Η Κυριακή Φιλτισάκου στο Χ-τύπο: “Οι δικοί μου άνθρωποι είναι το μεγαλύτερό μου κίνητρο”

Αποκλειστική συνέντευξη λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του Τόκιο

Ένα μεγάλο όνειρο γίνεται πραγματικότητα για την 21χρονη Κυριακή Φιλτισάκου, η οποία μετά από ένα σερί επιτυχιών σε πρωταθλήματα εντός και εκτός συνόρων, ετοιμάζεται να “πετάξει” για Τόκιο, λαμβάνοντας μέρος στην εθνική ολυμπιακή ομάδα για το αγώνισμα των 20χλμ. Βάδην γυναικών.

Λίγο πριν τη μεγάλη στιγμή των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Χ-τύπος και η Ιφιγένεια Μπελή “κάθισαν” και μίλησαν μαζί με την Κυριακή για το πώς αισθάνεται και τη μέχρι στιγμής πορεία της. Η ίδια εξομολογείται ακόμη τα πρώτα βήματά της στο χώρο του αθλητισμού, την προσπάθειά της να συνδυάσει τον πρωταθλητισμό με τις σπουδές της, ενώ στέλνει και το μήνυμά της σε όσα νέα παιδιά μοιράζονται το ίδιο όνειρο με εκείνη.

Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αλλιώς αυτή τη συνέντευξη από το να σε ρωτήσουμε πώς αισθάνεσαι για την πρόκριση στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο…
Η αλήθεια είναι πως δεν το έχω πιστέψει ακόμη! Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο χαρούμενη και ενθουσιασμένη είμαι για αυτήν την επιτυχία.

Πώς ήταν για σένα η διαδρομή μέχρι να φτάσεις σε αυτό το σημείο; Ποια τα ευχάριστα και ποιες οι δυσκολίες;
Η διαδρομή ήταν αρκετά δύσκολη. Συνεργάζομαι με τον προπονητή μου , Ναπολέων Κεφαλόπουλο, λιγότερο από έναν χρόνο και είχαμε ελάχιστο χρονικό περιθώριο να καταφέρουμε τον στόχο αυτόν. Ήταν η πρώτη χρόνια που συμμετείχα στα 20χλμ βάδην, καθώς μέχρι πέρυσι ήμουν στην κατηγορία των 10χλμ και αυτή ήταν ακόμη μια μεγάλη δυσκολία την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουμε. Τα ευχάριστα ήταν πως στο ταξίδι αυτό είχα πολλούς ανθρώπους δίπλα μου να με στηρίζουν. Ο προπονητής μου που με τις γνώσεις του φτάσαμε μαζί τόσο γρήγορα τόσο ψηλά, ο φυσιοθεραπευτής μου Φώτης Κούρτης, τους συναθλητές μου που χωρίς αυτούς να με βοηθάνε κάθε μέρα στην προπόνηση δεν ξέρω αν θα τα είχα καταφέρει, την ομάδα μου που με στηρίζει Ανατολή Νέας Ιωνίας και φυσικά τους δικούς μου ανθρώπους, τους γονείς μου, τον αδελφό μου και το αγόρι μου που είναι το μεγαλύτερο μου κίνητρο.

Η πανδημία και η καραντίνα σε τι βαθμό επηρέασαν την προετοιμασία σου;
Η πανδημία μας επωφέλησε καθώς η προετοιμασία μας είχε μεγαλύτερη διάρκεια λόγω μειωμένων υποχρεώσεων.

Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον αθλητισμό και το βάδην;
Γενικά με τον αθλητισμό ασχολούμαι σχεδόν όλη μου την ζωή. Στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων ξεκίνησα ενόργανη γυμναστική, έπειτα κολύμβηση για 2 χρόνια περίπου και στα εφτά μου ξεκίνησα τον στίβο. Τα πρώτα χρόνια δοκίμαζα όλα τα αθλήματα και σιγά σιγά φαινόταν η κλήση μου στην αντοχή. Έφτασα στα δεκατρία ώστε να γνωρίσω και να αγαπήσω το βάδην.

Απ’ όσο γνωρίζουμε σπουδάζεις και στο Πανεπιστήμιο. Είναι εύκολο να συνδυαστεί το κομμάτι της εκπαίδευσης με τον πρωταθλητισμό;
Ναι! Τώρα τελειώνω το πρώτο έτος στο τμήμα διοίκησης τουρισμού στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Ο συνδυασμός είναι αρκετά δύσκολος αλλά αυτόν τον χρόνο λόγω της πανδημίας και των διαδικτυακών μαθημάτων ήταν λίγο πιο εύκολος.

Όλοι γνωρίζουμε πόσο πιεστικά είναι τα προγράμματα των αθλητών. Έχεις αισθανθεί ποτέ ότι δεν έχεις τόσο ελεύθερο χρόνο όσο θα ήθελες;
Έχω αρκετά ελεύθερο χρόνο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν τον αξιοποιώ καθώς τις περισσότερες φορές θα είμαι πολύ κουρασμένη από την προπόνηση της ημέρας ή θα πρέπει να ξεκουραστώ για την επόμενη.

Νιώθεις άγχος πριν τους αγώνες; Πώς το διαχειρίζεσαι;
Τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου είχα αρκετό άγχος σχεδόν σε όλους μου τους αγώνες. Όσο περνάνε τα χρόνια μαθαίνω να το διαχειρίζομαι καλύτερα και τώρα πια με επηρεάζει ελάχιστα.

Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιο παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό;
Να μην τα παρατάει ποτέ! Ο πρωταθλητισμός είναι κάτι πολύ δύσκολο αλλά όλη η κούραση , όλη η προσπάθεια αξίζει τον κόπο.

Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
Να βρίσκομαι και να διεκδικώ την καλύτερη δυνατή θέση στους τελικούς των μεγάλων διοργανώσεων.