Όσα έγιναν στην εκδήλωση του ΚΚΕ για τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 Νοέμβρη η εκδήλωση των Οργανώσεων Νέας Ιωνίας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με θέμα: «Η επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και η πρόταση του ΚΚΕ».

Το άνοιγμα της εκδήλωση έγινε από τον Αλέξανδρο Μπουσδέκη μέλος της Τομεακής Επιτροπής Βορειοδυτικής Αθήνας της ΚΟΑ, ο όποιος ανάμεσα σε άλλα παρέθεσε την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία της περιοχής και τα προβλήματα που συσσωρεύονται.

«Το προηγούμενο διάστημα ήταν “πυκνό” σε εξελίξεις στο μέτωπο της εκπαίδευσης, αλλά ήταν «πυκνό» και όσον αφορά τους αγώνες γονιών, εκπαιδευτικών, και μαθητών απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, ως συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η εκπαιδευτική χρονιά ξεκίνησε με τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς και υποδομές, ενώ η κατάσταση έγινε ακόμα πιο εκρηκτική με τις συγχωνεύσεις τμημάτων (και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας), τα πλημμυρισμένα σχολεία, την κατάρρευση σοβάδων, με την παγίωση των containers, κ.α. Και εδώ, στη Νέα Ιωνία, αλλά και ευρύτερα στην περιοχή, γίναμε μάρτυρες των αποτελεσμάτων αυτής της πολιτικής, με τις συγχωνεύσεις των τμημάτων στο 7ο και στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας, την πτώση σοβάδων στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας, αλλά και με το πλημμυρισμένο σχολικό κτιριακό συγκρότημα της Νέας Φιλαδέλφειας. Μπροστά σε αυτά, και εδώ, στη Νέα Ιωνία, γονείς και εκπαιδευτικοί έδωσαν μάχες. Μάχες στις οποίες τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ πρωτοστάτησαν, μπήκαν μπροστά στην οργάνωση του αγώνα, στη διεκδίκηση.»
Ακολούθησε η κεντρική ομιλία από τον Κυριάκο Ιωαννίδη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο όποιος αρχικά αναφέρθηκε στο ταξικό πρόσημο που έχει η εκπαιδευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων λέγοντας:
«Όλες οι κυβερνήσεις, υπολογίζουν ως κόστος τη στοιχειώδη ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών του λαού, γιατί έχουν διαμετρικά αντίθετες προτεραιότητες. Χρησιμοποιούν με υποκριτικό τρόπο την έννοια της “αξιολόγησης” για να κρύψουν τις εγκληματικές τους ευθύνες για την κατάσταση του δημόσιου σχολείου και το ακόλουθο απαράδεκτο τοπίο:
– Οι δαπάνες για την Παιδεία έχουν μειωθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ στα τελευταία 11 χρόνια.
– Η παγιοποίηση των ιδιωτικών δαπανών για εκπαιδευτικές, μορφωτικές ανάγκες, δείχνει την πραγματική κατάσταση. Οι γονείς δίνουν από την τσέπη τους 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο στην ιδιωτική εκπαίδευση.
– Το 30% των σχολικών κτηρίων είναι 50ετίας. Μήπως είναι άσχετο αυτό με τους σοβάδες που πέφτουν, με τις αυτοσχέδιες γέφυρες από θρανία, και άλλα τραγικά που συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα αλλά και εδώ;
– 70% είναι η περικοπή των κρατικών κονδυλίων για τη Σχολική Στέγη.
– Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων – Λυκείων. Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% Δημοτικών. Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων – Λυκείων. Βιβλιοθήκη έχει το 12% των Δημοτικών και το 38% των Γυμνασίων – Λυκείων.
– 700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών.
– Το 32% των εκπαιδευτικών μετακινείται σε 2 έως 5 σχολεία.

 

 

Αυτή την περίοδο, μάλιστα, σε συνθήκες πανδημίας, το Υπουργείο Παιδείας προωθεί συγχωνεύσεις τμημάτων, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται οι μαθητές σε 27άρια και 28άρια τμήματα!
Σήμερα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε χάνονται κάθε εβδομάδα δεκάδες χιλιάδες ώρες διδασκαλίας στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, λόγω των κενών που υπάρχουν! Φανταστείτε να μην γινόντουσταν και κάποιες προσλήψεις αναπληρωτών. Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, λείπουν δεκάδες εκπαιδευτικοί παράλληλης στήριξης, εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων.(…)
Η πολιτική για την παιδεία δεν είναι μόνο ζήτημα δαπανών» τόνισε στη συνέχεια και πρόσθεσε πως «μπορεί οι κυβερνήσεις και οι Υπουργοί Παιδείας να αλλάζουν, αλλά στα συρτάρια μένουν οι ανεξόφλητες πολιτικές επιταγές που αφήνει ο ένας στον άλλον, για να συνεχιστούν οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ, κ.ά. για ένα σχολείο δήθεν αυτόνομο, αλλά στην ουσία περισσότερο εξαρτημένο από τις τσέπες των γονιών και δεσμευμένο στις συνολικές κοινωνικές ανισότητες. Σε αυτόν τον στρατηγικό στόχο δεν υπάρχει καμία διαφωνία. Αυτός είναι η πηγή των αντιδραστικών αλλαγών στα σχολεία. Και γι’ αυτόν τον λόγο όλα τα Μνημόνια, που ψηφίστηκαν, έθεταν τη δέσμευση και τη σαφή κατεύθυνση για εφαρμογή της αντιδραστικής αξιολόγησης.
Αυτή η κοινή πορεία των κομμάτων που κυβερνούν ή έχουν κυβερνήσει αποδεικνύεται από μια σειρά παραδείγματα. Κι ας παίζουν η Νέα Δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ μια κακοπαιγμένη παράσταση, με μοιρασμένους ρόλους και γνωστό σενάριο, με τίτλο “είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα”;(…)
Σε αυτή την κοινή πορεία θέλουμε να συζητήσουμε μέσα από τους συλλόγους γονέων, τα σωματεία των εκπαιδευτικών, τα μαθητικά συμβούλια. Και αυτή η κοινή πορεία θέλουμε να εκφραστεί με έντιμους, προοδευτικούς, αγωνιστές γονείς που βαδίσαμε και βαδίζουμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια και μπροστά στις εκλογές για την Ένωση Γονέων και στην Νέα Ιωνία και μπροστά στις μεγάλες μάχες που έχουμε να δώσουμε για τη μόρφωση των παιδιών μας.(…)
Εμείς δεν κρύβουμε την άποψη μας.
Ο πυρήνας της πρότασής μας είναι η απαλλαγή της κοινωνίας από την καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Και η ανωτερότητα αυτής της πρότασης πρώτα απ’ όλα αναδεικνύεται γιατί δίνει θετική απάντηση ότι όλα τα παιδιά μπορούν να μορφωθούν ολόπλευρα.
Το σχολείο που προτείνουμε, δεν εξορίζει την φυσική και την αισθητική αγωγή, σαν δευτερεύοντα μαθήματα, αποκλειστικά για εκτόνωση. Δουλεύει μαζί με τη νόηση και το συναίσθημα.
Η πρότασή μας για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων αποτελεί όπλο στην καθημερινή πάλη.
Να λοιπόν ποια είναι η λύση. Να φύγουν οι καπιταλιστές από τη μέση και έτσι να πάψει το κέρδος να είναι ο σκοπός της παραγωγής και της οικονομίας (…)»