Ελάτε στην παρέα μας

Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας

Ο Κώστας Μπίγαλης στο Χ-τύπο: “Ο καλλιτέχνης χωρίς τον κόσμο δεν υπάρχει”

Δημοσιεύθηκε

στις

Ο πολυμήχανος θρύλος των “χρυσών δεκαετιών”

Αγαπάει τον κόσμο, και γι’ αυτό τον έχει αγαπήσει και εκείνος, και συνεχίζει να τον ακολουθεί επί 30 χρόνια σε κάθε του εγχείρημα. Ο σπουδαίος Κώστας Μπίγαλης αποτελεί δικαίως τη φωνή των ‘80s και των ‘90s, καθώς οι επιτυχίες του έχουν σημαδέψει γενιές και γενιές που τις τραγουδάνε και τις χορεύουν με την ενέργεια στα ύψη στις εμφανίσεις του, αλλά και σε κάθε κέντρο διασκέδασης που μπορεί να ακουστούν.

Ο αγαπημένος συνθέτης και ερμηνευτής ετοιμάζει την μεγάλη επιστροφή των “Big Alice” και μας αποκαλύπτει τα πάντα για την πρωτοβουλία αυτή σε μια απολαυστική εξομολόγηση. Ακόμη, μιλά για τη συνεργασία του με τις “μεγάλες κυρίες” των χρυσών αυτών δεκαετιών στις συναυλίες του, για την άποψή του σχετικά με το πώς έχει επηρεάσει η ψηφιακή εποχή τη μουσική, αλλά και για την ενασχόλησή του με τα κοινά ως Αντιδήμαρχος στο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας.

 

Σας βρίσκουμε εν μέσω κάποιων εμφανίσεων που πραγματοποιείτε αυτή την περίοδο. Πώς βλέπετε τον κόσμο που έρχεται δεδομένου και του διαστήματος που μεσολάβησε λόγω του κορωνοϊού;

Από πέρσι είχαμε ξεκινήσει, και όντως με αυτό το θέμα του κορωνοϊού, η κατάσταση ήταν χάλια. Κάποια στιγμή τελείωσε αυτό, αυτά τα 2,5 χρόνια και από εκεί και πέρα ατενίζουμε το κόσμο με αισιοδοξία. Ο κόσμος σαφώς είναι πεινασμένος για τέτοια πράγματα, απλά δυστυχώς ταυτόχρονα με το τέλος του κορωνοϊού ήρθε η οικονομική κρίση με την ενέργεια και όλα αυτά τα πράγματα αναστέλλουν τον κόσμο από το να βγει έξω και να θέλει να διασκεδάσει όπως παλιότερα.  Προσπαθούμε και έχουμε κάθε καλή διάθεση να γίνει η υπόθεση, είναι δύσκολο γιατί ο κόσμος έχει όλη την καλή διάθεση η αλήθεια είναι αυτή αλλά από τη μία μεριά όταν η τσέπη τους δεν το αντέχει; Τι να κάνει; Μια φορά την εβδομάδα να βγεί και αυτό με το ζόρι.

 

Κάνετε εμφανίσεις και μόνος, αλλά και με άλλες μεγάλες καλλιτέχνιδες…

Ναι είμαι εγώ με κάποιες γυναίκες. Είναι η Μαντώ, η Πωλίνα, η Σοφία Αρβανίτη στα διάφορα σχήματα και τώρα τελευταία η Σοφία Βόσσου. Η συνεργασία είναι πάρα πολύ καλή, μπορώ να πω ιδανική, γιατί και από χαρακτήρα είμαι ευγενικός με τις γυναίκες και επειδή κιόλας εκείνες δεν ξέρουν από τεχνικά θέματα, προσπαθώ να φτιάχνω τα μικρόφωνά τους κ.λπ.. Γενικά εγώ είμαι του “εμείς”, της συλλογικότητας, δεν είμαι της φιλοσοφίας “ο καθένας μόνος του”. Οπότε ταυτόχρονα και από τεχνικής άποψης αφενός βοηθάω, αλλά αφετέρου προστατεύω το σύνολο, δηλαδή να τα πηγαίνουμε καλά, να είναι ευχαριστημένες και αυτές να τραγουδήσουν, να κάνουμε τη δουλειά μας και να περάσει αυτό και στον κόσμο.

