Η Άννη Θεοχάρη στον Χ-τύπο: “Ταυτίζομαι με την αφέλεια του χαρακτήρα της Μένης”

Την γνωρίσαμε πριν 4 χρόνια όταν πρωτοεμφανίστηκε στις οθόνες μας ως η “τσαχπίνα” φίλη της κυρα – Καίτης (Κλέλια Ρένεση) στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα”.

Η “Μένη”, κατά κόσμον Άννη Θεοχάρη, έχει κερδίσει την αγάπη του κοινού με την αστείρευτη ενέργεια και το ταλέντο της, αφού ήδη έχει καταφέρει να βρίσκεται ψηλά στην εκτίμηση των πιο “απαιτητικών” κριτών που δεν είναι άλλοι από… τα παιδιά!
Η ίδια εκτός από την υποκριτική και το τραγούδι, ασχολείται με τη συγγραφή, εικονογράφηση και αφήγηση παιδικών βιβλίων και όπως εξομολογείται αποκλειστικά στο Χ-τύπο και την Ιφιγένεια Μπελή, δεν είναι κάτι που σκοπεύει να εγκαταλείψει. Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.

Ξεκινώντας να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα. Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με την υποκριτική; Ήταν κάτι που ονειρευόσασταν από μικρή ηλικία;
Μεγάλωσα στο Λουτράκι τη δεκαετία του ‘90. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί εκείνη την περίοδο σε αυτό το μέρος η πρόσβαση στην τέχνη ήταν πολύ εύκολη και μάλιστα δωρεάν αφού υπήρχε η φιλαρμονική του δήμου όπου μπορούσες να μάθεις θεωρία μουσικής και όποιο μουσικό όργανο ήθελες, μπορούσες να κάνεις δωρεάν μαθήματα χορού και ζωγραφικής και μόλις είχε συσταθεί ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λουτρακίου όπου και εκεί ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το θέατρο. Πρέπει να ήμουν 12 χρονών. Δεν ονειρεύτηκα ποτέ ότι θα γίνω ηθοποιός. Δεν ήξερα καν ότι πληρώνεσαι για να παίζεις θέατρο. Είχα την εντύπωση πως ήταν απλά ένας τρόπος να παίζεις και να διασκεδάζεις και για να βγάλεις χρήματα θα έπρεπε να κάνεις κάποια άλλη δουλειά. Όταν κατάλαβα ότι θα μπορούσα να κάνω μόνο αυτό, δηλαδή να είμαι ηθοποιός και να πληρώνομαι κανονικά, ενθουσιάστηκα και είπα, να μια δουλειά που θα ήθελα να κάνω! Ακόμα θυμάμαι τη στιγμή της συνειδητοποίησης και της χαράς μου!

Συναντήσατε δυσκολίες κατά τα πρώτα βήματα στο χώρο;
Δεν είναι ότι συνάντησα δυσκολίες αλλά περισσότερο είναι το ότι άργησα να πιστέψω σε μένα και στις δυνατότητές μου. Άργησα να συμφιλιωθώ με αυτά που μπορώ να κάνω και να καταλάβω πόσα περισσότερα ακόμα μπορώ να καταφέρω. Είχα μια λανθασμένη εντύπωση πως τέχνη μπορείς να κάνεις μόνο όταν είσαι σπουδαίος καλλιτέχνης. Και έτσι, θεωρώντας τον εαυτό μου μέτριο, άφησα πολύτιμο χρόνο να περάσει χωρίς να δραστηριοποιούμαι στο χώρο και χωρίς να εκπαιδεύομαι. Όταν πια αποδέχτηκα πως όλοι έχουμε δικαίωμα στην τέχνη και όλοι έχουμε την δυνατότητα να γίνουμε ότι θέλουμε και ακόμα παραπάνω και αφού αποδέχτηκα και καλωσόρισα την μετριότητα μου, μόνο τότε ξεκίνησα να δουλεύω σε υπέροχες δουλειές με σπουδαίες συνεργασίες.

Η “Μουρμούρα” πώς μπήκε στη ζωή σας;
Όλα τα χρωστάω στον Φοίβο Δεληβοριά. Με είχε πάρει στην πρώτη του “ταράτσα” να τραγουδώ και να παίζω στον μόνιμο του θίασο. Εκεί με είδαν από την παραγωγή της “Mουρμούρας” και μάλλον τους άρεσα γιατί με πήραν δύο ολόκληρα χρόνια μετά για να κάνω casting! Πήγα για ένα guest και τώρα 4 χρόνια μετά είμαι ακόμα εκεί.

Βρίσκετε σημεία ταύτισης με τον χαρακτήρα της Μένης;
Αισθάνομαι πως ταυτίζομαι με την αφέλεια και την παιδικότητα που έχει ο χαρακτήρας. Και όταν λέω αφέλεια εννοώ την ικανότητα να βλέπεις τον κόσμο με την αθωότητα που το κάνει ένα μικρό παιδί. Επίσης ταυτίζομαι και με την τρέλα που έχει για τη μόδα. Βέβαια εγώ δεν τολμάω να κυκλοφορήσω έξω όπως η Μένη, αλλά θα ήθελα να ήμουν fashion icon όπως είναι εκείνη στον Πύργο.

