Αθλητισμός
Οι απαρχές της μεγάλης ποδοσφαιρικής γιορτής
Πίσω στον χρόνο γυρνάει τους ποδοσφαιρόφιλους το xtypos.gr που πραγματοποιεί ένα αφιέρωμα στην ιστορία του Παγκόσμιου Κυπέλλου.
Υπόθεση γειτόνων
Στις 13 Ιουλίου 1930 στις 2 το μεσημέρι έγινε στο Στάδιο Σεντενάριο στο Μοντοβιδέο της Ουρουγουάης η πρώτη σέντρα για να αρχίσει η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση του κόσμου καθώς το όνειρο και τα σχέδια πολλών ανθρώπων γίνονταν πραγματικότητα. Αντίπαλοι στο παιχνίδι που άνοιξε την αυλαία η Γαλλία κόντρα στο Μεξικό με τους Ευρωπαίους να παίρνουν την νίκη με σκορ 4-1, ενώ στο τουρνουά πήραν μέρος συνολικά 13 ομάδες με τέσσερις από την Γηραιά Ηπειρο. Η απόσταση, το οικονομικό κράχ του 1929 και το σνομπάρισμα των Αγγλων ήταν οι βασικότερες αιτίες για αυτό αφού οι Ευρωπαίοι για να ταξιδέψουν εκεί χρειαζόταν 25 μέρες με το πλοίο με τα έξοδα της αποστολής να είναι μεγάλα, για παίκτες ερασιτέχνες που δεν μπορούσαν να λείψουν τρεις μήνες από τις δουλειές και τις οικογένειές τους. Οι Ευρωπαϊκές ομάδες που πήγαν στην χώρα της Νότιας Αμερικής έκαναν προετοιμασία και προπονήσεις στο κατάστρωμα των πλοίων. Γενικά παίχθηκε καλό ποδόσφαιρο και η διοργάνωση είχε και οικονομική επιτυχία με τις εισπράξεις να καλύπτουν το κόστος. Ο τελικός μπροστά σε 90.000 θεατές ήταν υπόθεση δύο γειτόνων και πιο ειδικά των Ουρουγουανών με τους Αργεντινούς με τους οικοδεσπότες να επικρατούν με σκορ 4-2 με καλύτερη Ευρωπαία την Γιουγκοσλαβία που έφτασε στους τέσσερις. Μερικά χαρακτηριστικά είναι πως οι ΗΠΑ αγωνίστηκαν σε όλα τα παιχνίδια με την ίδια ενδεκάδα, ενώ στα 18 παιχνίδια που έγιναν δεν είχαμε καμία ισοπαλία.
Η Ευρώπη ανοίγει τις πύλες
Το πρώτο Μουντιάλ είχε πετύχει και έτσι για την επόμενη διοργάνωση του 1934 δήλωσαν συμμετοχή 32 ομάδες αριθμός πολύ μεγάλος καθώς η ΦΙΦΑ είχε τότε 50 μέλη με την φασιστική Ιταλία να αναλαμβάνει την διεξαγωγή της. Η Βρετανία απουσίαζε και πάλι γιατί οι ιθύνοντές της αρνούνταν την εγγραφή στην ΦΙΦΑ ενώ η Αργεντινή και οι ΗΠΑ έκαναν ταξίδι 8.000 μιλίων και έδωσαν μόνο ένα παιχνίδι καθώς σε αυτό έχασαν και αποκλείστηκαν. Η Παγκόσμια πρωταθλήτρια Ουρουγουάη απουσίαζε και οι διοργανωτές είχαν Ιταλοποιήσει τους Νοτιοαμερικάνους Μόντι, Ντε Μαρία, Γκουάϊτα, και Ορσι και αναδείχθηκαν η μόνη αήττητη ομάδα του τουρνουά. Στις 10 Ιουνίου στην Ρώμη μπροστά σε 50.000 θεατές νίκησαν τους δυνατούς Τσεχοσλοβάκους δύσκολα στην παράταση με σκορ 2-1 και σήκωσαν το κύπελλό Ζυλ Ριμέ μπροστά στον ικανοποιημένο Μπενίτο Μουσολίνι.