 

Πώς σας φαίνεται που η νέα γενιά απολαμβάνει τα τραγούδια σας;

Είναι λίγο απίστευτο αυτό να συμβαίνει μετά από 30 χρόνια. Εγώ εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στον κόσμο πάρα πολύ συχνά, όχι για να τον κολακεύσω αλλά γιατί είναι η πραγματικότητα αυτή. Ο καλλιτέχνης χωρίς τον κόσμο δεν υπάρχει, και εγώ το ξέρω καλά αυτό γιατί ο κόσμος στην ουσία με ανέδειξε. Πρωτοξεκίνησα το ‘90 από μια μικρή ελληνική δισκογραφική εταιρεία τη “Λύρα” και τότε τα ραδιόφωνα που ήταν ο κύριος τρόπος διαφήμισης ενός καινούργιου δίσκου δεν ασχολήθηκαν καν. Να καταλάβετε, ο πρώτος μου δίσκος με τίτλο “Ιχθύς” που βγήκε το ’89-90 επί ένα χρόνο δεν πούλησε τίποτα, γιατί ήμουν από μικρή εταιρεία και δεν το έβαλαν τα μεγάλα τα ραδιόφωνα στην Αθήνα, δεν έπαιξαν το βινύλιο.

 

 

Νωρίτερα βέβαια το 84-85 είχα κάνει μια πολύ μεγάλη επιτυχία με το συγκρότημα Big Alice και το “I miss you”. Το κομμάτι είχε κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό και έκανε μεγάλη επιτυχία, αλλά όταν έβγαλα κομμάτια στα ελληνικά γιατί μέχρι τότε τραγούδαγα αγγλόφωνα, δεν ασχολήθηκε κανείς επειδή ήμουν από μικρή εταιρεία. Τελικά μετά από ένα χρόνο η εταιρεία έκανε μια κίνηση και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να μπω με μια τοποθέτηση δίσκων σε ένα top 20 που είχαν κάνει τότε οι εταιρείες, οι οποίες σε αυτό το top 20 σεπωλήσεις δίσκου τότε είχαν συμφωνήσει και υπήρχε μία εταιρεία που έκανε δωρεάν βίντεο κλιπς και εγώ έκανα το πρώτο μου κομμάτι “Ρίνα Κατερίνα”, ένα πάμφθηνο βίντεο κλιπ. Τότε υπήρχαν κανάλια που έπαιζαν αποκλειστικά βίντεο κλιπς και ήταν ένας τρόπος μαζί με το ραδιόφωνο να γίνει γνωστή μια δουλειά ενός καλλιτέχνη. Ο κόσμος τότε συνέδεσε το τραγούδι που είχε αρχίσει να ακουγόταν από τα περιφερειακά ραδιόφωνα με το πρόσωπό μου, και άρχισαν να το ζητάνε από δισκοπωλεία και ραδιόφωνα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

 

 

Μετά πούλησε ο δίσκος, έγινε χρυσός, και ακολούθησαν δύο πλατινιένοι δίσκοι. Ο δεύτερος δίσκος που βγήκε το ‘92 είναι “Του Αιγαίου τα Μπλουζ”, πολύ μεγάλη επιτυχία, και μετά ακολούθησε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία το “Μικρή μου μέλισσα” το ‘93. Δηλαδή από το ‘90 μέχρι το ‘93 έγινε πανικός. Τότε καθιερώθηκα στα παιδιά στους δικούς μου φανς, γιατί οι δίσκοι μου δεν είχαν μόνο αυτά τα τραγούδια τα διαχρονικά, που έγιναν σουξέ όπως αποδείχθηκε, αλλά είχα και άλλα τραγούδια τα οποία συνολικά ήταν καλά. Ήταν συνολικά καλοί οι δίσκοι μου, δηλαδή δεν πέταγες κομμάτι. Από εκεί και πέρα δημιούργησα αυτό που λένε οι Αμερικάνοι το fan base, η βάση δηλαδή των θαυμαστών μου των ανθρώπων που με ακολουθούσαν και με στηρίζουν μέχρι σήμερα και είμαι πάρα πολύ ευγνώμων για αυτό.

