Ο εφιάλτης μόλις άρχισε: Η ανθρωπιστική κρίση στη Μόρια & οι ευθύνες της Ε.Ε.

Γροθιά στο στομάχι είναι οι εικόνες σοκ που έρχονται από τη Μόρια με εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες που συνειδητοποιούν κάθε μέρα που περνάει ότι ο εφιάλτης μόλις τώρα άρχισε.

Tο προσφυγικό- μεταναστευτικό είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο πρόβλημα που απαιτεί εκτός από εθνική συνεννόηση και πολιτική βούληση από τους ευρωπαίους εταίρους για να αντιμετωπιστεί.
Οι κάτοικοι νησιών όπως η Λέσβος, η Σάμος και η Χίος, ήταν οι πρώτοι που έβαλαν πλάτη, αλλά η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει, γεγονός που καθιστά σαφές ότι απαιτούνται άλλες πρωτοβουλίες.
Όποιος έχει ασχοληθεί με το πρόβλημα, αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα μόνη της όσο καλή διάθεση και να έχει δεν μπορεί να το λύσει, γιατί πολύ απλά την ξεπερνά και είναι πάνω από τις δυνάμεις της.
Το προσφυγικό -μεταναστευτικό άλλωστε ποτέ δεν ήταν ένα πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά η χώρα μας έγινε για όλους αυτούς που αναζητούσαν ένα καλύτερο αύριο, το βήμα για να περάσουν στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα, πάντα ήταν το πέρασμα και όχι ο προορισμός, κάτι που εύκολα μπορεί να αντιληφθεί όποιος έχει μιλήσει με πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι ξέρουν ότι το μέλλον τους είναι κάπου αλλού.

Ο εγκλωβισμός
Το αδιέξοδο δημιουργείται από τη στιγμή που οι δουλέμποροι τους περνούν στην Ελλάδα και αντιλαμβάνονται ότι τα σύνορα γι’ αυτούς είναι κλειστά και δεν μπορούν να φτάσουν στη γη της δικής τους επαγγελίας.
Ο εφιάλτης συνεχίζεται από τη στιγμή που κυκλώματα, τούς καλλιεργούν την ψευδαίσθηση ότι κάτι, κάποια στιγμή θα γίνει και τελικά θα μπορέσουν να φτάσουν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα.
Το αποτέλεσμα είναι να διαμένουν σε άθλιες συνθήκες σε κάποια δομή ή σε κάποιον καταυλισμό νησιού ή στην καλύτερη περίπτωση να μεταφέρονται στην ενδοχώρα όπου και πάλι όμως παραμένουν εγκλωβισμένοι.

Κρίσιμοι μήνες
Όπως γίνεται αντιληπτό η Ελλάδα δεν μπορεί όχι να λύσει, αλλά ούτε καν να διαχειριστεί στοιχειωδώς ένα πρόβλημα, το οποίο τείνει πλέον να λάβει διαστάσεις ανθρωπιστικής τραγωδίας.
Οι μήνες που θα ακολουθήσουν είναι κρίσιμοι, καθώς ο χειμώνας πλησιάζει και ούτε το πρόβλημα λύνεται από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε η Τουρκία δείχνει διάθεση συνεργασίας.
Το αδιέξοδο εντείνεται από τη στιγμή που η χώρα και τώρα με τη Ν.Δ. και πριν με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει στρατηγική, κάτι που οφείλεται στο γεγονός ότι το πρόβλημα την ξεπερνάει.

Ανθρώπινος εξευτελισμός
Οι δραματικές εξελίξεις στη Μόρια, υποχρεώνουν τους πάντες να δουν το πρόβλημα κατάματα και κυρίως να μην το κρύψουν για άλλη μια φορά πίσω από καταυλισμούς και να κάνουν ότι δεν υπάρχει.
Οι εικόνες που έρχονται καθημερινά από τα νησιά είναι εξευτελιστικές όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά για όλη την πολιτισμένη Δύση, η οποία έχει χρέος να δώσει λύσεις εδώ και τώρα.
Το ερώτημα που θέτουν οι περισσότεροι είναι τι λύσεις μπορούν να βρεθούν από τη στιγμή που τα σύνορα είναι κλειστά και αρκετές κυβερνήσεις της ΕΕ μιλούν για ένα πρόβλημα που δεν είναι δικό τους.

Ας δούμε κάποιες βραχυπρόθεσμες λύσεις:

1. Χρήματα για νέες δομές: Το πρόβλημα είναι κυρίως ευρωπαϊκό, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξουν ευρωπαϊκά κονδύλια, με στόχο να δημιουργηθούν νέες ανθρώπινες δομές. Αποτελεί κοινό μυστικό άλλωστε ότι οι σημερινές έχουν κλείσει τον κύκλο τους και δεν έχουν νόημα όταν μιλάμε για ανθρώπους που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.
2. Πολιτική βούληση: Η Ε.Ε. έχει χρέος απέναντι στην ιστορία της και τον πολιτισμό της να πείσει τις κυβερνήσεις των χωρών- μελών, ότι πρόκειται για πρόβλημα που αφορά όλους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει ένας στοιχειώδης καταμερισμός, προκειμένου να μην φορτώνονται μόνες τους το πρόβλημα χώρες όπως η Ελλάδα.
3. Επιβολή αποφάσεων στην Τουρκία: Η γειτονική χώρα χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό- προσφυγικό ως όχημα για να πιέζει την Ε.Ε., κάτι που πρέπει άμεσα να τελειώνει. Στην τελευταία κρίση μάλιστα με την Ελλάδα, Τούρκοι αξιωματούχοι απειλούσαν με ορδές μεταναστών στην περίπτωση που συνεχιστεί η στήριξη της χώρα μας και της Κύπρου. Ανάλογη τακτική χρησιμοποιήθηκε και στο παρελθόν και είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί και στο μέλλον λόγω της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η τουρκική οικονομία. Ο κόμπος όμως έχει φτάσει στο χτένι, καθώς ο Ερντογάν είναι βέβαιο ότι θα συνεχίζει το… χαβά του όσο η ΕΕ δείχνει ότι δεν έχει ενιαία στρατηγική απέναντι του. Ασφαλώς θα χρειαστούν ανταλλάγματα προκειμένου να πειστεί ο Τούρκος Πρόεδρος, καθώς και η χώρα του σηκώνει το βάρος του μεταναστευτικού, αλλά από την άλλη χωρίς ξεκάθαρα μηνύματα για τις κυρώσεις που θα υποστεί εάν δεν βρεθεί λύση, η κατάσταση θα παραμένει εκτός ελέγχου.

Ώρες ευθύνης
Σ’ αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι είναι ώρα ευθύνης για τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, αλλά και για όλη την Ευρώπη προκειμένου να βρεθεί πολιτική λύση.
Το πρόβλημα όμως είναι, ότι με εξαίρεση τον Μακρόν που δείχνει διάθεση για ρήξη με τον Ερντογάν, η Άγκελα Μέρκελ και πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί, διαιωνίζοντας το σημερινό αδιέξοδο.