“Η…παρεξηγημένη «διευθέτηση χρόνου εργασίας»”, του Θεόδωρου Ρουσόπουλου

Αν κανείς διάβαζε τις αιτιάσεις που επικαλέστηκε η αξιωματική αντιπολίτευση στο εργασιακό νομοσχέδιο θα πίστευε πως καταργείται η οκτάωρη εργασία και ξαφνικά οι εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα επιστρέφουν στον δέκατο όγδοο αιώνα. Αν όμως, στη συνέχεια διάβαζε το νομοσχέδιο, θα διαπίστωνε πως υπάρχει διάταξη διακηρυκτικού χαρακτήρα που αναφέρεται στην οκτάωρη εργασία, στην εβδομαδιαία σαραντάωρη εργασία και στο πενθήμερο. Επομένως, θα αναρωτιόταν, από που προκύπτουν οι τόσο διαφορετικές ερμηνείες;

Η διάταξη που φαίνεται πως έχει παρερμηνευθεί -μάλλον εκ του πονηρού- και εργαλειοποιηθεί στη δημόσια συζήτηση τις τελευταίες εβδομάδες είναι αυτή της αποκαλούμενης «διευθέτησης του χρόνου εργασίας». Κατ’ αρχάς, τι είναι και πως λειτουργεί αυτό το σύστημα; Πρόκειται για διάταξη που υφίσταται στο νομικό μας πλαίσιο περί εργασιακών σχέσεων εδώ και τριάντα χρόνια -διατηρήθηκε δε ακέραιη και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που αλλάζει είναι πως ενώ μέχρι σήμερα η διευθέτηση του χρόνου εργασίας αποτελούσε προνόμιο μόνον των μεγάλων επιχειρήσεων -εκεί όπου υπάρχουν συλλογικά σωματεία, δηλαδή στο 15% των επιχειρήσεων- της χώρας τώρα επεκτείνεται σε όλες.

Ο εργαζόμενος θα μπορεί να εργαστεί δέκα ώρες για τέσσερις ημέρες την εβδομάδα και να λάβει σε αντάλλαγμα ελεύθερες τις Παρασκευές. Και στο πενθήμερο και στο τετραήμερο οι ώρες παραμένουν 40 ανά εβδομάδα, άρα ουδείς επιβαρύνεται με περισσότερες ώρες εργασίας από τις έως σήμερα ισχύουσες.

Μάλιστα, πρέπει να υπογραμμιστεί πως το σύστημα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας εφαρμόζεται ήδη επιτυχημένα στην Ελλάδα σε πολλές μεγάλες εταιρείες, όπως η Παπαστράτος, η Ήβη, η Alpha Bank και ο ΟΤΕ. Αλλά και επί ΣΥΡΙΖΑ το 2019 εφαρμόστηκε ευρωπαϊκή οδηγία (1158/19) για ευέλικτο ωράριο εργασίας σε γονείς μικρών παιδιών. Όμως αυτό δεν εμποδίζει την αξιωματική αντιπολίτευση να ξεχνά και να επιπλήττει τώρα την κυβέρνηση για σχετικές αποφάσεις που είχε νομοθετήσει και μάλιστα ένα μήνα πριν από τις εκλογές του Ιουλίου 2019.

Η ειδοποιός διαφορά στο θέμα της διευθέτησης του ωραρίου εργασίας μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι εμείς πιστεύουμε στη δυνατότητα του εργαζομένου να οργανώνει τον χρόνο του και να αξιοποιεί τον επιπρόσθετο χρόνο εργασίας του με όποιον τρόπο θέλει, αποδεσμεύοντας τον από ένα ασφυκτικό ρυθμιστικό πλαίσιο, που δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες εργασιακές ανάγκες, ειδικά στην ψηφιοποιημένο κόσμο που ζούμε και εργαζόμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη επιμένει να αντιδρά χωρίς λογική, αδυνατώντας να προσαρμοστεί στη νέα εποχή, παραμένοντας προσκολλημένος σε πρακτικές, που πλέον δεν ικανοποιούν μεγάλη μερίδα εργαζομένων. Η κυβέρνηση στοχεύει στην απελευθέρωση των δημιουργικών δυνατοτήτων των εργαζομένων και για αυτό τους καθιστά κυρίους του ωραρίου τους και του ελεύθερου χρόνου τους. Τελικά, κυρίους της ίδιας τους της εργασιακής καθημερινότητας.

 

* Ο Θ. Ρουσόπουλος είναι Βουλευτής Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών