειστικές απαντήσεις. Είναι σαν να μην έχει ακόμη συνειδητοποιήσει το σύστημα τις ευθύνες για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την οικονομική κρίση.

Ο ελληνικός λαός έχει κουραστεί. Δεν αντέχει να παρακολουθεί άλλο στείρες κομματικές αντιδικίες γύρω από την κατανομή της ευθύνης του παρελθόντος. Δεν αντέχει τεθλασμένες κομματικές γραμμές κι όχι ευθείες παραδοχές για το ποιος έφταιξε και ποιος είναι αθώος.

Η ευθύνη του μέλλοντος είναι αυτή που έχει σημασία και σε αυτήν πρέπει να επιμείνουμε.

Αυτήν αφορούν τα μεγάλα και κρίσιμα διλήμματα των επικείμενων εκλογών.