Πώς είναι η συνεργασία με το δίδυμο Ρένεση – Κυριακίδης;
Υπέροχη, καταπληκτική, περνάω φανταστικά και αν σας φαίνεται υπερβολικό αυτό που λέω, βάλτε ακόμα και άλλο τόσο γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος μέσα σε αυτό το πλατό που να μην τον χαιρετάω με χαμόγελο και με την καρδιά μου. Επίσης η “Μουρμούρα” είναι η πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά και τόσο η Κλέλια όσο και ο Βλαδίμηρος με βοήθησαν πάρα πολύ να βγάλω το καλύτερο που μπορούσα από μέσα μου. Στο πρώτο επεισόδιο που έκανα στη σειρά, η Κλέλια ήταν πολύ ενθαρρυντική και με βοήθησε με κάθε τρόπο. Επίσης ο Βλαδίμηρος αφιερώνει πολλές φορές χρόνο για να με συμβουλέψει και να με βοηθήσει να αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ. Μερικές φορές τα γυρίσματα είναι σαν ένα μικρό σεμινάριο για μένα.

Απ’ όσο γνωρίζουμε ασχολείστε χρόνια με τη συγγραφή και αφήγηση παιδικών παραμυθιών. Τι σας προσφέρει αυτή ενασχόληση με κάτι που αφορά τα παιδιά; Γράφετε κάτι αυτή την περίοδο;
Γράφοντας για παιδιά και εικονογραφώντας βιβλία αισθάνομαι πως ξαναγυρίζω πίσω, στα παιδικά μου χρόνια. Αισθάνομαι πως έχω βρει μια πύλη για να πηγαίνω πίσω και να ξανανιώθω όπως τότε που ήμουν μικρή. Με συναρπάζει να δημιουργώ ένα καινούργιο σύμπαν, έναν καινούργιο κόσμο γι’ αυτό όταν γράφω μια ιστορία, κάνω και την εικονογράφηση της, φτιάχνω ένα τραγούδι που την συμπληρώνει και μετά φτιάχνω και τα κατάλληλα σκηνικά και αξεσουάρ για να την αφηγηθώ στα παιδιά μέσα από μια σειρά παρουσιάσεων και παραστάσεων. Όλα αυτά βέβαια πριν τον Covid και την πανδημία, τότε που μπορούσαμε να πάμε στα σχολεία και στις βιβλιοθήκες και να συναντηθούμε με τα παιδιά. Τώρα οι αφηγήσεις μου είναι λίγο σε παύση. Ωστόσο πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική το καινούργιο μου βιβλίο «Το λάθος της Άννας» που μιλάει για τα λάθη μας και πως μπορούμε να τα διαχειριστούμε ώστε να μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι. 

Έχετε σκεφτεί να γράψετε κάποιο βιβλίο ή θεατρικό έργο που να απευθύνεται σε ενήλικο κοινό;
Προτιμώ να απευθύνομαι σε παιδιά, αισθάνομαι πως επικοινωνώ πιο εύκολα μαζί τους και πως μπορούν να καταλάβουν τον κόσμο που δημιουργώ.

Και η μουσική αποτελεί μεγάλο μέρος της επαγγελματικής σας ζωής. Γιατί δεν επιλέξατε να ακολουθήσετε αποκλειστικά το δρόμο του τραγουδιού;
Η μουσική, όπως και κάθε μορφή τέχνης, χρειάζεται αφοσίωση και μελέτη. Το ταλέντο είναι απλά μια καλή πρώτη επαφή με τα πράγματα. Δεν εκπαιδεύτηκα ποτέ ουσιαστικά πάνω στη μουσική ώστε να γίνει το επάγγελμά μου. Θα παραμείνω αιωνίως “ιέρεια” της ελαφριάς τραγουδοποιίας και “εραστής” της τέχνης αυτής.

Πώς βιώσατε την περίοδο του lockdown; Κατά πόσο σας επηρέασε επαγγελματικά;
Ήμουν πάρα πολύ τυχερή γιατί τα γυρίσματα δεν σταμάτησαν οπότε δεν σταμάτησα και να δουλεύω και αυτό ήταν κάτι που με βοήθησε πολύ να διατηρήσω την αισιοδοξία μου. Επηρεάστηκα σαφώς και εγώ όπως όλοι μας πολύ και φοβήθηκα και αγχώθηκα και ταράχτηκα και όλα όσα βιώσαμε όλοι μας μέσα στην περίοδο του lockdown. Ωστόσο πιστεύω στην επιστήμη και πιστεύω πως θα καταφέρουμε να βγούμε αργά η γρήγορα από αυτήν την κατάσταση και θα είμαστε και πάλι όπως παλιά. Μόνο που τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.

Έχετε κάποια άλλα σχέδια για αυτή τη σεζόν;
Συνεχίζω τα γυρίσματα στην μουρμούρα, που διανύει την 9η σεζόν και είμαστε όλοι πάρα πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό και επίσης θα συμμετέχω στην παράσταση «Η φάρμα των ζώων» σε κείμενο βασισμένο στο έργο του Τζορτζ Όργουελ και σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, που θα ανέβει στη σκηνή Ελένη Παπαδάκη.  

Κλείνοντας, θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας ένα όνειρο ας που θέλετε να πραγματοποιηθεί;
Βεβαίως! Το πιο μεγάλο μου όνειρο αυτήν την περίοδο είναι να υποχωρήσει η πανδημία, να καταφέρουμε να περιορίσουμε την εξάπλωση του ιού και να μπορέσουμε ξανά να αγκαλιαστούμε και να φιληθούμε και να τραγουδήσουμε αγκαλιά και πολύ δυνατά και να χορέψουμε όλοι μαζί χωρίς άγχος, χωρίς φόβο και χωρίς δεύτερες σκέψεις.