Κώστας Βουτσάς: Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του μεγάλου ηθοποιού [Εικόνες]

Συγκίνηση στο πανελλήνιο έχει προκαλέσει ο θάνατος του ηθοποιού Κώστα Βουτσά, ο οποίος έφυγε απο τη ζωή χθες τα ξημερώματα σε ηλικία 88 ετών. Η σορός του έχει τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα από τις 9:30 το πρωί και μέχρι τις 19:30 το απόγευμα, στην Μητρόπολη Αθηνών.

Ο κόσμος που τον αγάπησε και λάτρεψε τους ρόλους του μέσα από την μικρή οθόνη, τον κινηματογράφο και το θέατρο έχει την ευκαιρία να αποτίσει φόρο τιμής και από νωρίς το πρωί της Πέμπτης έχει συγκεντρωθεί έξω από το παρεκκλήσι της Ιερά Μητρόπολης «Άγιος Ελευθέριος» στο Σύνταγμα. Με ένα λουλούδι στο χέρι οι περισσότεροι περιμένουν να προσκυνήσουν τη σορό του Κώστα Βουτσά, ενώ αρκετοί είναι αυτοί που ήρθαν ακόμη και από την επαρχία για να αποχαιρετήσουν τον αξέχαστο ηθοποιό.

Η οικογένειά του ζήτησε εάν κάποιος επιθυμεί να κάνει δωρεά εις μνήμην Κώστα Βουτσά ας προτιμήσει τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων γιατί αγαπούσε την προσφορά είτε στη Μέριμνα-Εταιρεία για τη Φροντίδα Παιδιών και οικογενειών στην αρρώστια και το θάνατο.

Την παραχώρηση τιμής ένεκεν, τάφου στο Ά Νεκροταφείο στην οικογένεια του Κώστα Βουτσά σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την τεράστια προφορά του στην Τέχνη και τον πολιτισμό αποφάσισε ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης.

Την Παρασκευή, στις 9 το πρωί, η σορός θα τοποθετηθεί στη Μητρόπολη Αθηνών για την οικογένεια, μέχρι τις 11, ενώ, όσοι το επιθυμούν, θα μπορούν επίσης εκείνο το διάστημα και μέχρι να κλείσουν οι θύρες για τους οικείους του, να αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο πρωταγωνιστή του κινηματογράφου και του θεάτρου.

Αμέσως μετά, θα ξεκινήσει (στις 11:00) η νεκρώσιμη ακολουθία, ενώ θα ακολουθήσουν οι επικήδειοι. Κατόπιν, με πομπή η σορός θα μεταφερθεί από τη Μητρόπολη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

Η ζωή και το έργο του Κώστα Βουτσά 

Ο Κώστας Βουτσάς (Σαββόπουλος ήταν το οικογενειακό του όνομα) γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1931 στην Αθήνα, σε προσφυγική οικογένεια με καταγωγή από τους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης, που σήμερα ανήκουν στο έδαφος της Τουρκίας.Μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένεια του. Ο πατέρας του εργάστηκε ως εργάτης οδοποιΐας κι ο μικρός Κώστας επινόησε διάφορες δουλειές του ποδαριού για επιβίωση. Στα χρόνια της Κατοχής μοίραζε προκηρύξεις στους κινηματογράφους μαζί με άλλα «Αετόπουλα» της ΕΠΟΝ.

Μετά τον πόλεμο, ασχολήθηκε με διάφορες μορφές αθλητισμού, όπως στίβο, κωπηλασία, βόλεϊ και μπάσκετ. Η πρώτη του θεατρική εμπειρία, όπως έχει πει, ήταν στα σχολικά του χρόνια όταν ο προπονητής του τον είχε στείλει για προπόνηση στη Μηχανιώνα κι έλαβε μέρος στην παράσταση της καστασκήνωσης. Έκανε ένα αρνητικό σχόλιο για το παιδί που υποδύονταν τον μεθυσμένο κι όταν ο υπεύθυνος του θεατρικού τον προκάλεσε αν μπορεί να το κάνει καλύτερα βρέθηκε τελικά με τον ρόλο.

Σε ηλικία 18 ετών σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου, συμμετείχε σε επιθεωρήσεις στο Στρατιωτικό Θέατρο Θεσσαλονίκης κι αφού περιπλανήθηκε με τα μπουλούκια δύο χρόνια σε χωριά και κωμοπόλεις της Μακεδονίας « η Καλή Καλό (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της θεατρίνας Καλλιόπης Δαμβέργη) τον κατέβασε Αθήνα» έχει πει ο ίδιος. Έδωσε εξετάσεις για να πάρει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, την οποία τελικά του έδωσαν στην τρίτη προσπάθεια αφού η επιτροπή τον είχε απορρίψει δύο φορές, επειδή δεν «έκανε για ηθοποιός» όπως του είχαν πει.

Η πρώτη ταινία που συμμετείχε, ως κομπάρσος, ήταν στην κωμωδία «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» (1953, του Γιώργου Λαζαρίδη). Ακολούθησε η συμμετοχή του στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Η κυρά μας η μαμή» (1958) με την οποία μπήκε πρώτη φορά στα στούντιο της Φίνος Φιλμ, «Για την αγάπη της βοσκοπούλας» του Φρίξου Ηλιάδη (1959), η «Αλίκη στο Ναυτικό»(1960, Αλέκος Σακελλάριος), «Κατήφορος» (1961, Γιάννης Δαλιανίδης), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1962, Αλέκος Σακελλάριος ) κ.ά. Συνολικά 70 ταινίες.

Στη μικρή οθόνη πρωτοεμφανίστηκε το 1973 στο σίριαλ «Βαριετέ» της τότε ΥΕΝΕΔ, για να ακολουθήσουν πολλές εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές όπως «Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του», «Για μια θέση στον ήλιο», «Γιούγκερμαν», «Δέκα Μικροί Μήτσοι»,«Επτά θανάσιμες πεθερές», «Η πολυκατοικία» κ.ά.

Ο Κώστας Βουτσάς απέκτησε τρεις κόρες- τη Σάντρα από τον γάμο του με την Έρρικα Μπρόγιερ, την ηθοποιό Θεοδώρα και τη Νικολέττα από τον γάμο του με την Θεανώ Παπασπύρου και έναν γιό, τον τετράχρονο Φοίβο, από τον γάμο του το 2016 με την ηθοποιό Αλίκη Κατσαβού.

Παρέμεινε ενεργός και δραστήριος μέχρι τέλους, απολαμβάνοντας την αγάπη του κόσμου που παρέμεινε πιστό σε όλες του τις παραστάσεις, με πιο πρόσφατες την «Σμύρνη μου αγαπημένη» της Μιμής Ντενίση έως την τελευταία, την παιδική «Σταχτοπούτα» του Σαρλ Περώ, στο θέατρο Broadway.