Λίγο πριν το χάος
Το 1938 στην Ευρώπη μύριζε πόλεμος αφού στην Γερμανία είχαν πολλαπλασιαστεί οι αγκυλωτοί σταυροί, η Ισπανία ήταν σε εμφύλιες συγκρούσεις και οι διπλωμάτες πηγαινοέρχονταν στις πρωτεύουσες των μεγάλων χωρών. Προς έκπληξη όλων η Γαλλία ανέλαβε την διοργάνωση και λίγο πριν την έναρξη οι Γερμανοί είχαν προσαρτήσει την Αυστρία με την φοβερή της το ομάδα δίνοντας την θέση της στην Αγγλία που αρνήθηκε την πρόσκληση ενώ απούσες ήταν η Ουρουγουάη και η Αργεντινή. Η ΦΙΦΑ αποφάσισε τότε για πρώτη φορά ο κάτοχος του τροπαίου και η διοργανώτρια να μην παίρνουν μέρος στα προκριματικά. Η Ιταλία προχώρησε νικηφόρα ενώ οι Βραζιλιάνοι που έδιναν τα πρώτα δείγματα της τεχνικής και του ταπεραμέντου τους στον αγώνα τους κόντρα σε αυτούς δεν κατέβασαν το αστέρι τους Λεονίλντας για να τον έχουν ξεκούραστο ..στον τελικό. Η Γαλλία βρισκόταν σε οικονομική κρίση αλλά τα γήπεδα κατακλύστηκαν από κόσμο που έκανε επιτυχημένη την διοργάνωση. Για πρώτη φορά πήρε μέρος ομάδα από την Ασία και ήταν οι Ολλανδικές Αντίλες. Στο Στάδιο Κολόμπ στο Παρίσι έγινε στις 19 Ιουνίου ο τελικός με την Ιταλία να αντιμετωπίζει την Ουγγαρία με τους πρώτους να προηγούνται στο ημίχρονο με σκορ 3-1 ενώ η λήξη του αγώνα να τους βρίσκει νικητές με σκορ 4-2.
Η μεγάλη ποδοσφαιρική τραγωδία των Βραζιλιάνων
Ο δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος και η ανθρώπινη καταστροφή σταμάτησε το Παγκόσμιο κύπελλο και μόνο το 1950 η ΦΙΦΑ μπόρεσε να το διοργανώσει στην Νότια Αμερική σε μία χώρα που τα δεινά των συγκρούσεων δεν είχαν ακουμπήσει. Ηταν η Βραζιλία που το 1946 είχαν φτιάξει το μεγαλύτερο γήπεδο του κόσμου το περίφημο Μαρακανά στο Ρίο ντε Τζανέϊρο χωρητικότητας 200.000 θεατών. Όταν οι Βραζιλιάνοι πρότειναν να φιλοξενήσουν την τελική φάση οι ιθύνοντες της Παγκόσμια ποδοσφαιρικής αρχής δέχθηκαν σχεδόν αμέσως και στο παιχνίδι που άνοιξε την αυλαία οι οικοδεσπότες νίκησαν το Μεξικό άνετα με σκορ 4-0. Οι Ιταλοί ένα χρόνο πριν είχαν ‘’χάσει’’ ένα χρόνο πριν σε ένα τραγικό αεροπορικό ατύχημα τους άσσους της πρωταθλήτριας Τορίνο και πήγαν από τη Γένοβα με πλοίο γνωρίζοντας άμεσα την ήττα-αποκλεισμό από την πολύ ικανή Σουηδία. Η Αγγλία φρόντισε να κάνει το… θαύμα χάνοντας με 1-0 στο Μπέλο Οριζόντε από τις ΗΠΑ. Οι ιθύνοντες της είχαν εντάξει την Αγγλία στη ΦΙΦΑ το 1946 και καθώς τότε δεν υπήρχε τηλεόραση όταν τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία έδωσαν την είδηση για το αποτέλεσμα στον αγώνα οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και εφημερίδες νόμισαν ότι ήταν λάθος. Το σύστημα διεξαγωγής ήταν διαφορετικό και στην τελευταία αναμέτρηση οι νικητές των δύο ομίλων Βραζιλία και Ουρουγουάη αγωνίζονταν μεταξύ τους με τον νικητή να κατακτά το τρόπαιο. Πριν το παιχνίδι οι Βραζιλιάνοι είχαν στήσει καρναβάλι, ενώ οι δύο ομάδες παρατάχθηκαν μπροστά σε πάνω από 200.000 θεατές για να διεκδικήσουν το τρόπαιο. Στο 47΄ Σελεσάο άνοιξε το σκορ και όλοι νόμισαν ότι το παιχνίδι είχε τελειώσει με τους Ουρουγουανούς να έχουν διαφορετική γνώμη και με δύο γκολ κερδίζουν με 2-1 σκορπώντας το θρήνο (!). Στις εξέδρες τρεις θεατές πεθαίνουν από καρδιακά επεισόδια, δύο από μαχαιρώματα και ένας από πυροβολισμό με τον προπονητή Φλάβιο Κόστα να φεύγει στην Πορτογαλία φοβούμενος για την ζωή του. Χρόνια αργότερα τα μέλη εκείνης τοις ομάδας αντιμετωπίζονταν με χλευασμό και ειρωνείες και σε περιστατικό που έμεινε στην ιστορία ο τερματοφύλακας Μοσσίρ Μπαρμπόσα που είχε θεωρηθεί υπεύθυνος για την ήττα-τραγωδία θα άκουγε από γυναίκα μιλώντας στο παιδί της όταν τον αναγνώρισε σε κατάστημα να σπεύδει να του πει ‘’Τον βλέπεις αυτόν; Είναι ο προδότης της Βραζιλίας’’.