Άρθρο του Μ. Καρπέτα: “Μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση” (συνέχεια στο προηγούμενο)

……ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

«Οι φόβοι έχουν «ραφτεί» στο κορμί μας και έχουν εγκαθιδρύσει έναν τρόπο σκέψης ατομικής επιβίωσης ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας»

Γιάννης Πανούσης

Οι παραπάνω φράσεις από πρόσφατο άρθρο του πρώην Πρύτανη, Βουλευτή και Υπουργού Γιάννη Πανούση, («Τα Νέα» 13/1/2021), διατήρησαν την επικαιρότητά τους, μετά την απόφαση της Συνόδου των Πρυτάνεων και την προκλητική «έγνοια» διαφόρων «δικαιωματιστών» για ανύπαρκτα δικαιώματα, που τάχα παραβιάζονται. Γι’ αυτό και επανερχόμαστε.

Θυμίζουμε ότι το άρθρο του Γ. Πανούση αναφερόταν στην πανδημία και τους φόβους που προκαλεί. Ασφαλώς, η πανδημία- και οι περιορισμοί που συνεπάγεται-, προκαλεί φόβους και επηρεάζει συμπεριφορές.

Αλλά προς το παρόν, τουλάχιστον, οι φόβοι της πανδημίας, δεν (μπορεί να) έχουν «ραφτεί» στο κορμί μας, ούτε αλλοιώνουν την προσωπικότητά μας ούτε μας κάνουν να σκεφτόμαστε μόνο την ατομική μας επιβίωση, αδιαφορώντας για το τι γίνεται γύρω μας.

Τέτοιες μεταλλάξεις, προϋποθέτουν μακροχρόνια κυριαρχία του φόβου χωρίς ελπίδα απαλλαγής απ’ αυτόν, που οδηγεί στην παράλυση κάθε αξιακού κώδικα και συρρικνώνει τη σκέψη και τις πράξεις των ανθρώπων σε όσα επιτρέπει ο φόβος υπαγορεύει το ένστικτο της επιβίωσης.

Οι διαπιστώσεις, επομένως, του Γ. Πανούση, πηγάζουν από αλλού: Από περιβάλλον, εμπειρίες και βιώματα εμπεδωμένου φόβου, που βαραίνει ως αναπόδραστη μοίρα.

Τέτοιοι φόβοι δεν ευδοκιμούν,-κατά κανόνα- σε ανοιχτές κοινωνίες και δημοκρατικά πολιτικά συστήματα. Αλλά δεν αποκλείεται η ανάπτυξη- μικρότερων ή μεγαλύτερων- θυλάκων κυριαρχίας του φόβου ακόμα και υπό τις ιδανικότερες γενικές συνθήκες (π.χ. τίποτα δεν αποκλείει την παραλυτική κυριαρχία του φόβου, στα στεγανά μιας δεσποτικής οικογένειας.)

Το παράδοξο-αλλά ιστορικά εξηγήσιμο- είναι ότι στην ανοιχτή και δημοκρατική Ελληνική κοινωνία, έχει αναπτυχθεί-και μάλιστα σε δημόσια θέα – ένας τεράστιος θύλακας τρόμου, που θεμελειώνει τις διαπιστώσεις του Γ. Πανούση.

Πρόκειται για τον πανεπιστημιακό χώρο, όπου για δεκαετίες έχει εγκατασταθεί ανενόχλητα ένα αδιατάρακτο καθεστώς φόβου. Το έχουν επιβάλει αδίστακτες μειοψηφίες «κοινωνικών αγωνιστών» της συμφοράς και εγκληματικών συμμοριών κάθε είδους.

• Αυτό το καθεστώς απηχούν οι διαπιστώσεις του Γ. Πανούση, άσχετα αν ο ίδιος τις συνδέει με την πανδημία.

• Αυτό το καθεστώς ώθησε 870 Πανεπιστημιακούς, να εναντιώνονται στην προσπάθεια απελευθέρωσής τους.

• Αυτό το καθεστώς οδήγησε τη Σύνοδο των Πρυτάνεων στην πρόσφατη θλιβερή απόφασή της.

• Αυτό το καθεστώς «εμπνέει» ακαδημαϊκούς, πολιτικά στελέχη και πολιτικούς σχηματισμούς, να κάνουν προτεραιότητά τους τα υποτιθέμενα δικαιώματα ενός καθ’ έξη στυγνού δολοφόνου, μεταμφιεσμένου σε «κοινωνικό αγωνιστή».

– Αυτό το καθεστώς κάνει τόσο πολλούς να κάνουν πως δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω τους και να πορεύονται «μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας», για την ατομική τους επιβίωση.

– Αυτό το καθεστώς οφείλει να καταλύσει η Δημοκρατία.

Και αυτή την ευθύνη πρέπει να αναλάβει όλο το υπεύθυνο πολιτικό σύστημα, με πρώτη την Κυβέρνηση.