Πέρα από την εμπορική επιτυχία, ποιο κομμάτι σας έχει μια πιο ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;

Το κομμάτι που μου αρέσει περισσότερο είναι και μεγάλη επιτυχία, αλλά και μου αρέσει πάρα πολύ είναι “Του Αιγαίου τα Μπλουζ”. Τα κομμάτια τα έχω τραγουδήσει εκατοντάδες φορές επί 30 χρόνια σε μαγαζιά, σε συναυλίες, ειδικά αυτά που είναι πολύ γνωστά, το “Κατερίνα”, το “Του Αιγαίου τα μπλουζ”, το “Μικρή μου μέλισσα”. Αλλά το “Του Αιγαίου τα Μπλουζ” είναι ένα κομμάτι το οποίο νιώθω μια ιδιαίτερη δόνηση που βέβαια έχει να κάνει και με τον κόσμο γιατί και ο κόσμος ανταποκρίνεται τρελά, το λέω 2 – 3 φορές όπου εμφανίζομαι. Είναι ένα κομμάτι το οποίο το γουστάρω πάρα πολύ ακόμα.

 

 

Έχετε αναφέρει ότι η δημιουργία έχει πιο σημαντικό ρόλο για σας από την ερμηνεία. Γράφετε ακόμα;

Αυτό δεν αφήνεται ποτέ. Ασχολούμαι με την κινηματογραφική μουσική τώρα τα τελευταία χρόνια, δηλαδή μουσική instrumental, χωρίς φωνή. Μουσική για κινηματογράφο, μουσικές εκπομπές κ.λπ.. Ταυτόχρονα μόλις ολοκληρωθεί η δουλειά, θα βγάλουμε τον δεύτερο δίσκο “Big Alice” καλώς εχόντων προς την άνοιξη. Θα είναι αγγλόφωνος και θα είναι κατά κάποιο τρόπο η συνέχεια του πρώτου δίσκου ο οποίος βγήκε πριν από 35-36 χρόνια. Θα είμαι σε ντουέτο μαζί με την Μαριάννα Ευστρατίου, τη γνωστή τραγουδίστρια, όπου ενώνουμε τις δυνάμεις μας πάλι για τη συνέχεια του ιστορικού δίσκου.

 

 

Γενικά βλέπουμε ότι η ψηφιακή εποχή κυριαρχεί πλέον και στη μουσική και δεν χρησιμοποιούνται πλέον τόσο οι δίσκοι και τα CD. Πιστεύετε ότι έχει αρνητικό αντίκτυπο αυτό στους μουσικούς;

Η ψηφιακή μετατροπή της αγοράς δημιούργησε διάφορα θέματα. Προσφέρει και κάποιες ευκολίες, αλλά η αποτίμηση θα γίνει στο μέλλον για το αν είναι ζημιά, όφελος ή συνδυασμός. Είναι τα πράγματα δύσκολα αυτή τη στιγμή για να μπορέσουμε να κάνουμε μια αποτίμηση που θα πάει το πράγμα. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα ακόμα. Όσον αφορά την τεχνολογία επεξεργασίας των τραγουδιών, αυτή η ιστορία εμένα μου έδωσε τεχνικές γνώσεις και διευκολύνσεις απίστευτες για να επεξεργάζομαι τα τραγούδια μου και γενικά τα δημιουργήματα μου τα μουσικά στο στούντιο. Από την άλλη μεριά σαν προϊόν, υπόκειται στους κανόνες της αγοράς και αυτό ήταν παλιά ένα φυσικό προϊόν το οποίο κάποτε έμπαινε σε ένα ράφι, έμπαινε ο κόσμος το αγόραζε κ.λπ., τώρα δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Τα τραγούδια ανεβαίνουν σε διάφορες ψηφιακές πλατφόρμες και τα κατεβάζει ένα – ένα ο κόσμος δεν υπάρχουν πια δίσκοι, είναι ένα χάος. Πάντως ο δίσκος των “Big Alice” θα βγει σίγουρα σε μορφή βινυλίου, διότι υπάρχουν και οι φανατικοί φίλοι του.

 

Η ενασχόλησή σας με τα κοινά πώς προέκυψε;

Είμαι γέννημα θρέμμα Νεοχαλκηδονιώτης και φανατικός Αεκτζής βέβαια. Το πατρικό μου που μένω τώρα είναι χτισμένο από το 1939, 83 χρόνια.  Έχω παίξει ερασιτεχνικά ποδόσφαιρο κιόλας στην παιδική ομάδα της ΑΕΚ και στον Χαλκηδονικό. Έχω και προσφυγική καταγωγή από τη μεριά του πατέρα του πατέρα μου, καθώς είμαστε από τα Πριγκηπονήσια στη Κωνσταντινούπολη και οπότε υπάρχει αυτή η σύνδεση με τη Μικρά Ασία, και γι’ αυτό η γιαγιά μου πήρε σπίτι εδώ που είναι μικρασιατική συνοικία, όπως και η Νέα Φιλαδέλφεια. Παλιότερα ήμουν μαζί με τον αείμνηστο Γιώργο Αποστολάκη, ο οποίος έφυγε πολύ νωρίς και πιστεύω ότι για τη Νέα Χαλκηδόνα είναι ο καλύτερος Δήμαρχος που έχει περάσει. Ήμασταν πολύ φίλοι, και συγκλονίστηκα όταν έφυγε, αλλά δυστυχώς είχε ένα μόνο ελάττωμα: πρόσεχε όλο τον κόσμο, εκτός από τον εαυτό του. Ήταν ένας απίστευτα καλός άνθρωπος που θαύμαζα και άφησε μεγάλο κενό. Μετά βοήθησα σε μια περίπτωση τον Απόστολο Κόντο, τον θρυλικό μπασκετμπολίστα, με τον οποίο είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Δυστυχώς και κακώς για μένα δεν επελέγη και οι δημότες της Νέας Φιλαδέλφειας έκαναν τότε τεράστιο λάθος να μην τον ψηφίσουν, γιατί εάν γινόταν Δήμαρχος πιστεύω θα έγραφε ιστορία. Είναι ένας άξιος και ικανός άνθρωπος, του είχα μεγάλη εμπιστοσύνη και ήταν απογοητευτικό έναν τέτοιο αθλητή γέννημα θρέμμα της Νέας Φιλαδέλφειας να τον βγάζουν 4ο. Η τελευταία μου απόπειρα είναι αυτή που εξελέγην κιόλας, με τον Γιάννη Βούρο με τον οποίο είμαστε παιδικοί φίλοι. Μου ζήτησε να τον βοηθήσω και με το θέμα της ΑΕΚ, και γενικά είχα κι άλλα άτομα που εκτιμούσα όπως ο Μ. Κουτσάκης ή ο Λ. Γεωργαμλής, και με “έψησαν” να μπω κι εγώ στο ψηφοδέλτιο. Προς μεγάλη μου έκπληξη και μέσα από την εφημερίδα σας θέλω να ευχαριστήσω τους δημότες της Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας που μου έκαναν τη μεγάλη τιμή να με βγάλουν πρώτο σε ψήφους στη Χαλκηδόνα. Δεν το περίμενα και η αναγνώριση αυτή είναι πολύ τιμητική.

 

 

 

Τώρα είστε Αντιδήμαρχος στον τομέα του Αθλητισμού…

Ναι πρώτα ήμουν στο Πράσινο και τώρα ανέλαβα τον Αθλητισμό, και προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για τους δημότες. Έχω μια φιλοσοφία: δεν κάνω τίποτα ψηφοθηρικά. Ασχολούμαι γιατί πρέπει να τιμήσω την ψήφο τους. Δεν το κάνω αυτό για να μου ανταποδώσουν κάτι. Από τη στιγμή που είμαι αιρετός, έχω υποχρέωση να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για τους συνδημότες μου όσο κρατήσει αυτή η θητεία. Δεν με ενδιαφέρει αν θα ξαναεκλεγώ και υπάρχει και πιθανότητα να μην είμαι υποψήφιος. Είμαι ακόμα εν ενεργεία καλλιτέχνης και η ταυτόχρονη ενασχόλησή μου με τα κοινά δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα. Αν μου το ζητήσει ο Γ. Βούρος που τον τιμώ και τον πιστεύω, θα το σκεφτώ. Ο Δήμος πρέπει να δώσει μια ακόμη θητεία στο Βούρο, γιατί έχει σχέδια που είναι πολύ καλά. Όταν υπάρχει μία αντιπολίτευση η οποία είναι προκατειλημμένη, τον “ουρανό με τα άστρα” να κατεβάσεις σαν Διοίκηση πάντα θα βρίσκουν κάτι να σου λένε. Λέει ο λαός “πρώτα βγαίνει η ψυχή και ύστερα το χούι”. Δυστυχώς αυτή είναι η αντιπολίτευση στη Νέα Φιλαδέλφεια περισσότερο, γιατί είναι ο μεγαλύτερος δήμος και στη Χαλκηδόνα δεν ήταν πάντοτε και της καλύτερης ποιότητος. Είναι δουλειά της αντιπολίτευσης, το ξέρουμε, απολύτως προβλέψιμο και εγώ προσωπικά δεν ασχολούμαι. Πιστεύω ότι η ανατροπή η μεγάλη δεν είναι να υπάρχει μία αντιπολίτευση αρνητική σε όλα και λέει “όχι για το όχι”. Είμαι ένας άνθρωπος που η φιλοσοφία της ζωής μου είναι αυτή είναι του “εμείς”, και πιστεύω η ανατροπή θα ήταν να έχουμε ένα δημοτικό συμβούλιο που για το καλό των δημοτών σε κάποια πράγματα – – που δεν μπορεί σε όλη μας τη θητεία όλα να τα κάνουμε λάθος μα δεν γίνεται, θα κάνουμε κάτι σωστό, να συνεργαστούμε και να πάρουμε τα εύσημα όλοι μαζί.  Το ζητούμενο είναι αυτό, η καλυτερεύση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων, δεν είναι να πουλάμε μούρη ο ένας στον άλλον ή να είμαστε τοξικοί ο ένας με τον άλλον.

Αυτή είναι μια πιο ευρυγώνια άποψη για την τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν έχω βέβαια και ελπίδες, πρέπει να έρθουν καινούργιοι άνθρωποι, ειδικά στο χώρο κάποιων παρατάξεων, να ανανεωθούν από ανθρώπους που έχουν πιο φρέσκες ιδέες και να μην έχουν αυτή την αρνητική αντιπολίτευση, η οποία είναι απολύτως προβλέψιμη και θλιβερή κάποιες φορές. Για ποιο λόγο; Σε τελική ανάλυση η ενασχόληση με την τοπική αυτοδιοίκηση για μένα είναι εθελοντισμός. Γιατί μερικοί αντίστοιχα δηλώνουν την κομματική τους ταυτότητα και κάνουν διαλέξεις υπέρ συγκεκριμένων κομμάτων στα Δ.Σ.. Για μένα είναι το απόλυτο λάθος. Επειδή εγώ σαν καλλιτέχνης συνεργάζομαι με Δήμους πάρα πολλά χρόνια, οι Δήμοι οι οποίοι μπήκαν σε αυτή τη λογική του συγκεκριμένου κομματικού χρωματισμού καταστράφηκαν. Οι Δήμοι πρέπει να είναι πολυσυλλεκτικοί και αυτό ήταν μία προϋπόθεση που είπα στο Γιάννη Βούρο, και προς τιμήν του το έκανε απολύτως. Είμαστε μία Διοίκηση πραγματικά πολυσυλλεκτική και δεν ασχολείται κανένας με το από πού προέρχεται πολιτικά ο άλλος. Ο καθένας έχει την άποψη του και ειλικρινά αυτό δεν έχει μπει μεταξύ μας. Όσοι είμαστε, γιατί υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι διαχωρίζουν τη θέση τους κτλ, υπήρχαν κάποιες αποχωρήσεις συμβαίνουν αυτά, δεν κοιτάμε, δεν ασχολούμαστε από που προέρχεται ο ένας, αν είναι από εκεί ή από εδώ. Κανένας. Εμείς προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας, έχουμε πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας. Παραδείγματος χάρη πριν λίγο μίλαγα με τον Αντιδήμαρχο τον πολύ καλό μου φίλο Μιχάλη Κουτσάκη, που είναι υπεύθυνος για την καθαριότητα και του ζήτησα κάτι που αφορά τον τομέα του, αμέσως μου είπε και αύριο θα το φτιάξει που έχει, να κάνει με κάποιον αθλητικό χώρο. Εμείς συνεννοούμαστε μεταξύ μας, δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα και δεν ασχολείται κανένας από ποιον πολιτικό χώρο προέρχεται στην ιδιωτική του ζωή.  Ο καθένας έχει την άποψη του.

Γιατί για μένα η τοπική αυτοδιοίκηση είναι εθελοντισμός. Καμία κομματική τοποθέτηση. Και χειροκροτώ το Γιάννη Βούρο γιατί πραγματικά το τήρησε κατά γράμμα. Είναι ένας απόλυτα ανοιχτός άνθρωπος, δεν είναι καθόλου κλειστός παρόλο που είχε εκλεγεί βουλευτής συγκεκριμένου κόμματος, κανένα πρόβλημα, είμαστε πραγματικά ανοιχτοί και δίνω συγχαρητήρια καταρχάς για αυτό, γιατί ήταν πολυσυλλεκτικός και το απέδειξε και από εκεί και πέρα, η γνώμη μου είναι με αυτά που ξέρω ό,τι έχει στο μυαλό του να κάνει για τις δύο αυτές κοινότητες τη Φιλαδέλφεια και τη Χαλκηδόνα, τις ιστορικές αυτές μικρασιατικές κοινότητες θα το καταφέρει και θα είναι σπουδαίο αν του δοθεί άλλη μια πενταετία. Είναι δίκαιο και καλό για τη Φιλαδέλφεια και για τη Χαλκηδόνα να ξαναβγεί, γιατί θα γίνουν πράγματα που δεν ολοκληρώθηκαν λόγω των γνωστών αγκυλώσεων που υπάρχουν μεταξύ δημοσίου, και στα πλαίσια αυτά κάναμε ότι είναι δυνατόν και προσπαθώντας να ξεπεράσουμε και το θέμα της απλής αναλογικής. Ας ελπίσουμε ότι στις επόμενες δημοτικές εκλογές, σε ένα χρόνο περίπου, ο κόσμος της πόλης θα αναγνωρίσει την προσπάθεια της διοίκησης του Βούρου και να δώσει άλλη μία πενταετία, πιστεύω ότι τη δικαιούται με μία καλή πλειοψηφία, ώστε να μπορούμε να περάσουμε το πρόγραμμά μας. Γιατί τώρα έχουμε τεράστιες δυσκολίες και κάποια έργα καθυστέρησαν για αυτό το λόγο.

 

 

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